Testolone (RAD-140)

تستولون، که با کدهای توسعه RAD140 یا RAD-140 و نام ژنریک Vosilasarm نیز شناخته می‌شود، یک تعدیل‌کننده انتخابی گیرنده آندروژن (SARM) غیر استروئیدی است.

SARMs دسته‌ای از ترکیبات هستند که به گونه‌ای طراحی شده‌اند که به عنوان آگونیست (فعال‌کننده) بر روی گیرنده‌های آندروژن (AR) به صورت انتخابی در بافت عمل کنند، با هدف تولید اثرات آنابولیک مفید در بافت‌هایی مانند عضله و استخوان با عوارض جانبی کمتر در سایر بافت‌ها مانند پروستات، در مقایسه با استروئیدهای آنابولیک سنتی.

این دارو در حال حاضر یک داروی تحقیقاتی است که عمدتاً برای درمان سرطان سینه حساس به هورمون در حال توسعه است. توسعه برای سایر موارد مانند سارکوپنی (تحلیل عضلانی) متوقف شده است. اغلب به طور غیرقانونی در بازار سیاه برای افزایش فیزیک و عملکرد فروخته و استفاده می‌شود.

---

فواید (تحقیقاتی و حکایتی)

فواید بالقوه RAD-140 عمدتاً از مطالعات پیش بالینی و گزارش‌های حکایتی کاربران استخراج می‌شود، زیرا برای استفاده انسانی خارج از آزمایشات بالینی تایید نشده است:

• رشد عضلانی (اثر آنابولیک): مطالعات پیش بالینی و گزارش‌های کاربران نشان‌دهنده اثر آنابولیک قوی، ترویج افزایش توده عضلانی بدون چربی است.

• سلامت استخوان: مانند سایر SARMs، تئوریزه می‌شود که تراکم و استحکام استخوان را افزایش می‌دهد.

• محافظت عصبی: داده‌های پیش بالینی نشان می‌دهد که ممکن است نورون‌های مغز را در برابر مرگ سلولی ناشی از برخی آسیب‌ها محافظت کند، که نشان‌دهنده استفاده درمانی بالقوه در بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی است.

• انتخاب بافتی (پیشنهادی): فایده مورد نظر SARMs داشتن نسبت آنابولیک به آندروژنیک بالا است، تولید اثرات عضله‌سازی در حالی که پروستات و سایر بافت‌های حساس به آندروژن را از عوارض جانبی ناخواسته حفظ می‌کند. در آزمایشات بالینی برای سرطان سینه، اثرات ضد آندروژنی در سینه و پروستات نشان داده است.

عوارض جانبی (گزارش شده و بالقوه)

از آنجایی که RAD-140 یک داروی تایید نشده و آزمایشی است، مشخصات ایمنی کامل آن به خوبی درک نشده است. عوارض جانبی گزارش شده و بالقوه عبارتند از:

• سمیت کبدی (هپاتوتوکسیسیتی): گزارش‌های موردی آسیب کبدی ناشی از دارو (DILI)، از جمله هپاتیت کلستاتیک شدید و نارسایی حاد کبدی، پس از استفاده از RAD-140 را مستند کرده‌اند.

• خطرات قلبی عروقی: گزارش‌هایی از حوادث جدی قلبی، مانند میوپریکاردیت (التهاب عضله قلب و بافت اطراف آن)، حتی پس از یک دوز واحد وجود دارد.

• تغییرات هورمونی: به عنوان یک آگونیست AR، RAD-140 می‌تواند تولید طبیعی تستوسترون را سرکوب کند، که به طور بالقوه منجر به علائم کمبود تستوسترون (به عنوان مثال، خستگی، تغییرات در میل جنسی) پس از قطع مصرف می‌شود.

• ناراحتی گوارشی: استفراغ، کاهش اشتها و یبوست در آزمایشات بالینی برای سرطان سینه گزارش شده است.

• سایر: تغییرات در سطح هورمون‌های جنسی و افزایش آنزیم‌های کبدی مشاهده شده است.

