مدیریت اسید اوریک در طول دوره‌های استروئیدی آنابولیک

بنزبرومارون دارویی قوی است که اغلب در جامعه ورزشکاران و بدنسازان به درستی شناخته نشده است. در حالی که این دارو آنابولیک، محرک یا چربی سوز نیست، برخی از افراد در ورزش‌های قدرتی به آن علاقه نشان داده‌اند. این مقاله توضیح می‌دهد که بنزبرومارون چیست، کاربرد پزشکی آن چیست و دلایل استفاده گاه به گاه از آن توسط ورزشکاران به همراه خطرات قابل توجه آن چیست.

رده دارویی: عامل اوریکوزوریک

کاربرد اصلی پزشکی: درمان نقرس مزمن و اوریکمیا (سطح بالای اسید اوریک).

مکانیسم اثر: بنزبرومارون با مهار جذب مجدد اسید اوریک در کلیه‌ها (از طریق انتقال دهنده URAT1) عمل می‌کند که باعث افزایش مقدار اسید اوریک دفع شده در ادرار و کاهش سطح اسید اوریک سرم می‌شود.

بنزبرومارون یک افزایش دهنده عملکرد اصلی نیست. با این حال، استفاده از آن توسط برخی از ورزشکاران به دلایل خاصی مورد بررسی قرار گرفته است:

اوریکمیای القا شده توسط استروئید: برخی از استروئیدهای آنابولیک، هورمون رشد و رژیم‌های غذایی پر پروتئین می‌توانند منجر به افزایش سطح اسید اوریک و افزایش خطر نقرس شوند. بنزبرومارون می‌تواند برای کاهش اسید اوریک و از نظر تئوری، جلوگیری از حملات نقرس در طول دوره‌های تمرینی شدید استفاده شود.

کاهش استرس اکسیداتیو: افزایش اسید اوریک می‌تواند به استرس اکسیداتیو کمک کند. برخی گمان می‌کنند که با پایین نگه داشتن سطح اسید اوریک، این دارو ممکن است از سلامت قلبی عروقی در طول دوره‌ها حمایت کند، اگرچه این فایده از نظر بالینی ثابت نشده است.

جایگزینی برای آلپوپرینول: آلپوپرینول، داروی رایج دیگری برای کاهش اسید اوریک، می‌تواند تداخل دارویی داشته باشد. بنزبرومارون مکانیسم اثر متفاوتی را ارائه می‌دهد و گاهی اوقات در استفاده خارج از برچسب ترجیح داده می‌شود.

با وجود پتانسیل آن در مدیریت اسید اوریک، بنزبرومارون یک مکمل ورزشی ایمن نیست و خطرات قابل توجهی دارد.

هپاتوتوکسیسیتی: بنزبرومارون با آسیب کبدی نادر اما شدید مرتبط بوده است که منجر به حذف آن از بسیاری از بازارهای بزرگ، از جمله ایالات متحده و بخش‌هایی از اتحادیه اروپا شده است.

تداخلات دارویی: می‌تواند با داروهایی مانند وارفارین و سایر داروها تداخل داشته باشد.

هیچ فایده آنابولیک مستقیمی ندارد: عضله نمی‌سازد، چربی نمی‌سوزاند یا استقامت را بهبود نمی‌بخشد. استفاده از آن صرفاً برای مدیریت یک عارضه جانبی است، نه برای افزایش عملکرد.

محدودیت دسترسی: از آنجایی که از بازار ایالات متحده حذف شده است، هر منبع موجود معمولاً غیرقانونی و با کیفیت مشکوک است.

بنزبرومارون اغلب با آلپوپرینول، داروی رایج‌تر برای مدیریت اسید اوریک، مقایسه می‌شود. این دو دارو بر اساس مکانیسم‌های مختلف عمل می‌کنند.

در عمل برای ورزشکاران، آلپوپرینول همچنان گزینه ایمن‌تر و قابل دسترس‌تر برای کاهش اسید اوریک در طول دوره‌ها است.

بنزبرومارون ممکن است اسید اوریک را در "افراد کم دفع کننده" به شدت کاهش دهد، اما به دست آوردن آن به طور قانونی دشوار است و هشدار واقعی سمیت کبدی دارد.

بنزبرومارون یک مکمل ورزشی استاندارد نیست. در حالی که ورزشکارانی که از دوزهای بالای استروئید یا هورمون رشد استفاده می‌کنند ممکن است دچار اسید اوریک بالا و خطر نقرس شوند، بنزبرومارون برای مدیریت این عارضه جانبی، نه برای افزایش عملکرد به طور مستقیم، استفاده می‌شود. آلپوپرینول به طور کلی به عنوان انتخاب ایمن‌تر و قابل دسترس‌تر برای کاهش اسید اوریک در طول دوره‌ها در نظر گرفته می‌شود. بنزبرومارون ممکن است برای "افراد کم دفع کننده" موثرتر باشد، اما به دست آوردن آن به طور قانونی دشوار است و هشدار قابل توجهی در مورد سمیت کبدی دارد.