Transdermal Testosterone

تستوسترون ترانس‌درمال نوعی از درمان جایگزینی تستوسترون (TRT) است که در آن هورمون از طریق پوست جذب می‌شود و از سیستم گوارش و متابولیسم کبد عبور می‌کند.

---

توضیحات مفصل و نام‌های مختلف

این روش تحویل دارو، سطح نسبتاً ثابتی از تستوسترون را در جریان خون فراهم می‌کند و اغلب ریتم شبانه‌روزی طبیعی بدن را در صورت استفاده روزانه در صبح تقلید می‌کند.

نام‌های مختلف (نام‌های تجاری رایج):

• ژل‌ها:

  • AndroGel (ژل تستوسترون 1% و 1.62%)

  • Testim (ژل تستوسترون 1%)

  • Vogelxo (ژل تستوسترون)

  • Fortesta (ژل تستوسترون، که روی ران‌ها استفاده می‌شود)

• محلول‌ها/رول‌ها:

  • Axiron (محلول موضعی تستوسترون، که روی زیر بغل استفاده می‌شود)

• برچسب‌ها:

  • Androderm (برچسب ترانس‌درمال تستوسترون)

---

عوارض جانبی و مزایا

تستوسترون ترانس‌درمال، مانند تمام اشکال TRT، در درجه اول برای درمان هیپوگنادیسم (سطح پایین تستوسترون) در مردان بالغ استفاده می‌شود.

---

مزایا و معایب

---

مقدار مصرف و فرکانس

دوز بهینه بسیار فردی است و بر اساس علائم بیمار و نتایج آزمایش خون برای دستیابی به سطح تستوسترون در محدوده طبیعی (به عنوان مثال، 300 تا 1000 نانوگرم در دسی‌لیتر) تنظیم می‌شود.

• فرکانس: یک بار در روز، معمولاً در صبح.

• مقادیر مصرف معمول شروع:

  • ژل‌ها/محلول‌ها (به عنوان مثال، AndroGel 1.62%): اغلب با 40.5 میلی‌گرم تستوسترون در روز شروع می‌شود (به عنوان مثال، 2 پمپ یا 1 بسته).

  • برچسب‌ها (به عنوان مثال، Androderm): به طور معمول یک برچسب 4 میلی‌گرم در روز که شبانه استفاده می‌شود.

---

نیمه‌عمر و زمان تشخیص

• سطوح T سرم: پس از قطع مصرف، سطوح تستوسترون سرم معمولاً در عرض 5 روز برای ژل‌ها/محلول‌های ترانس‌درمال به سطوح قبل از درمان باز می‌گردد.

• آزمایش دارو (تشخیص): برای آزمایش دارویی افزایش عملکرد، تشخیص بر اساس نسبت تستوسترون به متابولیت‌های آن (مانند اپی‌تستوسترون) در ادرار است. از آنجا که تستوسترون یک ماده درون‌زا (به طور طبیعی تولید شده) است، ارائه یک بازه زمانی تشخیص دقیق دشوار است. تشخیص تستوسترون برون‌زا (خارجی) می‌تواند هفته‌ها تا ماه‌ها طول بکشد، بسته به حساسیت آزمایش و فرمولاسیون خاص مورد استفاده، زیرا متابولیت‌ها می‌توانند باقی بمانند.

---

نسبت استروژنی، پروژسترونی، پرولاکتین و آنابولیک/آندروژنیک

اثرات استروژنی و پروژسترونی

تستوسترون خود در درجه اول یک استروئید آندروژنیک و آنابولیک است.

• اثرات استروژنی (Sterogenic): تستوسترون توسط آنزیم آروماتاز به استروژن قوی استرادیول (E2​) تبدیل می‌شود. این تبدیل مسئول برخی از اثرات مفید (مانند سلامت استخوان) است، اما همچنین مسئول عوارض جانبی مانند ژنیکوماستی و احتباس مایعات است. تجویز ترانس‌درمال، در مقایسه با تزریق‌های با دوز بالا، به طور کلی منجر به سطوح پایدارتر E2​ می‌شود.

• اثرات پروژسترونی: تستوسترون و مشتقات آن معمولاً فعالیت پروژسترونی مستقیم ناچیز یا بدون فعالیتی دارند.

اثرات پرولاکتین

• درمان جایگزینی تستوسترون به طور کلی سطوح پرولاکتین را به طور قابل توجهی در مردان تغییر نمی‌دهد. در حالی که دوزهای بسیار بالای برخی از استروئیدهای آنابولیک-آندروژنیک به طور بالقوه می‌توانند بر پرولاکتین تأثیر بگذارند، TRT ترانس‌درمال درمانی معمولاً با هیپرپرولاکتینمی (افزایش پرولاکتین) همراه نیست.

نسبت آنابولیک آندروژنیک

نسبت اثرات آنابولیک (عضله‌سازی) یک استروئید به اثرات آندروژنیک (مردانه‌سازی/ویژگی‌های جنسی ثانویه) آن برای توصیف فعالیت آن استفاده می‌شود.

• تستوسترون به عنوان خط پایه در نظر گرفته می‌شود و دارای نسبت آنابولیک:آندروژنیک 100:100 (یا به سادگی 1:1) است.