سندرم گیرافتادگی شانه: علل و درمان

این مقاله خلاصه ای از بحث در مورد سندرم گیرافتادگی شانه، علل آن و درمان اصلی توصیه شده بر اساس متن ارائه شده است.

علل گیرافتادگی شانه

پاسخ توضیح می دهد که علل تاندونیت و بورسیت مربوط به سندرم گیرافتادگی به طور کلی در الگوهای آسیب شناخته شده به عنوان آسیب های "بالای سر" قرار می گیرند. اینها بیشتر به دو نوع اصلی تقسیم می شوند:

آسیب های تروماتیک: آسیب های ناشی از یک نیروی ناگهانی و خاص یا رویداد، مانند سقوط.
آسیب های تجمعی: آسیب هایی که به تدریج در طول زمان به دلیل استرس مکرر، فشار یا حرکات تکراری بالای سر ایجاد می شوند.

در حالی که این آسیب ها شامل مسائل خاص بافت نرم مانند تاندون های منقبض شده یا عضلات خم کننده است، مشکل اصلی مکانیکی به شرح زیر ساده می شود:

مشکل اصلی: ضعف عضلات روتاتور کاف

نکته اصلی از این توصیه این است که درد بیمار اساساً به دلیل ضعف در عضلات روتاتور کاف (rotator shoulder cuff) است.

روتاتور کاف گروهی از عضلات و تاندون ها است که مفصل شانه را احاطه کرده و سر استخوان بازو (استخوان بالای بازو) را به طور ایمن در حفره (گلنوئید) نگه می دارد و چرخش پایدار را امکان پذیر می کند. هنگامی که این عضلات ضعیف هستند، سر استخوان بازو می تواند در هنگام بالا بردن بازو کمی به سمت بالا حرکت کند و به طور مکانیکی تاندون ها و بورس را در برابر آکرومیون (بخشی از تیغه شانه) "فشار" (گیراندازی) دهد. این فشردگی باعث التهاب و درد مرتبط با تاندونیت و بورسیت می شود.

راه حل پیشنهادی: تقویت

این توصیه یک پیشنهاد واضح و متمرکز برای درمان ارائه می دهد:

این مشکل می تواند با تمرکز بر تقویت عضلات در ناحیه "به سرعت حل شود". این شامل:

تقویت عضلات اطراف قسمت جلویی (شانه).
تقویت روتاتورهای عمقی (عضلات)، به ویژه روتاتور کاف.

با تقویت روتاتور کاف، ثبات به مفصل شانه باز می گردد، که به پایین آوردن و مرکزیت سر استخوان بازو کمک می کند. این امر فضای زیر آکرومیون را افزایش می دهد و در نتیجه اصطکاک دردناک (گیر افتادگی) روی تاندون ها و بورس را در حین حرکت بالای سر کاهش می دهد.