Trenbolone Hexahydrobenzylcarbonate (Parabolan)

ترنبولون هگزاهیدروبنزیل کربنات، که معمولاً با نام تجاری سابق خود پارابولان یا گاهی اوقات هگزابولان شناخته می شود، یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک (AAS) مصنوعی قوی است. این یک پیش دارو استری از استروئید پایه ترنبولون (همچنین به نام های ترینولون یا ترینبولون) است.

در اینجا یک تفکیک دقیق از اطلاعات درخواستی آورده شده است:

توضیحات مفصل و نام های مختلف

• طبیعت شیمیایی: ترنبولون یک AAS متعلق به گروه ناندورلون است که از نظر ساختاری از ناندرولون با دو پیوند دوگانه اضافی در هسته استروئیدی خود مشتق شده است. امروزه در اکثر کشورها برای استفاده انسانی تایید نشده است و عمدتاً در دامپزشکی (به عنوان ترنبولون استات) برای افزایش رشد عضلات و اشتها در دام استفاده می شود.

• استر: ترنبولون هگزاهیدروبنزیل کربنات یک نسخه استری شده از ترنبولون است. استر هگزاهیدروبنزیل کربنات یک استر نسبتاً طولانی اثر است، به این معنی که پس از تزریق عضلانی به آرامی در جریان خون آزاد می شود و در مقایسه با استرهای کوتاه تری مانند ترنبولون استات، اثر پایداری را در مدت زمان طولانی تری ارائه می دهد. نیمه عمر طولانی چیزی است که از نظر تاریخی آن را برای استفاده بالینی انسانی قبل از قطع مصرف مناسب می کرد.

• نام های دیگر:

  • پارابولان (نام تجاری اصلی سابق برای استفاده انسانی).

  • هگزابولان (نام تجاری سابق دیگر).

  • ترنبولون سیکلوهگزیل متیل کربنات (نام شیمیایی جایگزین برای استر).

  • ترن (اصطلاح عامیانه رایج برای ترنبولون به طور کلی).

نسبت آنابولیک و آندروژنیک

نسبت آنابولیک و آندروژنیک معیاری از قدرت نسبی یک استروئید است که تستوسترون به عنوان مرجع (100:100) عمل می کند.

• نسبت آنابولیک-آندروژنیک: اغلب ذکر می شود که ترنبولون پایه دارای نسبت تقریبی 500:500 است.

  • رتبه آنابولیک: 500

  • رتبه آندروژنیک: 500

این نشان می دهد که ترنبولون از نظر تئوری پنج برابر قوی تر از تستوسترون در هر دو اثر عضله سازی (آنابولیک) و ایجاد کننده ویژگی های مردانه (آندروژنیک) است. توجه: این رتبه بندی های عددی خاص از مطالعات حیوانی به دست آمده اند و اغلب در مورد دقت در مورد پاسخ انسانی مورد بحث قرار می گیرند، اما قدرت شدید آن را نشان می دهند.

مزایا و جوانب مثبت

مزایای گزارش شده، عمدتاً از استفاده ورزشی غیرمجاز، ناشی از قدرت بالای آن است:

• افزایش قابل توجه توده عضلانی: برای ساخت سریع توده عضلانی بدون چربی بسیار موثر است.

• افزایش قدرت: به دلیل افزایش چشمگیر قدرت شناخته شده است.

• بدون فعالیت استروژنی (بدون آروماتیزاسیون): ترنبولون از طریق آنزیم آروماتاز به استروژن تبدیل نمی شود، به این معنی که کاربران معمولاً عوارض جانبی مرتبط با استروژن مانند احتباس آب (نفخ) یا ژنیکوماستی ناشی از استروژن (رشد بافت سینه از استروژن) را تجربه نمی کنند. این منجر به یک اندام سخت تر و مشخص تر می شود.

• افزایش احتباس نیتروژن: تعادل نیتروژن مثبت قوی را تقویت می کند که برای سنتز پروتئین عضلانی ضروری است.

• بهبود تقسیم مواد مغذی: بازده خوراک را افزایش می دهد، به این معنی که کالری بیشتری که مصرف می شود برای عضله سازی به جای ذخیره چربی استفاده می شود.

• از دست دادن چربی: به شدت آندروژنیک است و ممکن است به طور مستقیم باعث لیپولیز (تجزیه چربی) شود.

عوارض جانبی و جوانب منفی

ترنبولون به دلیل عوارض جانبی شدید و متنوع خود بدنام است و اغلب به عنوان یکی از AAS های مستعد عوارض جانبی در نظر گرفته می شود:

اثرات استروژنی، پروژسترونی و پرولاکتین

• اثرات استروژنی: هیچ (غیر آروماتیزه شونده). ترنبولون به استروژن تبدیل نمی شود.

• اثرات پروژسترونی: قوی. ترنبولون یک آگونیست قوی گیرنده پروژسترون (PR) است. این فعالیت پروژسترونی می تواند به طور مستقیم باعث ایجاد یا کمک به عوارض جانبی شود.

• اثرات پرولاکتین: قابل توجه (به طور غیر مستقیم). ماهیت پروژسترونی ترنبولون می تواند منجر به افزایش سطح پرولاکتین (هیپرپرولاکتینمی) شود، به خصوص زمانی که به تنهایی یا در غیاب اقدامات ضد استروژن کافی استفاده شود (حتی اگر ترن آروماتیزه نشود). افزایش پرولاکتین، همراه با پروژستین، مکانیزمی است که ترنبولون می تواند باعث ژنیکوماستی شود (گاهی اوقات "ژنیکوماستی ناشی از پروژستین" نامیده می شود) و همچنین می تواند باعث کاهش میل جنسی و اختلال نعوظ شود.

نیمه عمر و زمان تشخیص

دوز و فرکانس

توجه: ترنبولون یک ماده کنترل شده است و استفاده از آن برای اهداف غیرپزشکی و افزایش عملکرد در بسیاری از حوزه های قضایی غیرقانونی است و به دلیل خطرات جدی برای سلامتی به شدت منع می شود. اطلاعات زیر منعکس کننده دوزهای معمول، اغلب بالا، گزارش شده در زمینه های ورزشی غیرمجاز است که توصیه پزشکی نیست.

• دوز (معمولاً گزارش شده): 150 میلی گرم تا 300 میلی گرم در هفته. کاربران با تجربه ممکن است دوزهای بالاتری را گزارش کنند، اما این دوزها به طور چشمگیری خطر عوارض جانبی را افزایش می دهند.

• فرکانس: با توجه به نیمه عمر طولانی آن، معمولاً یک یا دو بار در هفته تزریق می شود تا غلظت خون پایدار حفظ شود. به عنوان مثال، 100 میلی گرم هر 5 تا 7 روز تزریق می شود.