برای بسیاری از ورزشکاران، مدیریت درد و بهینه‌سازی عملکرد چالش‌های مداومی هستند. در حالی که تمرکز اغلب بر رژیم‌های تمرینی، تغذیه و مسکن‌های سنتی است، تحقیقات نوظهور گهگاه ترکیبات غیرمنتظره‌ای را با کاربردهای بالقوه ورزشی برجسته می‌کنند. یکی از این ترکیبات که در برخی بحث‌ها سروصدا به پا کرده است، سیلدنافیل، که بیشتر با نام ویاگرا شناخته می‌شود، است.
سیلدنافیل که در ابتدا برای درمان اختلال نعوظ ساخته شد، مکانیسم اصلی آن شامل مهار فسفودی‌استراز-5 (PDE5) است که منجر به افزایش دسترسی به نیتریک اکسید می‌شود. این به نوبه خود باعث گشاد شدن عروق - گشاد شدن رگ‌های خونی - می‌شود که جریان خون را افزایش می‌دهد. در حالی که این اثر در استفاده مورد نظر آن به خوبی شناخته شده است، تأثیر فیزیولوژیکی گسترده‌تر بهبود جریان خون، به ویژه در بین ورزشکاران، کنجکاوی برانگیخته است.
ارتباط بالقوه با عملکرد ورزشی از این ایده ناشی می‌شود که افزایش جریان خون می‌تواند اکسیژن و مواد مغذی بیشتری را به عضلات برساند و به استقامت و ریکاوری کمک کند. برخی از مطالعات اثرات سیلدنافیل را در محیط‌های مرتفع، جایی که انتقال اکسیژن به خطر می‌افتد، بررسی کرده‌اند. خواص گشادکنندگی عروق می‌تواند از نظر تئوری با کاهش دسترسی به اکسیژن مقابله کرده و ظرفیت ورزش را بهبود بخشد. با این حال، مزایای آن در عملکرد در سطح دریا بسیار کمتر واضح است و اغلب مورد مناقشه است، به طوری که بسیاری از مطالعات هیچ بهبودی قابل توجهی را در ورزشکاران آموزش دیده نشان نمی‌دهند.
فراتر از عملکرد، نقش بالقوه سیلدنافیل در مدیریت درد، به ویژه برای شرایطی مانند درد قاعدگی، راه دیگری را برای ورزشکاران زن باز می‌کند. درد قاعدگی یا دیسمنوره می‌تواند به طور قابل توجهی بر تمرین و مسابقه تأثیر بگذارد. تحقیقات نشان می‌دهد که سیلدنافیل، از طریق اثرات شل‌کننده عضلات و کاهش پروستاگلاندین، می‌تواند این علائم را تسکین دهد و ممکن است رویکردی جدید برای ورزشکارانی ارائه دهد که به دنبال راه‌حل‌های غیرسنتی برای مدیریت این مشکل رایج هستند. اگر اثربخشی و ایمنی آن در مطالعات بزرگتر ثابت شود، چنین کاربردی می‌تواند مزیت قابل توجهی در حفظ تمرین و عملکرد مداوم در طول چرخه قاعدگی ایجاد کند.
تأکید بر این نکته ضروری است که در حالی که کاربردهای نظری جالب هستند، استفاده از سیلدنافیل برای افزایش عملکرد یا مدیریت درد در ورزش بدون پیچیدگی نیست. اولاً، سیلدنافیل یک داروی تجویزی است و استفاده از آن خارج از ضرورت پزشکی خطراتی را به همراه دارد. علاوه بر این، آژانس‌های ضد دوپینگ موادی را که می‌توانند به طور مصنوعی عملکرد را افزایش دهند، نظارت می‌کنند و ورزشکاران باید به شدت از مقررات آگاه باشند.
بحث در مورد سیلدنافیل در ورزش موضوع گسترده‌تری را برجسته می‌کند: جستجوی مداوم برای راه‌های ایمن و مؤثر برای به حداکثر رساندن محدودیت‌های انسانی و مدیریت خواسته‌های فیزیکی ورزشکاری نخبه. در حالی که مزایای مستقیم برای اکثر ورزشکاران در سطح دریا تا حد زیادی ثابت نشده است و عوارض جانبی یا ملاحظات اخلاقی بالقوه وجود دارد، تحقیقات مداوم در مورد اثرات فیزیولوژیکی مختلف آن ممکن است هنوز کاربردهای قانونی و ایمنی را کشف کند که روزی بتواند به ورزشکاران در زمینه‌های خاص کمک کند. در حال حاضر، این یک ترکیب کنجکاوی است که به احتمالات فراتر از طراحی اولیه خود اشاره دارد.