Proviron (Mesterolone)

پروویرون (مسترونلون)

توضیح مفصل و سایر نام‌ها:

پروویرون نام تجاری داروی مسترونلون، یک آندروژن خوراکی و استروئید آنابولیک (AAS) است. این یک مشتق مصنوعی از دی هیدروتستوسترون (DHT)، یک آندروژن طبیعی قوی در بدن است. بر خلاف بسیاری از استروئیدهای آنابولیک دیگر، پروویرون 17-آلفا-آلکیل دار نیست، که یک تغییر ساختاری است که بسیاری از استروئیدهای خوراکی را برای کبد سمی می‌کند. این امر باعث می‌شود که نسبتاً توسط کبد تحمل شود.

در محیط‌های پزشکی، پروویرون در درجه اول برای درمان بیماری‌های مرتبط با سطح پایین آندروژن در مردان، مانند هیپوگنادیسم و ناباروری مردان استفاده می‌شود. این دارو به دلیل اثرات آندروژنی قوی و اثرات آنابولیک ضعیف خود شناخته شده است.

نسبت آنابولیک-آندروژنی:

پروویرون دارای نسبت آنابولیک-آندروژنی تقریباً 30-40:100-150 است. این نشان می‌دهد که خواص آندروژنی آن به طور قابل توجهی قوی‌تر از خواص آنابولیک (عضله سازی) آن است.

فواید:

• درمان کمبود آندروژن: پروویرون در درمان علائم تستوسترون پایین، مانند کاهش میل جنسی، خستگی و کاهش هوشیاری جسمی و ذهنی مؤثر است.

• خواص ضد استروژنی: پروویرون یک استروئید غیر آروماتیزه کننده است، به این معنی که به استروژن تبدیل نمی‌شود. همچنین توانایی منحصر به فردی در اتصال به گلوبولین متصل شونده به هورمون جنسی (SHBG) دارد، که تستوسترون فعال‌تر را در جریان خون آزاد می‌کند. این می‌تواند به کاهش عوارض جانبی مرتبط با استروژن مانند احتباس آب و ژنیکوماستی در هنگام استفاده همراه با سایر استروئیدهای آروماتیزه کننده کمک کند.

• بهبود سختی و تعریف عضلات: به دلیل عدم وجود اثرات استروژنی و توانایی کاهش احتباس آب، پروویرون اغلب برای ایجاد ظاهری "سخت‌تر" و تعریف‌شده‌تر به عضلات استفاده می‌شود.

• افزایش میل جنسی و خلق و خو: خواص آندروژنی قوی آن می‌تواند منجر به افزایش میل جنسی و احساس بهبود رفاه شود.

• باروری مردان: در برخی موارد، برای حمایت از تولید اسپرم، به ویژه در مردانی با سطح هورمون پایین استفاده می‌شود.

عوارض جانبی:

• عوارض جانبی آندروژنی: به دلیل ماهیت آندروژنی قوی آن، عوارض جانبی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • آکنه و پوست چرب.

  • افزایش رشد موهای بدن و صورت.

  • تسریع طاسی با الگوی مردانه در افرادی که مستعد آن هستند.

  • بزرگ شدن پروستات (هایپرپلازی خوش‌خیم پروستات).

• مشکلات قلبی عروقی: پروویرون می‌تواند با کاهش لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) "خوب" و افزایش لیپوپروتئین با چگالی پایین (LDL) "بد"، بر سطح کلسترول تأثیر منفی بگذارد. این می‌تواند خطر بیماری‌های قلبی را افزایش دهد.

• سرکوب هورمون‌های طبیعی: اگرچه به اندازه سایر استروئیدهای آنابولیک سرکوب کننده نیست، اما دوزهای بالا یا استفاده طولانی مدت هنوز می‌تواند منجر به سرکوب جزئی تولید تستوسترون طبیعی شود.

• اثرات روانشناختی: برخی از کاربران ممکن است دچار نوسانات خلقی، افزایش تحریک پذیری یا پرخاشگری شوند.

• سلامت کبد: اگرچه کمتر از سایر استروئیدهای خوراکی برای کبد سمی است، اما خطر کمی برای تومورهای کبدی یا سایر ناهنجاری‌ها وجود دارد.

مزایا و معایب

دوز و فراوانی

برای مصارف پزشکی، دوز معمول 25-75 میلی گرم در روز است که به 2-3 دوز تقسیم می‌شود. برای افزایش عملکرد، دوزها ممکن است از 50 میلی گرم تا 150 میلی گرم در روز متغیر باشد. مدت زمان استفاده به طور کلی برای جلوگیری از عوارض جانبی محدود است.

نیمه عمر و زمان تشخیص

• نیمه عمر: نیمه عمر نهایی مسترونلون تقریباً 12-13 ساعت است.

• زمان تشخیص: به دلیل متابولیسم و دفع سریع، مسترونلون زمان تشخیص نسبتاً کوتاهی دارد. با این حال، بسته به روش آزمایش مورد استفاده، می‌تواند تا 5-6 هفته پس از آخرین دوز در ادرار قابل تشخیص باشد.

اثرات بر استروژنی، پروژسترونی و پرولاکتین

• استروژنی (استروژنی): پروویرون هیچ اثر استروژنی ندارد. به استروژن تبدیل نمی‌شود و می‌تواند با رقابت برای گیرنده‌های استروژن به عنوان یک ضد استروژن ضعیف عمل کند.

• پروژسترونی: پروویرون هیچ فعالیت پروژسترونی ندارد. به گیرنده پروژسترون متصل نمی‌شود.

• پرولاکتین: پروویرون مستقیماً بر سطح پرولاکتین تأثیر نمی‌گذارد. برخی از تحقیقات نشان می‌دهند که درمان با مسترونلون ممکن است سطح پرولاکتین سرم را بدون تغییر باقی بگذارد.