Testosterone Isocaproate

تستوسترون ایزوکاپروات یک دارو آندروژنی و استروئید آنابولیک و نوعی از استر تستوسترون است. معمولاً به تنهایی استفاده نمی شود، اما تقریباً منحصراً به عنوان یک جزء در فرآورده های استر تستوسترون مخلوط که برای تزریق عضلانی به منظور فراهم کردن آزادسازی پایدار تستوسترون طراحی شده اند، یافت می شود.

نام های مختلف

• نام دیگر: تستوسترون 4-متیل والرات (TiCa)

• نام های تجاری رایج (به عنوان یک جزء از یک ترکیب): Sustanon 250، Sustanon 100، و Omnadren 250 شناخته شده ترین برندهایی هستند که حاوی تستوسترون ایزوکاپروات هستند.

توضیحات مفصل

به عنوان یک استر از تستوسترون، به گونه ای طراحی شده است که پس از تزریق عضلانی به آرامی در جریان خون آزاد شود. استر ایزوکاپروات طول متوسطی دارد، که منجر به یک پروفایل آزادسازی می شود که بین استرهای کوتاه تر (مانند پروپیونات) و استرهای طولانی تر (مانند دکانوات) حد واسط است. در فرمولاسیون های مخلوط (مانند Sustanon 250)، با استرهای دیگر (به عنوان مثال، پروپیونات، فنیل پروپیونات و دکانوات) ترکیب می شود تا محصولی ایجاد شود که هدف آن ارائه یک پیک اولیه سریع در سطح تستوسترون و به دنبال آن سطوح درمانی پایدار در طی چند هفته است.

---

عوارض جانبی و مزایا

تستوسترون ایزوکاپروات، پس از تزریق، برای آزادسازی تستوسترون آزاد شکسته می شود. بنابراین، مزایا و عوارض جانبی آن با خود تستوسترون مرتبط است، به ویژه هنگامی که در دوزهای سوپرافیزیولوژیک (بالاتر از دوز جایگزینی) تجویز شود.

مزایا (مصرف درمانی)

• درمان جایگزینی تستوسترون (TRT): برای درمان شرایط ناشی از کمبود تستوسترون (هیپوگنادیسم) در مردان استفاده می شود.

• ویژگی های جنسی ثانویه مردانه: از توسعه و حفظ ویژگی های مردانه (صدای بم، موی بدن و غیره) پشتیبانی می کند.

• سلامت عضلات و استخوان: باعث رشد عضلات (اثر آنابولیک) و افزایش تراکم استخوان می شود.

• تولید گلبول های قرمز خون: تولید گلبول های قرمز خون را تحریک می کند.

• میل جنسی و خلق و خو: می تواند میل جنسی، انرژی و حس کلی سلامتی را در مردان هیپوگنادال بهبود بخشد.

عوارض جانبی (به ویژه در دوزهای سوپرافیزیولوژیک)

• عوارض جانبی استروژنی (آروماتیزاسیون): تستوسترون از طریق آنزیم آروماتاز به استرادیول (یک استروژن) تبدیل می شود، که می تواند منجر به:

  • ژنیکوماستی (بزرگ شدن بافت سینه مردانه).

  • احتباس آب و نفخ.

  • افزایش فشار خون.

• عوارض جانبی آندروژنی:

  • آکنه و پوست چرب.

  • تسریع طاسی با الگوی مردانه (در افراد مستعد ژنتیکی).

  • افزایش رشد موهای بدن/صورت (هیرسوتیسم).

• قلبی عروقی:

  • تغییرات نامطلوب در سطح کلسترول (به عنوان مثال، کاهش کلسترول خوب HDL).

  • افزایش خطر حمله قلبی یا سکته مغزی، به ویژه با سوء مصرف.

• سمیت کبدی: به طور کلی، استرهای تستوسترون تزریقی به اندازه استروئیدهای خوراکی 17α-آلکیله شده سمی برای کبد در نظر گرفته نمی شوند، اما تغییرات عملکرد کبد هنوز امکان پذیر است.

• غدد درون ریز/تولید مثل:

  • سرکوب تولید طبیعی تستوسترون، که منجر به آتروفی بیضه می شود.

  • مشکلات باروری به دلیل سرکوب تشکیل اسپرم.

• روانشناختی: تغییرات خلقی، افزایش پرخاشگری، تحریک پذیری یا خصومت.

