بدنسازان حرفه‌ای اغلب از تزریق مستقیم هورمون رشد انسانی (HGH) استفاده می‌کنند. با این حال، برای کسانی که به دنبال جایگزینی کمتر شدید برای تحریک تولید هورمون رشد هستند، ترشح‌کننده‌های HGH مانند سرمورلین و ایبوتامورن (MK-677) راهی امیدوارکننده ارائه می‌دهند. این ترکیبات روشی پایدارتر و بالقوه امن‌تر برای افزایش رشد عضلات و کاهش چربی با استفاده از فرآیندهای طبیعی بدن هستند.
سرمورلین: محرک هیپوتالاموس
سرمورلین که در دهه 1980 اختراع شد، نسخه مصنوعی هورمون آزادکننده هورمون رشد (GHRH) است. این دارو با تحریک محور هیپوتالاموس-هیپوفیز، سیستم طبیعی بدن برای تنظیم هورمون رشد، عمل می‌کند. سرمورلین اساساً غده هیپوفیز را "تحریک" می‌کند و آن را به آزاد کردن هورمون رشد ذخیره شده خود وامی‌دارد.
ویژگی‌ها و مزایای کلیدی:
مکانیسم اثر: مستقیماً غده هیپوفیز را تحریک می‌کند و منجر به آزادسازی طبیعی‌تر و پالسی GH می‌شود.
کاربرد اولیه: در ابتدا برای تشخیص کمبود هورمون رشد در کودکان و به عنوان درمانی ضد پیری استفاده می‌شد.
عوارض جانبی: به دلیل اثر غیرمستقیم آن بر محور GH، به طور کلی عوارض جانبی کمتری نسبت به تزریق مستقیم HGH دارد. کمتر احتمال دارد که باعث مشکلاتی مانند سندرم تونل کارپال شود، زیرا آزادسازی GH به اندازه قوی یا مداوم نیست. عوارض جانبی شایع مانند افسردگی، اضطراب یا درد عضلانی اغلب خفیف هستند و ممکن است با گذشت زمان از بین بروند.
پروفایل ایمنی: اثر محدودی بر سایر عملکردهای غدد درون ریز مانند تیروئید یا حساسیت به انسولین دارد.
ایبوتامورن (MK-677): تقلید کننده گرلین
ایبوتامورن که در دهه 1990 توسعه یافت، به طور متفاوتی عمل می‌کند. این یک پپتید آزادکننده هورمون رشد (GHRP) است که عملکرد گرلین، که اغلب به عنوان "هورمون گرسنگی" نامیده می‌شود، را تقلید می‌کند. با فعال کردن گیرنده گرلین، ایبوتامورن غده هیپوفیز را برای آزاد کردن هم HGH و هم IGF-1 (فاکتور رشد شبه انسولین 1) برای مدت طولانی، اغلب تا 24 ساعت، تحریک می‌کند.
ویژگی‌ها و مزایای کلیدی:
مکانیسم اثر: بر روی گیرنده گرلین عمل می‌کند تا آزادسازی پایدار GH و IGF-1 را تقویت کند.
عوارض جانبی: یک عارضه جانبی قابل توجه، افزایش قابل توجه اشتها است، زیرا عملکرد اصلی گرلین سیگنال دادن به گرسنگی است. سایر عوارض جانبی بالقوه شامل افزایش سطح کورتیزول و پرولاکتین است که ممکن است بر فشار خون و میل جنسی تأثیر بگذارد.
کاربرد درمانی: گاهی اوقات در درمان پس از چرخه (PCT) برای کمک به بازگرداندن محور طبیعی GH بدن پس از یک چرخه از سایر داروهای افزایش دهنده عملکرد استفاده می‌شود.
نگرانی‌های بلندمدت: استفاده طولانی مدت ممکن است خطرات بالقوه‌ای از جمله اثرات قلبی-متابولیکی و افزایش احتمالی خطر ابتلا به سرطان، به دلیل افزایش مداوم GH و IGF-1، داشته باشد.
رویکرد مکمل
سرمورلین و ایبوتامورن اغلب به دلیل مکانیسم‌های مکمل خود با هم استفاده می‌شوند. سرمورلین با تحریک مسیر GHRH، آزادسازی پالسی‌تر و طبیعی‌تر GH را فراهم می‌کند، در حالی که ایبوتامورن با عمل بر روی مسیر گرلین، افزایش پایدار 24 ساعته را تضمین می‌کند. این رویکرد هم افزایی nhằm به حداکثر رساندن مزایای آزادسازی هورمون رشد برای افزایش عضلات و کاهش چربی است و جایگزینی مناسب برای افرادی است که می‌خواهند از اثرات مستقیم و بالقوه شدیدتر HGH مصنوعی اجتناب کنند.