Testoviron

تستو ویرون یک نام تجاری برای یک آماده سازی تزریقی از هورمون تستوسترون است. رایج ترین ماده فعال در محصولاتی که با نام تجاری تستو ویرون عرضه می شوند، تستوسترون انانتات است، یا گاهی اوقات ترکیبی شامل تستوسترون پروپیونات.

در اینجا یک تجزیه و تحلیل دقیق از اطلاعاتی که درخواست کرده اید، بر اساس ماده فعال، که نوعی تستوسترون است، آورده شده است.

توضیحات مفصل / نام های مختلف

• تستو ویرون یک نام تجاری است، به ویژه مرتبط با تستوسترون انانتات (یک استر طولانی اثر) یا ترکیبی از استرهای تستوسترون، مانند تستوسترون پروپیونات و تستوسترون انانتات.

• نام ها/مترادف های مختلف برای تستوسترون (به طور کلی):

  • تستوسترون انانتات (ماده رایج در تستو ویرون دپو)

  • تستوسترون سیپیونات (به عنوان مثال، دپو-تستوسترون)

  • تستوسترون پروپیونات

  • تستوسترون آندکانوات (به عنوان مثال، Aveed، Nebido)

  • نام ژنریک: تستوسترون

خود تستوسترون، اصلی ترین استروئید آنابولیک-آندروژنیک (AAS) طبیعی در انسان است. این دارو در درجه اول به عنوان نوعی درمان جایگزینی تستوسترون (TRT) برای درمان شرایطی مانند هیپوگنادیسم (سطح پایین تستوسترون) استفاده می شود.

عوارض جانبی و مزایا (مزایا و معایب)

درمان تستوسترون مزایایی دارد اما خطراتی نیز به همراه دارد، به ویژه هنگامی که در دوزهای غیرپزشکی و فوق درمانی استفاده شود.

مقدار مصرف و فرکانس

مقدار مصرف پزشکی بسیار فردی است، به طور معمول برای درمان جایگزینی در مردان هیپوگنادال.

• تستوسترون انانتات (مانند تستو ویرون دپو):

  • محدوده دوز (TRT پزشکی): معمولاً 50 میلی گرم تا 400 میلی گرم.

  • فرکانس: معمولاً به صورت عضلانی (IM) هر 2 تا 4 هفته تجویز می شود. برخی از پروتکل های مدرن دوزهای مکررتر (به عنوان مثال، هفتگی) را برای حفظ سطح خون ثابت ترجیح می دهند.

• توجه: دوزهای غیرپزشکی اغلب به طور قابل توجهی بالاتر و مکررتر هستند، که خطر عوارض جانبی را به شدت افزایش می دهد.

نیمه عمر و زمان تشخیص

نیمه عمر و زمان تشخیص بستگی به استر خاص تستوسترون دارد:

• نکته زمان تشخیص: آزمایش خود تستوسترون یا متابولیت های آن را تشخیص می دهد، اغلب با نگاه کردن به نسبت تستوسترون به اپی تستوسترون (نسبت T/E) یا سایر نشانگرها. به دلیل رهش طولانی مدت از دپوی مبتنی بر روغن، ماده ای مانند تستوسترون انانتات می تواند برای مدت طولانی، اغلب چندین ماه، بسته به حساسیت آزمایش، تشخیص داده شود.

اثرات استروژنیک، پروژسترونیک و پرولاکتین

• اثرات استروژنیک:

  • تستوسترون به راحتی توسط آنزیم آروماتاز به استرادیول (نوعی استروژن) تبدیل می شود. این فرآیند آروماتیزاسیون نامیده می شود.

  • سطوح بالای استروژن مسئول عوارض جانبی مانند ژنیکوماستی و احتباس آب است. این یک اثر عمده تستوسترون است.

• اثرات پروژسترونیک:

  • تستوسترون و استرهای آن به طور کلی میل قابل توجهی به گیرنده پروژسترون (PR) ندارند. بنابراین، معمولاً در نظر گرفته نمی شوند که فعالیت پروژستوژنیک قوی داشته باشند.

• اثرات پرولاکتین:

  • تستوسترون یک محرک مستقیم پرولاکتین نیست. با این حال، سطوح بالای استروژن (ناشی از آروماتیزاسیون تستوسترون با دوز بالا) می تواند به طور غیرمستقیم ترشح پرولاکتین (هیپرپرولاکتینمی) را افزایش دهد، زیرا استروژن یک محرک سلول های تولید کننده پرولاکتین در غده هیپوفیز است. پرولاکتین بالا می تواند بیشتر تستوسترون طبیعی را سرکوب کرده و باعث اختلال عملکرد جنسی شود.

نسبت آنابولیک به آندروژنیک

این نسبت معیاری از ظرفیت یک استروئید برای ساخت عضله (آنابولیک) در مقابل ظرفیت آن برای تولید ویژگی های جنسی ثانویه مردانه (آندروژنیک)، نسبت به خود تستوسترون است.

• تستوسترون (مبنای تستو ویرون):

  • نسبت آنابولیک:آندروژنیک = 100:100 (یا به سادگی 1:1)

سلب مسئولیت: من یک هوش مصنوعی هستم و یک متخصص پزشکی نیستم. اطلاعات ارائه شده فقط برای اهداف آموزشی و اطلاع رسانی عمومی است و جایگزینی برای مشاوره، تشخیص یا درمان پزشکی حرفه ای نیست. تستوسترون و استروئیدهای آنابولیک داروهای تجویزی هستند و فقط باید تحت نظر و نظارت یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی واجد شرایط استفاده شوند.