Prostanozol

پروستانوزول چیست؟

پروستانوزول یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک (AAS) سنتزی و "استروئید طراحی شده" است که به عنوان پیش‌دارو برای مشتق استانووزول (وینسترول) عمل می‌کند. همچنین با نام شیمیایی خود، اتر تتراهیدروپیوران دمتيل استانووزول شناخته می‌شود. در سال 2005 به عنوان یکی از مواد تشکیل دهنده مکمل‌های بدنسازی، که اغلب به عنوان "مکمل‌های غذایی" فروخته می‌شوند، شناسایی شد.

به عنوان یک پیش‌دارو، پروستانوزول به خودی خود غیرفعال است، اما پس از ورود به بدن، به ترکیب فعال تبدیل می‌شود که یک آنالوگ 17α-دمتیله شده استانووزول است. این امر آن را به یک استروئید خوراکی تبدیل می‌کند، اما همچنین خطرات بالایی از سمیت کبدی را به همراه دارد.

عوارض جانبی و مزایا

مزایا: مزیت اصلی استفاده از پروستانوزول، مانند سایر استروئیدهای آنابولیک، اثر آنابولیک آن است. این می‌تواند منجر به افزایش توده عضلانی، قدرت و بهبود عملکرد ورزشی شود. با این حال، این "مزایا" بدون خطرات قابل توجه برای سلامتی نیستند و استفاده از چنین موادی اغلب غیرقانونی و در ورزش‌های رقابتی ممنوع است.

عوارض جانبی: عوارض جانبی پروستانوزول شبیه به استانووزول و سایر استروئیدهای آنابولیک است. آنها می‌توانند شدید و در برخی موارد غیرقابل برگشت باشند.

• سمیت کبدی: این یک نگرانی عمده در مورد استروئیدهای آنابولیک خوراکی مانند پروستانوزول است. این دارو از طریق کبد پردازش می‌شود و می‌تواند باعث آسیب کبدی، سرطان کبد یا نارسایی حاد کبد شود. علائم شامل زردی (زرد شدن پوست و چشم)، درد شدید شکم و ادرار تیره است.

• مشکلات قلبی عروقی: پروستانوزول می‌تواند با کاهش HDL ("کلسترول خوب") و افزایش LDL ("کلسترول بد") بر سطح کلسترول تأثیر منفی بگذارد و خطر آترواسکلروز، حملات قلبی و سکته مغزی را افزایش دهد. همچنین می‌تواند باعث فشار خون بالا (هیپرتانسیون) شود.

• اختلالات هورمونی:

  • در مردان: می‌تواند منجر به کاهش تولید طبیعی تستوسترون شود و باعث آتروفی بیضه، کاهش میل جنسی و ناباروری شود. ژنیکوماستی (رشد بافت پستان) نیز می‌تواند رخ دهد.

  • در زنان: می‌تواند باعث ویریلیزاسیون شود، از جمله عمیق شدن صدا، افزایش موهای بدن، بزرگ شدن کلیتوریس (که اغلب غیرقابل برگشت است) و بی‌نظمی‌های قاعدگی.

• مشکلات اسکلتی عضلانی: این دارو می‌تواند منجر به درد مفاصل و افزایش خطر پارگی تاندون شود، زیرا ممکن است باعث شود مفاصل و تاندون‌ها "خشک" و مستعد آسیب شوند.

• اثرات روانشناختی: کاربران ممکن است دچار نوسانات خلقی، پرخاشگری، تحریک‌پذیری و افسردگی شوند.

• سایر عوارض جانبی: آکنه، پوست چرب و ریزش مو (به ویژه در افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد طاسی با الگوی مردانه هستند) نیز ممکن است رخ دهد.

مزایا و معایب

از آنجایی که پروستانوزول یک ماده پزشکی تایید شده برای استفاده عمومی نیست، مفهوم "مزایا" و "معایب" بر اساس استفاده مورد نظر آن در بدنسازی و افزایش عملکرد ورزشی است که غیرقانونی و خطرناک است.

مزایا (از دیدگاه سوء مصرف کننده):

• افزایش توده عضلانی و قدرت.

• پتانسیل بهبود عملکرد ورزشی.

معایب:

• عوارض جانبی شدید و بالقوه غیرقابل برگشت، از جمله سمیت کبدی، مشکلات قلبی عروقی و اختلالات هورمونی.

• غیرقانونی بودن: این ماده در بسیاری از کشورها یک ماده کنترل شده است.

• تشخیص در آزمایش‌های دوپینگ: زمان تشخیص طولانی دارد و آن را به یک ماده پرخطر برای ورزشکاران تبدیل می‌کند.

• اثرات روانشناختی مانند نوسانات خلقی و پرخاشگری.

دوز و فراوانی

هیچ دوز استاندارد یا توصیه شده پزشکی برای پروستانوزول وجود ندارد زیرا این یک داروی تجویزی نیست. دوزها و فراوانی‌های استفاده شده توسط افرادی که از این ماده سوء استفاده می‌کنند بسیار متغیر است و می‌تواند منجر به عواقب جدی برای سلامتی شود.

نیمه عمر و زمان تشخیص

• نیمه عمر: به عنوان یک پیش‌دارو از مشتق استانووزول، نیمه عمر آن با نیمه عمر ترکیب فعال مرتبط خواهد بود. نیمه عمر استانووزول خوراکی تقریباً 9 ساعت است.

• زمان تشخیص: پروستانوزول و متابولیت‌های آن می‌توانند برای مدت طولانی در ادرار تشخیص داده شوند. استانووزول به دلیل کشف متابولیت‌های طولانی مدت، دارای پنجره تشخیص طولانی است که می‌تواند تا دو ماه تشخیص داده شود.

اثرات استروژنیک، پروژسترونی و پرولاکتین

• استروژنیک: این اصطلاح یک اصطلاح داروشناسی استاندارد نیست. استروئیدهای آنابولیک-آندروژنیک یک دسته از استروئیدها هستند. پروستانوزول یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک است، به این معنی که هم رشد عضلات (اثرات آنابولیک) و هم رشد ویژگی‌های مردانه (اثرات آندروژنیک) را تقویت می‌کند.

• پروژسترونی: پروستانوزول، مانند استانووزول، فعالیت پروژسترونی قابل توجهی ندارد. این بدان معنی است که گیرنده‌های پروژسترون را فعال نمی‌کند.

• پرولاکتین: استروئیدهای آنابولیک مانند پروستانوزول به طور مستقیم سطح پرولاکتین را افزایش نمی‌دهند. با این حال، استفاده از سایر استروئیدها در یک دوره ممکن است اثر غیرمستقیم داشته باشد. افزایش پرولاکتین معمولاً با انواع دیگر ترکیبات مرتبط است.

نسبت آنابولیک-آندروژنیک

پروستانوزول مشتق استانووزول است و بنابراین، انتظار می‌رود نسبت آنابولیک-آندروژنیک آن مشابه استانووزول باشد. نسبت آنابولیک-آندروژنیک استانووزول 30:1 گزارش شده است (در مقایسه با تستوسترون که 1:1 است). این نسبت بالا نشان می‌دهد که اثر آنابولیک بسیار قوی‌تری نسبت به اثر آندروژنیک خود دارد.