ملاتونین، که اغلب به عنوان "هورمون خواب" طبیعی شناخته می‌شود، به یک مکمل پرطرفدار برای افراد بی‌شماری تبدیل شده است که به دنبال رهایی از شب‌های بی‌خوابی هستند. دسترسی آسان و ایمنی عمومی آن منجر به استفاده گسترده از آن شده است، به طوری که بسیاری آن را به طور منظم و بدون فکر زیاد به عوارض جانبی احتمالی مصرف می‌کنند. با این حال، شواهد رو به رشدی، که توسط مشاهدات حکایتی و تحقیقات علمی پشتیبانی می‌شود، نشان می‌دهد که این داروی خواب رایج ممکن است بیش از چرخه‌های خواب ما را تحت تأثیر قرار دهد. به طور خاص، ارتباط قابل توجهی با سطوح پرولاکتین وجود دارد.
حکایت: یک مورد از افزایش پرولاکتین
سناریویی را در نظر بگیرید که ممکن است برای بسیاری آشنا باشد: یک دوست یا آشنا، که با خواب دست و پنجه نرم می‌کند، شروع به مصرف ملاتونین می‌کند - شاید حتی دوز نسبتاً بالایی مانند 10 میلی‌گرم در شب. آنها خواب بهتری را تجربه می‌کنند، اما ماه‌ها بعد، یک آزمایش خون معمول یک یافته غیرمنتظره را نشان می‌دهد: افزایش سطح پرولاکتین (هیپرپرولاکتینمی)، بدون هیچ علت پزشکی ظاهری دیگر. این سوال مهمی را مطرح می‌کند: آیا ملاتونین می‌تواند مقصر باشد؟
این یک حادثه مجزا نیست. در حالی که ملاتونین در واقع برای شرایط مختلف، از جمله جت لگ، اختلال خواب ناشی از شیفت کاری، و به طور بالقوه به عنوان یک مکمل در برخی از شرایط عصبی ارزشمند است، مهم است که به یاد داشته باشیم که این یک هورمون است و مانند هر دارو یا مکمل دیگری، باید در حالت ایده آل با یک هدف مشخص و آگاهی از اثرات بالقوه آن مصرف شود.
علم: تأثیر ملاتونین بر ترشح پرولاکتین
ارتباط بین ملاتونین و پرولاکتین برای گفتمان علمی جدید نیست. تحقیقات به طور مداوم همبستگی مثبتی بین این دو هورمون، به ویژه در ساعات شبانه نشان داده است.
به عنوان مثال، مطالعات "نقش ملاتونین در ترشح پرولاکتین شبانه" را بررسی کرده‌اند. یکی از این مطالعات، با تمرکز بر زنان، با هدف روشن کردن رابطه بین افزایش طبیعی شبانه ملاتونین و افزایش متناظر پرولاکتین انجام شد. یافته‌ها نشان داده‌اند که در شرایط کنترل شده، سطوح ملاتونین و پرولاکتین به طور همزمان افزایش می‌یابند.
به طور مشابه، تحقیقاتی که مردان جوان را مورد بررسی قرار داده است نیز همبستگی مثبت قابل توجهی بین غلظت ملاتونین و پرولاکتین شبانه نشان داده است. این نشان دهنده یک تعامل فیزیولوژیکی است که در آن ملاتونین، یک تنظیم کننده کلیدی ریتم شبانه روزی، بر ترشح پرولاکتین، هورمون دیگری با عملکردهای متنوع در بدن، تأثیر می‌گذارد.
این برای شما چه معنایی دارد؟
پرولاکتین هورمونی است که در درجه اول به دلیل نقش آن در شیردهی و سلامت باروری شناخته شده است، اما در متابولیسم، تنظیم ایمنی و رفتار نیز نقش دارد. در حالی که افزایش گذرا ممکن است همیشه مشکل ساز نباشد، سطوح بالای مداوم پرولاکتین (هیپرپرولاکتینمی) می‌تواند منجر به طیف وسیعی از علائم در مردان و زنان شود، از جمله:
-
بی نظمی‌های قاعدگی یا عدم وجود قاعدگی (آمنوره) در زنان.
-
ناباروری.
-
گالاکتوره (تولید شیر مادر غیر مرتبط با زایمان).
-
کاهش میل جنسی.
-
اختلال نعوظ در مردان.
-
از دست دادن استخوان.
اگر به طور منظم ملاتونین مصرف می‌کنید و هر یک از این علائم را تجربه می‌کنید، یا اگر آزمایش خون افزایش پرولاکتین را نشان می‌دهد، ضروری است که مصرف ملاتونین خود را با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود در میان بگذارید. آنها ممکن است بررسی بیشتر، تنظیم دوز یا در برخی موارد هیپرپرولاکتینمی قابل توجه، درمان با آگونیست‌های دوپامین مانند کابرگولین را برای کاهش سطح پرولاکتین پیشنهاد کنند.
نتیجه
در حالی که ملاتونین به عنوان یک ابزار ارزشمند برای مدیریت خواب باقی می‌ماند، این ارتباط با پرولاکتین به عنوان یک یادآوری مهم عمل می‌کند: حتی مکمل‌های به ظاهر بی‌ضرر می‌توانند اثرات فیزیولوژیکی قابل توجهی داشته باشند. استفاده آگاهانه، با راهنمایی پزشکی، همیشه ایمن‌ترین رویکرد است. درک رقص پیچیده بین هورمون‌های بدن ما تضمین می‌کند که ما نه تنها بهتر می‌خوابیم، بلکه سلامت و تندرستی کلی را نیز حفظ می‌کنیم.