The Clear (THG)

اطلاعات ارائه شده در مورد تتراهیدروژسترینون (THG)، یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک (AAS) مصنوعی و فعال خوراکی است. این دارو هرگز برای استفاده پزشکی تایید نشد و به دلیل تولید مخفیانه آن برای فرار از آزمایش‌های دوپینگ، یک "داروی طراح" در نظر گرفته می‌شود.

در اینجا یک تجزیه و تحلیل دقیق از اطلاعات درخواست شده ارائه شده است:

کلیر (THG) - توضیح مفصل / نام متفاوت

• نام اصلی: تتراهیدروژسترینون (THG)

• نام مستعار/نام متفاوت: کلیر

• نام‌های شیمیایی/سیستماتیک:

  • 17α-اتیل-18-متیل-δ9,11-19-نورتستوسترون

  • 17α-اتیل-18-متیل استرا-4,9,11-ترین-17β-اول-3-اون

• کلاس دارو: آندروژن، استروئید آنابولیک، پروژستوژن.

• مکانیسم: THG یک آگونیست بسیار قوی گیرنده آندروژن (AR) و گیرنده پروژسترون (PR) است. از نظر ساختاری شبیه به استروئیدهای آنابولیک ممنوعه ترنبولون و ژسترینون است. با اتصال به AR با تمایلی مشابه دی هیدروتستوسترون (DHT)، باعث رشد بافت عضلانی می‌شود.

عوارض جانبی و مزایا

مزایا (اثرات سوء مصرف):

• بهبود عملکرد ورزشی: در درجه اول برای افزایش حجم عضلانی، قدرت و بهبود عملکرد استفاده می‌شود.

• رشد بافت عضلانی (اثر آنابولیک): در تولید رشد بافت عضلانی بسیار قوی است.

• کاهش وزن: برخلاف اکثر استروئیدهای آنابولیک دیگر، THG با تمایل بالایی به گیرنده گلوکوکورتیکوئید نیز متصل می‌شود، که ممکن است باعث کاهش وزن بیشتر شود.

عوارض جانبی (خطرات سوء مصرف):

• عوارض جانبی عمومی استروئید: آکنه، هیرسوتیسم (رشد بیش از حد مو)، ناباروری (در مردان و زنان)، مشکلات یا نارسایی کبد یا کلیه، فشار خون بالا، احتباس مایعات، کلسترول بالا، حمله قلبی یا سکته مغزی.

• عوارض جانبی منحصر به فرد: اتصال با تمایل بالا به گیرنده گلوکوکورتیکوئید احتمالاً باعث عوارض جانبی بیشتری مانند سرکوب سیستم ایمنی می‌شود، که در اکثر استروئیدهای دیگر رایج نیست.

• در زنان: رشد موهای صورت و بدن، از دست دادن سینه‌ها، تورم کلیتوریس، بم شدن صدا، مشکلات قاعدگی.

• روانشناختی/عاطفی: رفتار پرخاشگرانه، نوسانات خلقی، پارانویا، رفتار شیدایی، توهم و هذیان.

• سمیت کبدی: ذکر شده است که نسبت به بسیاری از استروئیدهای آنابولیک-آندروژنیک (AAS) دیگر، سمیت کبدی بیشتری دارد (برای کبد سمی است).

مزایا و معایب

مقدار مصرف و فرکانس

هیچ مقدار مصرف و فرکانس پزشکی تثبیت شده یا قانونی برای THG وجود ندارد، زیرا هرگز برای استفاده بالینی تایید نشده است.

• سوء مصرف گزارش شده (غیر مستند): به دلیل قدرت فوق العاده آن، به طور غیر مستند گزارش شده است که "فقط چند قطره زیر زبان" (تجویز مایع خوراکی) دوز کافی برای کاربران بوده است.

• روش‌های تجویز: از طریق دهان (خوراکی)، تزریق عضلانی.

