فیناستراید و سیلدنافیل: راهنمای دوپینگ و عملکرد

عرصه ورزش حرفه ای، یک تلاش بی امان برای به دست آوردن مزیت های جزئی است، جایی که میلی ثانیه ها و تفاوت های اندک در ریکاوری می توانند یک قهرمان را از بقیه متمایز کنند. این محیط منجر به بررسی دقیق استفاده از داروهای مختلف شده است، حتی داروهایی که برای شرایط به ظاهر نامرتبط طراحی شده اند، زیرا ورزشکاران هر راهی را برای به دست آوردن مزیت رقابتی بررسی می کنند. دو دسته از داروها اغلب وارد این بحث می شوند: داروهایی که سطح هورمون را تعدیل می کنند و داروهایی که بر جریان خون تأثیر می گذارند.

مرز باریک تعدیل کننده های هورمونی

برخی داروها، مانند Finasteride، با مهار آنزیم 5-آلفا ردوکتاز عمل می کنند، که مسئول تبدیل Testosterone به آندروژن قوی تر، Dihydrotestosterone (DHT) است. در حالی که از نظر بالینی برای درمان ریزش موی مردانه و بزرگ شدن پروستات استفاده می شود، تأثیر آن بر پویایی هورمون، آن را در کانون بحث های ضد دوپینگ قرار می دهد.

Finasteride و نگرانی های ضد دوپینگ

برای ورزشکاران، به ویژه کسانی که در ورزش های قدرتی و توانی رقابت می کنند، نگرانی اصلی در مورد فیناستراید کمتر به خواص مستقیم افزایش دهنده عملکرد آن مربوط می شود و بیشتر به پتانسیل آن برای عمل به عنوان یک عامل پوشاننده مربوط می شود. یک ورزشکار که استروئیدهای آنابولیک غیرقانونی مصرف می کند، ممکن است فیناستراید نیز مصرف کند. با تغییر نسبت تستوسترون به متابولیت های آن، از نظر تاریخی تصور می شد که فیناستراید به طور بالقوه در تست های استاندارد دارویی ادرار که برای تشخیص استروئیدهای ممنوعه طراحی شده اند، تداخل ایجاد می کند.

آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ (WADA) قبلاً فیناستراید را به دلیل این پتانسیل پوشانندگی در لیست ممنوعه خود قرار داده بود.
با این حال، به دلیل پیشرفت در فناوری آزمایش و درک روشن تر از اثرات خاص آن، WADA فیناستراید را از لیست ممنوعه در سال 2009 حذف کرد.
این حذف، اثرات هورمونی آن را نفی نمی کند، که می تواند شامل عوارض جانبی بالقوه ای مانند کاهش میل جنسی و در برخی از مردان، کاهش برگشت پذیر تعداد اسپرم باشد، که ملاحظات مهمی برای سلامت و رفاه کلی هر ورزشکار است.

بحث گشادکننده عروق: Sildenafil و ارتفاع

دسته دیگری از ترکیبات که مورد توجه قرار گرفته اند، مهارکننده های فسفودی استراز نوع 5 (PDE5)، مانند Sildenafil (که اغلب با نام تجاری خود، Viagra شناخته می شود) هستند. این داروها گشادکننده های عروق قوی هستند - آنها با شل کردن رگ های خونی برای افزایش جریان خون عمل می کنند. از نظر بالینی، آنها اختلال نعوظ و فشار خون شریانی ریوی (فشار خون بالا در شریان های ریه) را درمان می کنند.

Sildenafil به عنوان یک کمک ارگونیک

تئوری پشت استفاده از آنها در ورزش ساده است: بهبود جریان خون به معنای افزایش انتقال اکسیژن به عضلات در حال کار است، که به طور بالقوه استقامت را افزایش می دهد و ریکاوری را تسریع می کند.

عملکرد در ارتفاع: قوی ترین شواهد برای مزیت عملکردی در زیرمجموعه ای از ورزشکاران دیده می شود که در ارتفاعات بالا (بالای 3800 متر) رقابت می کنند. در این ارتفاعات، کمبود اکسیژن می تواند باعث انقباض رگ های خونی در ریه ها (فشار خون ریوی) شود و انتقال اکسیژن را محدود کند. با شل کردن این رگ ها، Sildenafil می تواند عملکرد قلب و اشباع اکسیژن را بهبود بخشد، که ممکن است منجر به بهبود ظرفیت ورزش برای "پاسخ دهندگان" شود.
عملکرد در سطح دریا: برای اکثریت قریب به اتفاق ورزشکارانی که در سطح دریا یا نزدیک به آن رقابت می کنند، مطالعات تا حد زیادی نتوانسته اند مزیت عملکردی قابل توجه و مداوم از مهارکننده های PDE5 را نشان دهند. برای افراد سالم با عملکرد طبیعی ریه، گشاد شدن اضافی در رگ های از قبل سالم اغلب ناچیز است یا با عوارض جانبی مانند سردرد یا افت فشار خون سیستمیک جبران می شود.

در حال حاضر، Sildenafil توسط WADA ممنوع نشده است زیرا داده ها در مورد یک اثر ارگونیک مداوم در اکثر سناریوهای ورزشی قطعی نیستند. با این وجود، مطالعه مداوم آن نشان می دهد که چگونه ترکیبات دارویی، که در ابتدا برای اهداف درمانی توسعه یافته اند، در محیط پرمخاطره ورزش های نخبه مورد توجه قرار می گیرند.