اغلب، ورزشکاران در پی رسیدن به اوج عملکرد، تمرکز شدیدی بر تمرین و رژیم غذایی خود دارند. با این حال، نشانگرهای سلامت اساسی، به ویژه پروفایل‌های لیپیدی (کلسترول)، بسیار مهم هستند و اغلب نادیده گرفته می‌شوند، به خصوص زمانی که استروئیدهای آنابولیک در میان باشند. اطلاعات زیر، خطرات شدید و پایدار استروئیدها برای سلامت قلب و عروق را برجسته می‌کند و رویکرد پزشکی مناسب برای دیس لیپیدمی (کلسترول غیرطبیعی) را تشریح می‌کند.
هدف: سلامت مطلوب قلب و عروق
استراتژی اساسی برای مدیریت کلسترول بالا واضح است: موثرترین راه برای مقابله با لیپیدهای بالا، تلاش هماهنگ برای دستیابی به کاهش حرفه‌ای در کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) است که اغلب به آن کلسترول "بد" گفته می‌شود. فراتر از لیپیدها، نشانگرهای حیاتی کبد و خون مانند گاما-گلوتامیل ترانسفراز (GGT) و بیلی روبین نیز باید به عنوان بخشی از یک برنامه جامع مدیریت سلامت، نظارت و کاهش یابند.
پارادوکس استروئید: عملکرد در مقابل خطر قلبی
برای بسیاری از ورزشکاران، استفاده از استروئیدهای آنابولیک یک میانبر برای افزایش عضله و بهبود عملکرد است. با این حال، متن ترجمه شده هشداری جدی در مورد سمیت قلبی عروقی فوری و طولانی مدت مرتبط با این مواد ارائه می‌دهد:
-
آترواسکلروز و ورزش: نکته مهم این است که استروئیدها به شدت تعادل لیپیدی را تغییر می‌دهند. آنها با کاهش کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) (کلسترول "خوب") و افزایش کلسترول LDL، وضعیت خطرناکی را تسریع می‌کنند. این عدم تعادل به طور چشمگیری روند آترواسکلروز (سخت شدن و باریک شدن شریان‌ها) را تسریع می‌کند. نکته مهم این است که این خطر افزایش یافته می‌تواند در دوره‌های ورزش شدید، تشدید شود و حتی باعث انفارکتوس میوکارد (حمله قلبی) شود.
-
آسیب ماندگار: اثرات موقتی نیستند. مهمترین هشدار این است که تغییرات منفی در پروفایل لیپیدی می‌تواند برای مدت طولانی - به طور بالقوه سه تا پنج ماه - حتی پس از قطع کامل دوره استروئید، ادامه یابد. این دوره طولانی خطر بالا، نیازمند نظارت دقیق و مداخله پزشکی پس از قطع مصرف است.
استراتژی پزشکی برای دیس لیپیدمی در ورزشکاران
برای ورزشکارانی که سلامت لیپیدی آنها به خطر افتاده است - چه به دلیل استفاده از استروئید، ژنتیک یا سبک زندگی - یک رویکرد پزشکی ساختاریافته برای جلوگیری از حوادث قلبی شدید ضروری است.
استراتژی اصلی برای درمان دیس لیپیدمی (سطوح غیرطبیعی لیپید) معمولاً با استفاده از داروهای دارویی تثبیت شده، سه حوزه اصلی را هدف قرار می‌دهد:
-
استاتین‌ها: رایج‌ترین عوامل خط اول، که در درجه اول هدف آنها کاهش LDL-C است.
-
فیبرات‌ها: اینها اغلب برای هدف قرار دادن تری گلیسیریدها استفاده می‌شوند و می‌توانند به مدیریت سایر اجزای لیپیدی مشکل‌ساز کمک کنند.
-
نیاسین (ویتامین B3): به طور درمانی برای بهبود پروفایل کلسترول استفاده می‌شود، به ویژه با کمک به افزایش HDL-C و کاهش تری گلیسیریدها.
هدف از درمان، کاهش LDL-C و مدیریت لیپوپروتئین‌های باقیمانده کل (TRL) ضمن بهینه‌سازی سطوح HDL-C است. این داروها - از جمله استاتین‌ها، فیبرات‌ها و نیاسین - به عنوان ابزارهای موثر و ضروری در بازگرداندن تعادل سالم در زمانی که تغییرات سبک زندگی به تنهایی کافی نیستند، در نظر گرفته می‌شوند.
برای ورزشکاران، این امر بر ضرورت شفافیت کامل با ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی در مورد تمام مواد مورد استفاده تأکید می‌کند، زیرا مدیریت اختلال لیپیدی ناشی از استروئید نیاز به درمان دقیق و اغلب چند دارویی دارد.
| هدف | توضیحات | کلاس دارو |
| LDL-C (کلسترول بد) | هدف اصلی برای کاهش. | استاتین‌ها، رزین‌ها |
| HDL-C (کلسترول خوب) | هدف برای افزایش/حمایت. | نیاسین |
| TRL (لیپوپروتئین‌های غنی از تری گلیسیرید) | هدف ثانویه برای کاهش. | فیبرات‌ها |