نیمه عمر و زمان تشخیص

داده‌های خاص و بررسی شده توسط همتایان در مورد نیمه عمر THG در انسان به طور گسترده در دامنه عمومی در دسترس نیست، زیرا یک داروی طراح غیرقانونی بود. با این حال، تشخیص آن در آزمایش‌های دارویی یک نکته کلیدی تاریخی است.

• زمان تشخیص: THG به گونه‌ای ساخته شده بود که قابل تشخیص نباشد. هنگامی که کشف شد، روش‌های آزمایش جدیدی باید ایجاد می‌شد. ساختار آن به گونه‌ای است که به سرعت متابولیزه می‌شود، که بخشی از "مزیت" اصلی آن به عنوان یک استروئید طراح برای فرار از تشخیص بود.

  • توجه: استروئیدهای طراح مانند THG معمولاً برای هفته‌ها تا ماه‌ها در نمونه‌های ادرار یا مو، بسته به دوز، فرکانس و ویژگی آزمایش، قابل تشخیص هستند. پنجره‌های تشخیص دقیق و فعلی پیچیده و اختصاصی آژانس‌های ضد دوپینگ هستند.

اثرات استروژنیک، پروژسترونیک و پرولاکتین

• اثرات استروژنیک (استروژن ساز): هیچ. THG هیچ فعالیت استروژنیک ندارد. این بدان معناست که به استروژن تبدیل نمی‌شود (آروماتیزه نمی‌شود) و نباید به طور مستقیم باعث عوارض جانبی مرتبط با استروژن مانند ژنیکوماستی شود (اگرچه استفاده عمومی از استروئیدها گاهی اوقات می‌تواند از طریق مکانیسم‌های دیگر منجر به چنین مشکلاتی شود).

• اثرات پروژسترونیک: بسیار قوی. THG یک آگونیست قوی گیرنده پروژسترون (PR) است. این فعالیت پروژستوژنیک یک ویژگی اصلی دارو است که می‌تواند منجر به سرکوب تولید طبیعی هورمون‌های تولید مثل شود.

• اثرات پرولاکتین: به طور غیرمستقیم، ترکیبات با فعالیت پروژستوژنیک گاهی اوقات می‌توانند به افزایش سطح پرولاکتین (هیپرپرولاکتینمی) کمک کنند، یا عدم تعادل هورمونی (هیپوگنادیسم) ناشی از استروئیدهای قوی گاهی اوقات می‌تواند با مشکلات پرولاکتین همراه باشد. با این حال، اقدامات خاص و مستقیم THG بر روی پرولاکتین به طور صریح در نتایج جستجو ذکر نشده است، اگرچه اثرات پروژستوژنیک و آندروژنیک قطعاً محور هورمونی طبیعی را مختل می‌کند و به طور بالقوه منجر به مشکلات مرتبط مانند کاهش میل جنسی یا ناباروری می‌شود.

نسبت آنابولیک:آندروژنیک (AAR)

نسبت آنابولیک:آندروژنیک (AAR) معیاری است که خواص عضله سازی (آنابولیک) یک استروئید را با خواص مردانه کننده (آندروژنیک) آن، نسبت به تستوسترون (که 1:1 است) مقایسه می‌کند.

• نسبت آنابولیک:آندروژنیک THG: نتایج جستجو نشان می‌دهد که THG هم فعالیت آنابولیک و هم آندروژنیک قابل توجهی دارد. اگرچه یک AAR دقیق و اجماعی به طور مستقیم در یک قالب عددی واحد مانند 1:X بیان نشده است، THG به طور کلی به عنوان یک عامل آنابولیک بسیار قوی طبقه بندی می‌شود. برای مقایسه، سایر استروئیدهای آنابولیک قوی اغلب با نسبت‌های بالا ذکر می‌شوند (به عنوان مثال، ناندرولون در 10:1 یا استانوزولول در 30:1). با توجه به قدرت فوق العاده آن بر روی گیرنده آندروژن و استفاده اصلی آن برای رشد عضلات، احتمالاً به گونه‌ای ساخته شده است که دارای AAR مطلوب و بالایی باشد، احتمالاً بسیار بالاتر از 1:1.