سوماتروپین (هورمون رشد) و ژنیکوماستی

سوال: آیا سوماتروپین (که اغلب در محافل تناسب اندام به عنوان "Soma" شناخته می شود) به ژنیکوماستی کمک می کند یا آن را بدتر می کند؟

پاسخ: بله، طبق بینش های اخیر، استفاده از سوماتروپین می تواند تأثیر قابل توجهی بر تعادل هورمونی داشته باشد و به طور بالقوه ژنیکوماستی را تشدید یا حتی القا کند.

ژنیکوماستی، بزرگ شدن خوش خیم بافت سینه مردانه، در درجه اول ناشی از عدم تعادل بین استروژن و آندروژن ها (هورمون های مردانه) است، به طوری که فعالیت استروژن غالب می شود. در حالی که اغلب با مصرف استروئیدهای آنابولیک مرتبط است، نقش هورمون رشد انسانی (HGH) یا سوماتروپین در این بیماری به دلیل تعاملات پیچیده آن در سیستم غدد درون ریز مورد توجه قرار می گیرد.

در اینجا تجزیه و تحلیلی از مکانیسم پیشنهادی وجود دارد که توسط آن سوماتروپین می تواند منجر به ژنیکوماستی شود یا آن را بدتر کند:

آبشار هورمونی ناشی از سوماتروپین

1. تعدیل هورمون تیروئید: مشاهده شده است که تجویز سوماتروپین باعث افزایش تبدیل محیطی تیروکسین (T4)، یک هورمون تیروئید کم اثر، به تری یدوتیرونین (T3)، همتای قوی تر آن می شود. همزمان، سطح کلی T4 ممکن است کاهش یابد. این تغییر می تواند یک حالت "پرکاری تیروئید القایی" ایجاد کند، زیرا مشخصات هورمون تیروئید بدن تغییر می کند.

2. پاسخ محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-تیروئید: حلقه های بازخورد پیچیده بدن وارد عمل می شوند. سطوح تغییر یافته هورمون تیروئید می تواند غده هیپوفیز را برای ترشح هورمون محرک تیروئید (TSH) تحریک کند. این به نوبه خود می تواند باعث شود که هیپوتالاموس هورمون آزاد کننده تیروتروپین (TRH) را آزاد کند تا عملکرد تیروئید را تثبیت کند و عدم تعادل های درک شده را جبران کند.

3. افزایش پرولاکتین: نکته مهم این است که TRH فقط بر محور تیروئید تأثیر نمی گذارد. همچنین بر سلول های لاکتوتروف واقع در غده هیپوفیز قدامی تأثیر می گذارد. افزایش فعالیت TRH بر روی این سلول ها منجر به افزایش قابل توجه سطح پرولاکتین می شود. پرولاکتین هورمونی است که عمدتاً با شیردهی در زنان مرتبط است، اما در مردان، سطوح بیش از حد بالا می تواند اثرات غدد درون ریز قابل توجهی داشته باشد.

4. عدم تعادل گیرنده آندروژن-استروژن: اعتقاد بر این است که افزایش سطح پرولاکتین عامل اصلی در ایجاد ژنیکوماستی است. پرولاکتین بالا در ایجاد تغییر مضر در حساسیت و تعداد گیرنده های هورمون جنسی نقش دارد:

   • کاهش گیرنده های تستوسترون و آندروژن: این بدان معناست که حتی اگر سطح تستوسترون کافی باشد، بافت های بدن نسبت به این هورمون های مردانه کمتر پاسخ می دهند و در واقع تأثیر آنها را کاهش می دهند.

   • افزایش گیرنده های استروژن و پروژسترون: به طور همزمان، تنظیم افزایشی یا افزایش حساسیت گیرنده های استروژن و پروژسترون وجود دارد. این باعث می شود که بافت های بدن، از جمله بافت سینه، نسبت به اثرات حتی سطوح طبیعی استروژن و پروژسترون پاسخ بیشتری نشان دهند.

5. نتیجه: غلبه استروژن و ژنیکوماستی: این اثر ترکیبی - کاهش سیگنالینگ آندروژنی و افزایش سیگنالینگ استروژنی/پروژستوژنی - محیطی از غلبه استروژن عملکردی در سطح بافت ایجاد می کند. این عدم تعادل محرک فیزیولوژیکی مستقیم برای ایجاد یا تشدید ژنیکوماستی است.

نتیجه گیری

در حالی که سوماتروپین برای شرایط پزشکی مختلف استفاده می شود و گاهی اوقات برای افزایش عملکرد مورد سوء استفاده قرار می گیرد، پتانسیل آن برای القا یا بدتر کردن ژنیکوماستی از طریق این مسیر هورمونی پیچیده شامل هورمون های تیروئید، پرولاکتین و تعدیل گیرنده های هورمون جنسی، یک ملاحظه حیاتی است. افرادی که در حال بررسی یا استفاده از سوماتروپین هستند، باید از این عوارض جانبی احتمالی آگاه باشند و همیشه با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنند تا خطرات را درک کنند و سلامت غدد درون ریز خود را مدیریت کنند.