Testosterone Acetate

تستوسترون استات یک استروئید آندروژنی و آنابولیک و یک استر کوتاه اثر تستوسترون است.

لطفاً توجه داشته باشید که استفاده از استروئیدهای آنابولیک-آندروژنی مانند تستوسترون استات برای اهداف غیرپزشکی، مانند افزایش عملکرد یا بدنسازی، خطرناک است، در بسیاری از حوزه‌های قضایی غیرقانونی است و خطرات جدی برای سلامتی دارد. این اطلاعات فقط برای اهداف آموزشی است و توصیه پزشکی نیست. همیشه قبل از در نظر گرفتن هر نوع درمان هورمونی با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی واجد شرایط مشورت کنید.

در اینجا یک تجزیه و تحلیل دقیق از اطلاعاتی که درخواست کرده‌اید آورده شده است:

1. توضیح مفصل / نام‌های مختلف

• توضیح مفصل: تستوسترون استات، تستوسترونی است که از نظر شیمیایی با یک گروه استر استات در موقعیت 17-بتا اصلاح شده است. این اصلاح برای کند کردن آزاد شدن هورمون تستوسترون از محل تزریق به جریان خون انجام می‌شود و آن را برای تزریق مناسب می‌کند. از آنجایی که استر استات یکی از کوتاه‌ترین استرهای مورد استفاده است، منجر به یک پیک اولیه سریع و نیمه‌عمر بسیار کوتاهی در مقایسه با سایر استرهای تستوسترون (مانند سیپیونات یا انانتات) می‌شود.

• نام‌های مختلف (مترادف/نام‌های تجاری):

  • نام‌های شیمیایی/سیستماتیک: Testosterone ethanoate, Testosterone 17$\beta$-acetate, Androst-4-en-17$\beta$-ol-3-one 17$\beta$-acetate.

  • نام‌های قبلی/تجاری: Aceto-Sterandryl, Aceto-Testoviron, Amolisin, Androtest A, Deposteron, Farmatest, Perandrone A.

2. عوارض جانبی و مزایا

عوارض جانبی و مزایا به طور کلی با درمان تستوسترون مرتبط هستند، اگرچه آزاد شدن سریع استر استات می‌تواند منجر به "پیک‌ها و دره‌های" بارزتری در سطح خون شود و به طور بالقوه بر خلق و خو و عوارض جانبی تأثیر بگذارد.

3. مزایا و معایب

4. دوز و فرکانس

تستوسترون استات به دلیل نیاز به تزریق‌های بسیار مکرر، یک شکل رایج از درمان جایگزینی تستوسترون (TRT) نیست. این دارو در درجه اول در زمینه استفاده غیرپزشکی مورد بحث قرار می‌گیرد.

• استفاده درمانی (پزشکی): دوز و فرکانس به شدت توسط یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی تعیین می‌شود، که احتمالاً شامل دوزهای کوچک و مکرر (به عنوان مثال، روزانه یا یک روز در میان) از طریق تزریق عضلانی (IM) یا زیر جلدی (SC) برای حفظ سطوح پایدار است، اما استفاده از آن از نظر بالینی نادر است.

• استفاده غیرپزشکی/عملکردی (به شدت منع می‌شود): دوزها و فرکانس‌ها به طور گسترده‌ای متفاوت هستند، اما اغلب بالاتر از دوزهای درمانی هستند. به دلیل نیمه‌عمر کوتاه، یک برنامه مکرر مانند 50-100 میلی‌گرم روزانه یا یک روز در میان معمولاً برای حفظ سطح خون بالا ضروری است.

5. نیمه‌عمر و زمان تشخیص

• نیمه‌عمر حذف: نیمه‌عمر تستوسترون استات بسیار کوتاه است، به طور کلی تخمین زده می‌شود که کمتر از 1 روز باشد (برخی منابع حدود 1 روز را پیشنهاد می‌کنند). به همین دلیل است که معمولاً برای حفظ غلظت خون پایدار، تجویز روزانه لازم است.

• زمان تشخیص (ضد دوپینگ): در حالی که استر استات به خودی خود به سرعت پاک می‌شود، زمان تشخیص تستوسترون خارجی به طور کلی با تشخیص نسبت تغییر یافته تستوسترون به اپی تستوسترون (نسبت T:E) و/یا وجود متابولیت‌های مصنوعی در ادرار تعیین می‌شود. این می‌تواند از چند روز تا چند هفته پس از آخرین تزریق متغیر باشد، بسته به دوز، متابولیسم فردی و حساسیت روش آزمایش مورد استفاده. یک تخمین کلی برای زمان تشخیص معمولاً حدود 2-3 هفته است، اما این بسیار متغیر و غیرقابل اعتماد است.

6. اثرات استروژنی، پروژستوژنی، پرولاکتین

• اثرات استروژنی (استروژنیک/آروماتیزاسیون): بله، قابل توجه. تستوسترون به راحتی از طریق آنزیم آروماتاز به استرادیول (استروژن اصلی انسانی) تبدیل می‌شود. این تبدیل مسئول عوارض جانبی مرتبط با استروژن مانند ژنیکوماستی و احتباس آب است. داروهای ضد استروژن (مانند مهارکننده‌های آروماتاز) اغلب برای مدیریت این امر استفاده می‌شوند.

• اثرات پروژستوژنی: خیر. خود تستوسترون و استرهای آن مانند استات، فعالیت پروژستوژنی مستقیم قابل توجهی ندارند (به این معنی که مستقیماً به گیرنده پروژسترون به روشی آگونیستی قوی متصل نمی‌شوند).

• اثرات پرولاکتین: غیر مستقیم. تستوسترون و استرهای آن به طور کلی به طور مستقیم سطح پرولاکتین را افزایش نمی‌دهند. با این حال، استروژن بالا (ناشی از آروماتیزاسیون) می‌تواند به طور غیرمستقیم منجر به افزایش سطح پرولاکتین شود. سطوح بالای پرولاکتین می‌تواند به علائمی مانند حساسیت نوک پستان، شیردهی (گالاکتوره) کمک کند و به طور بالقوه ژنیکوماستی را بدتر کند (هنگامی که با استروژن بالا ترکیب شود).

7. نسبت آنابولیک آندروژنی

نسبت آنابولیک:آندروژنی (AAR) معیاری است که اثر ترکیب بر رشد عضلانی (آنابولیک) را در مقابل اثر آن بر ویژگی‌های جنسی ثانویه مردانه (آندروژنی) مقایسه می‌کند.

• تستوسترون (هورمون پایه) استاندارد مرجع است:

  • نسبت آنابولیک:آندروژنی: 100:100 (یا 1:1)

از آنجایی که تستوسترون استات صرفاً تستوسترون با یک استر متصل است (که به سرعت پس از تزریق جدا می‌شود و تستوسترون پایه را آزاد می‌کند)، فعالیت بیولوژیکی آنابولیک و آندروژنی آن اساساً مربوط به هورمون والد است.

• نسبت آنابولیک:آندروژنی تستوسترون استات: 100:100