---

مزایا و معایب

---

نیمه عمر و زمان تشخیص

تستوسترون ایزوکاپروات اغلب در زمینه Sustanon 250 مورد بحث قرار می گیرد، جایی که خواص آن به پروفایل آزادسازی کلی ترکیب کمک می کند.

• نیمه عمر استر ایزوکاپروات (در Sustanon): تقریباً 9 روز.

  • توجه: این نیمه عمر استر است که به آزادسازی طولانی مدت کمک می کند. نیمه عمر حذف واقعی تستوسترون آزاد در گردش خون بسیار کوتاهتر است.

• زمان تشخیص: زمان تشخیص دقیق می تواند بر اساس آزمایش خاص مورد استفاده، دوز و متابولیسم فردی بسیار متفاوت باشد. با این حال، از آنجا که این یک استر تستوسترون است، مدت زمان بیشتری نسبت به اشکال خوراکی یا غیر استری تشخیص داده می شود.

  • محدوده های تشخیص گزارش شده برای فرآورده های استر مخلوط حاوی ایزوکاپروات معمولاً چند هفته (به عنوان مثال، 3-4 هفته یا بیشتر) است، و اغلب ذکر می شود که حدود 2-3 ماه برای یک تزریق واحد است، و برخی منابع بسته به ترکیب خاص و حساسیت آزمایش، تا 3 ماه را پیشنهاد می کنند. برای استر ایزوکاپروات به تنهایی، تشخیص حداقل به مدت 8 روز در پلاسمای خون گزارش شده است.

---

دوز و فرکانس

تستوسترون ایزوکاپروات به ندرت به تنهایی تجویز می شود. رایج ترین نقطه مرجع استفاده از آن در Sustanon 250 است که حاوی 60 میلی گرم تستوسترون ایزوکاپروات در هر 1 میلی لیتر است.

• دوز درمانی (به عنوان Sustanon 250):

  • فرکانس: معمولاً 250 میلی گرم هر 3 تا 4 هفته (تزریق عضلانی).

  • توجه: Sustanon 100 اغلب هر 2 هفته یکبار دوز مصرف می شود.

• دوزهای افزایش عملکرد:

  • دوز: به طور گسترده ای متفاوت است، اما معمولاً بالاتر از TRT است، مانند 250 میلی گرم تا 750 میلی گرم در هفته (گاهی اوقات به تزریق های مکررتر تقسیم می شود).

  • فرکانس: کاربران اغلب یک یا دو بار در هفته تزریق می کنند تا سطح خون را پایدارتر از برنامه درمانی 3-4 هفته نگه دارند.

---

اثرات استروژنی، پروژسترونی و پرولاکتینی

• اثرات استروژنی/استروژنیک: بالا. تستوسترون به راحتی از طریق آنزیم آروماتاز به استرادیول تبدیل می شود، که منجر به خطر بالای عوارض جانبی استروژنی (به عنوان مثال، ژنیکوماستی، احتباس آب) می شود که اغلب باید با داروهای ضد استروژن مدیریت شود.

• اثرات پروژسترونی: هیچ یا ناچیز. خود تستوسترون به طور مستقیم با میل ترکیبی قابل توجه به گیرنده پروژسترون (PR) متصل نمی شود. به عنوان یک پروژستین طبقه بندی نمی شود.

• اثرات پرولاکتینی: غیر مستقیم. خود تستوسترون به طور مستقیم سطح پرولاکتین را افزایش نمی دهد. با این حال، سطوح بالای استروژن (ناشی از آروماتیزاسیون تستوسترون) می تواند ترشح پرولاکتین را افزایش دهد (هیپرپرولاکتینمی). در حالی که پیوند اصلی استروژن است، استفاده از تستوسترون با دوز بالا می تواند به طور غیر مستقیم با افزایش پرولاکتین در برخی موارد مرتبط باشد. علائم پرولاکتین بالا ممکن است شامل اختلال عملکرد جنسی و ژنیکوماستی (که همچنین یک اثر استروژنی است) باشد.

---

نسبت آنابولیک آندروژنیک (AAR)

تستوسترون استانداردی است که تمام استروئیدهای دیگر در برابر آن اندازه گیری می شوند.

• نسبت آنابولیک آندروژنیک: 100:100

از نظر رقم به رقم، این نسبت 1:1 (آنابولیک:آندروژنیک) است، یا به طور خاص 100:100 زمانی که در برابر خود به عنوان استاندارد پایه اندازه گیری شود.