در حالی که استروئیدهای آنابولیک معمولاً با ساخت توده عضلانی مرتبط هستند، اطلاعات نشان می دهد که مهمترین و فوری ترین تأثیر آنها بر مغز و سیستم عصبی مرکزی است. استفاده از استروئید به عنوان عاملی توصیف می شود که اساساً وضعیت ذهنی، تصمیم گیری و رفاه بلندمدت کاربر را تغییر می دهد.
"نشئگی" فوری و اوج فریبنده
استروئیدها مستقیماً شیمی مغز را دستکاری می کنند، به طور خاص سطح دوپامین و سروتونین را تغییر می دهند. این دو ماده برای تنظیم انگیزه، لذت و تعادل عاطفی بسیار مهم هستند.
اثرات اولیه:
-
تمرکز و انرژی شدید: در ابتدای یک دوره، افزایش دوپامین احساس فوق العاده ای از انرژی، تمرکز بالا و اعتماد به نفس تزلزل ناپذیر ایجاد می کند.
-
توهم "سوپرمن": کاربر احساس می کند که همه چیز تحت کنترل است و هر مانعی را می توان به راحتی غلبه کرد. این مرحله به عنوان "اوج انگیزه" نامیده می شود که اغلب فریبنده است.
-
خطر آسیب: این حس کاذب "سوپرمن" بودن اغلب باعث می شود بسیاری از ورزشکاران دچار آسیب شوند، زیرا ممکن است بدن خود را فراتر از محدودیت های ایمن تحت فشار قرار دهند.
عدم تعادل عصبی و تغییرات رفتاری
اسناد تأکید می کنند که استروئید اساساً "ذهن را بازنویسی می کند" قبل از اینکه عضله را تغییر دهد. این مداخله در سیستم عصبی مرکزی پیامدهای رفتاری عمیقی دارد.
تغییرات خلق و خو و شخصیت:
-
پرخاشگری و تحریک پذیری: یک اثر رایج افزایش تمایل به پرخاشگری در طول دوره است (که اغلب به آن "خشم استروئیدی" گفته می شود).
-
از دست دادن کنترل عاطفی: برخی از استروئیدها محور استرس بدن را تحریک می کنند و منجر به افزایش سطح کورتیزول می شوند. این فشار بر سیستم عصبی باعث می شود که کاربران سریعتر تحریک شوند، تمرکز خود را از دست بدهند و کنترل احساسات خود را دشوارتر کنند.
آسیب عصبی طولانی مدت:
-
از دست دادن تعادل: با استفاده مداوم، گیرنده های مغز حساسیت خود را از دست می دهند و مغز تعادل خود را از دست می دهد. ذهن پرانرژی در نهایت از بی حالی، بی حوصلگی، اضطراب یا تحریک پذیری بیش از حد رنج می برد.
-
اختلال در تصمیم گیری: تحقیقات نشان می دهد که استفاده طولانی مدت می تواند ارتباط بین قشر جلوی مغز (مرکز منطق) و آمیگدال (مرکز احساسات) را تضعیف کند. این بدان معناست که دارو می تواند نحوه واکنش عاطفی فرد به جهان را تغییر دهد و اساساً تصمیم گیری و کیفیت روابط شخصی او را بدون اینکه متوجه شود تغییر دهد.
سقوط پس از دوره (پیامدها)
تغییرات روانی ناشی از استروئیدها به عنوان طولانی مدت توصیف می شوند. هنگامی که دوره به پایان می رسد، مغز به زمان قابل توجهی نیاز دارد تا به حالت طبیعی و متعادل خود بازگردد.
علائم پس از دوره:
-
افسردگی: پس از دوره، کاهش چشمگیر مواد شیمیایی مغز منجر به افسردگی پس از دوره می شود که با احساس خستگی و فقدان شدید انگیزه مشخص می شود.
-
اختلال خواب: تحریک بیش از حد سیستم عصبی باعث می شود که مغز حتی در هنگام استراحت فعال بماند و در نتیجه اختلالات خواب ایجاد شود. این منجر به خواب سبک و ناقص، بهبودی ضعیف و کاهش ظرفیت ذهنی در روزهای بعد می شود.
-
بازسازی عصبی: کنترل این عوارض جانبی مهمترین بخش طراحی دوره در نظر گرفته می شود، زیرا آسیب روانی باید به حداقل برسد در حالی که بازسازی عصبی لازم انجام می شود.
نتیجه گیری واضح است: هنگامی که دارو شروع به تأثیرگذاری بر مغز در این سطح می کند، مصرف آن دیگر یک تصمیم ساده و فیزیکی نیست. این به یک عامل حیاتی تبدیل می شود که می تواند اساساً شخصیت و مسیر زندگی کاربر را تغییر دهد.