در تلاش بی‌وقفه برای دستیابی به اوج عملکرد فیزیکی، برخی از ورزشکاران برای تسریع رشد عضلات و قدرت، به استروئیدهای آنابولیک آندروژنیک (AAS)، اغلب به شکل خوراکی، روی می‌آورند. در حالی که وعده اندام بهبود یافته و برتری رقابتی جذاب است، این تصمیم خطرات قابل توجهی برای سلامتی، به ویژه در مورد سیستم گوارش، به همراه دارد. فراتر از خطرات مستند شده برای سیستم قلبی عروقی و کبد، AAS خوراکی تهدیدی متمایز برای سلامت دستگاه گوارش (GI) ایجاد می‌کند و به طور بالقوه اهداف خود ورزشکار را تضعیف می‌کند.
مکانیسم خطر: استروئیدهای خوراکی چگونه بر روده تأثیر می‌گذارند
استروئیدهای آنابولیک خوراکی، مانند اکسی متولون (Anadrol) و متاندرستنولون (Dianabol)، به گونه‌ای متفاوت از استروئیدهای تزریقی فرموله می‌شوند تا از فرآیندهای متابولیک بدن هنگام بلعیدن جان سالم به در ببرند. به طور خاص، آنها اغلب 17-آلفا آلکیله شده (17-aa) هستند، یک اصلاح شیمیایی که به آنها اجازه می‌دهد بدون اینکه بلافاصله تجزیه شوند، از کبد عبور کنند. در حالی که برای مصرف خوراکی مؤثر است، این اصلاح شناخته شده است که سمیت آنها را برای کبد و به طور قابل توجهی برای کل دستگاه گوارش افزایش می‌دهد.
استفاده از این عوامل با شرایطی مانند گاستریت، التهاب پوشش داخلی معده، مرتبط است. این التهاب می‌تواند مجموعه‌ای از علائم مختل کننده را ایجاد کند، از جمله:
-
از دست دادن شدید اشتها: برخلاف این تصور رایج که AAS اشتها را افزایش می‌دهند، تحریک و التهاب پوشش داخلی معده می‌تواند منجر به کاهش شدید گرسنگی شود. برای یک ورزشکار، که عملکرد و حفظ عضلات او به مصرف بالای کالری و پروتئین بستگی دارد، این یک پسرفت بزرگ است.
-
تهوع، استفراغ و درد شکم: این اختلالات عمومی GI نه تنها باعث ناراحتی حاد می‌شوند، بلکه می‌توانند به شدت کیفیت و ثبات تمرین را مختل کنند.
-
سوء جذب گوارشی: التهاب مزمن GI می‌تواند در هضم و جذب مناسب مواد مغذی اختلال ایجاد کند و مزایای رژیم غذایی عضله‌سازی که یک ورزشکار مصرف می‌کند را از بین ببرد.
تضعیف هدف ورزشکار
برای یک ورزشکار، به ویژه در ورزش‌هایی که بر توده و قدرت متمرکز هستند (مانند بدنسازی یا وزنه برداری)، تغذیه مداوم به اندازه خود تمرین مهم است. هنگامی که استروئیدهای خوراکی باعث از دست دادن شدید اشتها و ناراحتی گوارشی می‌شوند، مستقیماً با هدف آنابولیسم (عضله سازی) مقابله می‌کنند. ناتوانی در مصرف مقدار لازم پروتئین و کالری منجر به کمبود کالری غیرارادی می‌شود و افزایش عضلات را بسیار دشوار می‌کند یا حتی منجر به از دست دادن عضلات (کاتابولیسم) می‌شود.
علاوه بر این، عوارض جانبی عمومی AAS، که شامل سمیت کبدی، تغییرات نامطلوب در سطح کلسترول و عدم تعادل هورمونی است، هزینه جدی و اغلب غیرقابل برگشتی برای سلامتی ایجاد می‌کند. ترکیب فشار کبدی و تحریک معده، این مواد را به یک انتخاب پرخطر تبدیل می‌کند که می‌تواند منجر به آسیب دائمی و پایان اجباری به فعالیت‌های ورزشی شود.
انتخاب اجتناب ناپذیر
در مواردی که یک ورزشکار عوارض جانبی مزمن یا شدید GI مانند از دست دادن مداوم اشتها یا درد شکم به دلیل AAS خوراکی را تجربه می‌کند، توصیه قطعی اغلب قطع فوری ماده است. در حالی که این ممکن است مانند یک گام به عقب در یک چرخه تمرینی به نظر برسد، اما یک اقدام ضروری برای جلوگیری از آسیب طولانی مدت و بازگرداندن عملکرد فیزیولوژیکی اساسی است.
در نهایت، دستاوردهای کوتاه مدتی که توسط استروئیدهای خوراکی غیرقانونی وعده داده می‌شود، هزینه بالایی برای سلامت طولانی مدت یک ورزشکار دارد و به طور متناقضی می‌تواند اهداف اندام و عملکردی را که برای دستیابی به آنها مصرف می‌شوند، خراب کند. این به عنوان یک یادآوری stark از خطرات ذاتی سوء استفاده دارویی در ورزش‌های رقابتی عمل می‌کند.