خلاصه مزایا و معایب

 

دوز و فرکانس

توجه: هیچ دوز پزشکی استاندارد برای افزایش عملکرد وجود ندارد، زیرا این یک استفاده تایید نشده و غیرقانونی است. دوزهای ذکر شده در زمینه‌های غیر پزشکی بسیار متغیر هستند، توسط داده‌های بالینی برای این منظور پشتیبانی نمی‌شوند و خطر قابل توجهی دارند.

• دوزهای تحقیقاتی (آزمایشات سرطان سینه): آزمایشات بالینی در زنان مبتلا به سرطان سینه دوزهایی از 50 mg تا 150 mg در روز را ارزیابی کرده‌اند، با 100 mg/day به عنوان حداکثر دوز ایمن و قابل تحمل در یک مطالعه.

• دوز مصرفی در بازار سیاه/حکایتی: کاربران غیر پزشکی معمولاً دوزهایی از 10 mg تا 30 mg یک بار در روز را گزارش می‌کنند. فرکانس یک بار در روز توسط نیمه عمر طولانی آن پشتیبانی می‌شود.

داده‌های فارماکوکینتیک

• نیمه عمر: گزارش شده است که نیمه عمر حذف بین 45 تا 60 ساعت است. این نیمه عمر طولانی از رژیم دوز یک بار در روز پشتیبانی می‌کند.

• زمان تشخیص (کنترل دوپینگ): RAD-140 یک ماده ممنوعه توسط آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ (WADA) است. ترکیب اصلی در ادرار تا 8 روز پس از یک دوز واحد 10 mg شناسایی شده است. به طور کلی فرض بر این است که بسته به دوز، فرکانس و روش تشخیص، ممکن است تا 10 تا 14 روز یا احتمالاً بیشتر قابل تشخیص باشد.

اثرات استروژنیک، پروژسترونی و پرولاکتین

• اثرات استروژنیک/استروژنیک: RAD-140 یک SARM غیر استروئیدی است و با آنزیم آروماتاز که تستوسترون را به استروژن تبدیل می‌کند، تعامل ندارد. بنابراین، انتظار نمی‌رود از این طریق باعث عوارض جانبی استروژنی مانند ژنیکوماستی شود.

• اثرات پروژسترونی: داده‌های پیش بالینی نشان می‌دهد که RAD-140 میل ترکیبی کمی به گیرنده پروژسترون (PR) دارد. یک مطالعه IC50​ 750 nM را برای PR گزارش کرد، که به طور قابل توجهی کمتر از گیرنده آندروژن (Ki​=7 nM) است. این نشان می‌دهد که بعید است اثرات پروژستوژنی قابل توجهی از خود نشان دهد.

• اثرات پرولاکتین: هیچ مدرک قابل توجهی وجود ندارد که نشان دهد RAD-140 به طور مستقیم سطح پرولاکتین را افزایش می‌دهد. SARMs معمولاً با افزایش مستقیم پرولاکتین که با برخی پروژستین‌ها یا استروئیدهای آنابولیک خاص دیده می‌شود، مرتبط نیستند.

نسبت آنابولیک آندروژنیک

نسبت آنابولیک به آندروژنیک (A:A) معیاری از توانایی یک ترکیب برای ترویج رشد عضلانی (آنابولیک) در مقابل توانایی آن برای ایجاد عوارض جانبی آندروژنی (مانند بزرگ شدن پروستات یا مردانه شدن) است.

• نسبت آنابولیک آندروژنیک: RAD-140 اغلب به عنوان دارای نسبت A:A تقریباً 90:1 (آنابولیک:آندروژنیک) ذکر می‌شود، که در مقایسه با نسبت تستوسترون 100:100 (1:1) بسیار مطلوب در نظر گرفته می‌شود. این بر اساس داده‌های پیش بالینی است که فعالیت آنابولیک قوی در بافت عضلانی و اثر کمتر قوی یا حتی آنتاگونیستی در پروستات نشان می‌دهد.