محتوای بارگذاری شده، که در اصل به زبان فارسی است، به یک نگرانی رایج مصرف کننده می پردازد: وجود فلزات سنگین در پودرهای پروتئینی و خطر بالقوه آن برای سلامتی. این تجزیه و تحلیل به این نتیجه می رسد که اگرچه این عناصر وجود دارند، اما سطوح یافت شده به طور کلی جای نگرانی نیست.
تحقیق و روش شناسی
تمرکز اصلی بحث بر روی فلزات سنگین مانند سرب، کادمیوم و جیوه است. تحقیقات وجود آنها را در مکمل های پروتئینی تایید می کند، که به طور طبیعی باعث ایجاد اضطراب در مصرف کنندگان شده است.
برای ارزیابی عینی خطر، این مطالعه از معیارهای سم شناسی تثبیت شده استفاده می کند:
-
خارج قسمت خطر (HQ): این نسبت، مصرف روزانه یک آلاینده را در برابر دوز مرجع ایمن (RfD) اندازه گیری می کند:
HQ = CDI / RfD-
CDI (مصرف روزانه مصرف کننده): مقدار واقعی آلاینده ای که روزانه مصرف می شود.
-
RfD (دوز مرجع): حداکثر مصرف روزانه که با خطر قابل توجهی برای سلامتی در طول عمر همراه نیست.
-
-
شاخص خطر (HI): این شاخص، خارج قسمت های خطر را برای آلاینده های متعدد جمع می کند تا خطر کلی را ارزیابی کند:
HI = HQ Arsenic + HQ Cadmium + HQ Mercuryمقدار HI<1 نشان دهنده خطر ناچیز برای سلامتی است.
یافته های کلیدی در مورد سطح خطر
یافته های این مطالعه، بر اساس داده هایی مانند داده های ارائه شده، نشان می دهد که شاخص خطر برای مکمل های پروتئینی به طور کلی پایین است.
-
مقادیر HI برای یک یا حتی سه وعده در روز اغلب زیر 1 است. این یافته مهمی است، به این معنی که خطر ناشی از قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین در این محصولات ناچیز تلقی می شود و جای نگرانی ندارد.
علاوه بر این، مقایسه ای از میزان مصرف انجام شده است:
-
محققان خاطرنشان می کنند که مصرف آرسنیک حتی از سه وعده مکمل پروتئینی (به عنوان مثال، تا 17 mu g/day) اغلب کمتر از مقدار موجود در یک وعده از برخی مواد غذایی رایج (مانند برخی از انواع غذاهای دریایی) است. این به قرار دادن خطر در یک زمینه غذایی گسترده تر کمک می کند.
منبع فلزات سنگین در مکمل ها
نوع پودر پروتئین می تواند بر میزان فلزات سنگین تأثیر بگذارد:
-
پروتئین وی ایزوله به احتمال زیاد حاوی سطوح پایین تری از فلزات سنگین است. این امر به دو عامل نسبت داده می شود: به موادی که از گیاهان برداشت می شوند (که می توانند فلزات را از خاک جمع آوری کنند) متکی نیست و در طول تولید تحت فرآیندهای فیلتراسیون دقیق قرار می گیرد.
-
پروتئین های گیاهی به طور بالقوه ممکن است غلظت های بالاتری از فلزات سنگین داشته باشند، زیرا از گیاهانی به دست می آیند که به طور طبیعی مقادیر کمی از فلزات سنگین را از محیط جذب می کنند.
نتیجه گیری عملی
نتیجه گیری عملی نهایی بر اهمیت دوز و ارزیابی خطر هنگام ارزیابی هر ماده ای - اعم از مکمل ها، داروها یا افزودنی های غذایی - تأکید دارد. اصل اساسی این است: آیا واقعاً خطرناک است و آیا ما مقداری مصرف می کنیم که خطر واقعی ایجاد کند؟
داده ها قویاً نشان می دهند که سطوح فلزات سنگین در پودرهای پروتئینی، بر اساس الگوهای مصرف معمول، دلیل موجهی برای نگرانی نیست. مصرف کنندگان باید بر کیفیت محصول تمرکز کنند، اما اجازه ندهند این مسئله خاص آنها را از استفاده منصرف کند.