Testolent

تستولنت نام تجاری استروئید آنابولیک-آندروژنی (AAS) تستوسترون فنیل پروپیونات (TPP) است.

این یک شکل تزریقی از تستوسترون است که در آن هورمون تستوسترون با یک استر فنیل پروپیونات اصلاح شده است تا انتشار آن پس از تزریق طولانی شود.

نام های مختلف:

• تستوسترون فنیل پروپیونات (TPP)

• تستوسترون فن پروپیونات

• تستوسترون هیدروسینامات

همچنین قابل توجه است که این ماده یک عنصر در برخی از محصولات تستوسترون با استرهای مخلوط مانند Sustanon و Omnadren است.

---

مزایا و عوارض جانبی (بر اساس تستوسترون و استرهای آن)

از آنجایی که تستولنت نوعی تستوسترون است، مزایا و عوارض جانبی آن مشابه سایر آماده سازی های تستوسترون است، به ویژه هنگامی که برای اهدافی مانند درمان جایگزینی هورمون (TRT) یا بدنسازی استفاده می شود.

---

مزایا و معایب (در زمینه سایر استرهای تستوسترون)

تستوسترون فنیل پروپیونات سرعت انتشار متوسطی دارد و آن را بین تستوسترون پروپیونات با اثر سریع و تستوسترون انانتات/سیپیونات با اثر طولانی قرار می دهد.

---

مقدار مصرف و فرکانس

هیچ استاندارد پزشکی مدرن گسترده ای برای تستولنت (TPP) به تنهایی وجود ندارد، اما اطلاعات را می توان از استفاده گذشته آن و نقش آن در محصولات ترکیبی استنباط کرد.

• بالینی/تاریخی (استر منفرد): هنگامی که به عنوان یک محصول مستقل (تستولنت) در دسترس بود، مدت زمان اثر آن تقریباً 8 روز بود. این نشان می دهد که فرکانس تزریق حدود یک بار در هفته برای حفظ سطوح درمانی نسبتاً پایدار است.

• محصولات ترکیبی (به عنوان مثال، Sustanon): در مخلوط ها، جزء TPP به انتشار با مدت متوسط کمک می کند. Sustanon 250 (که حاوی 60 میلی گرم TPP است) اغلب هر 3 تا 4 هفته در یک محیط بالینی تجویز می شود و برای سطوح پایدار به استرهای طولانی تر متکی است.

• بدنسازی/عملکرد: دوزهای افزایش دهنده عملکرد بسیار متغیر هستند و به طور کلی خارج از توصیه های پزشکی قرار می گیرند. با توجه به نیمه عمر آن، کاربران اغلب 200-400 میلی گرم یا بیشتر تزریق می کنند، که به تزریق های یک یا دو بار در هفته تقسیم می شود تا سطوح پایدار بماند. توجه: این دوزها با خطرات سلامتی بالاتری همراه هستند.

---

فارماکوکینتیک

اثرات استروژنی، پروژسترونی، پرولاکتین

• اثرات استروژنی (آروماتیزاسیون): به عنوان یک استر تستوسترون، تستولنت به راحتی توسط آنزیم آروماتاز بدن به استرادیول (استروژن) آروماتیزه (تبدیل) می شود. این اثر اولیه "استروژنی" (استروژنی) آن است و منبع عوارض جانبی مانند ژنیکوماستی و احتباس آب است.

• اثرات پروژسترونی: تستوسترون و استرهای آن به طور کلی دارای فعالیت پروژستوژنی مستقیم ناچیز یا بدون فعالیت در نظر گرفته می شوند (یعنی مستقیماً به گیرنده پروژسترون متصل نمی شوند).

• اثرات پرولاکتین: تستوسترون و مشتقات آن معمولاً باعث افزایش مستقیم پرولاکتین نمی شوند. با این حال، سطوح بسیار بالای استروژن ناشی از آروماتیزاسیون تستوسترون با دوز بالا، گاهی اوقات می تواند به طور غیرمستقیم بر سطوح پرولاکتین تأثیر بگذارد، زیرا مشخص شده است که استروژن تولید پرولاکتین را افزایش می دهد. افزایش قابل توجه در پرولاکتین بیشتر با کلاس های خاصی از استروئیدها (مانند ترنبولون یا ناندرولون) یا شرایط پزشکی خاص مرتبط است.

---

نسبت آنابولیک-آندروژنی

تستوسترون و تمام استرهای آن، از جمله تستولنت (تستوسترون فنیل پروپیونات)، معیار این نسبت هستند.

• نسبت آنابولیک:آندروژنی = 100:100

در قالب عددی ساده شده درخواستی: 100:100 (یا به سادگی 1:1).