Promagnon

پروماگنون چیست؟

پروماگنون، که با نام شیمیایی کلرومتیل آندروستندایول یا 4-کلرو-17α-متیل-آندروست-4-ان-3β,17β-دیول نیز شناخته می‌شود، یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک (AAS) سنتزی و خوراکی است. این ماده مشتق 4-آندروستندایول و یک ترکیب 17α-آلکیله شده است. این ماده به طور مختصر در اواسط دهه 2000 به عنوان یک "مکمل غذایی" و "پروهورمون" به بازار عرضه شد و سپس به طور داوطلبانه از بازار خارج گردید.

ساختار شیمیایی پروماگنون حاوی یک گروه کلر در موقعیت C4 است که از تبدیل آن به استروژن (آروماتیزاسیون) جلوگیری می‌کند. این ویژگی کلیدی است که آن را از سایر استروئیدها متمایز می‌کند. این ماده همچنین به استروئیدهای طراح دیگری مانند کلرودهیدرومتل آندروستندایول (هالودرول-50) و کلرودهیدرومتل تستوسترون (اورال تورینابول) نزدیک است.

عوارض جانبی و فواید

فواید:

• اثرات آنابولیک: پروماگنون به عنوان یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک، برای افزایش رشد عضلات و سنتز پروتئین طراحی شده است.

• بدون عوارض جانبی استروژنی: گروه کلر در موقعیت C4 از آروماتیزاسیون جلوگیری می‌کند، به این معنی که به استروژن تبدیل نمی‌شود. این امر خطر عوارض جانبی استروژنی مانند ژنیکوماستی (بزرگ شدن بافت پستان در مردان) و احتباس آب را از بین می‌برد.

عوارض جانبی:

• هپاتوتوکسیسیتی: مانند سایر AASهای 17α-آلکیله شده، پروماگنون می‌تواند خطر سمیت کبدی را به همراه داشته باشد.

• عوارض جانبی آندروژنیک: علیرغم داشتن اثر آنابولیک نسبتا بیشتر، هنوز می‌تواند عوارض جانبی آندروژنیک ایجاد کند. این عوارض می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

  • پوست چرب

  • آکنه

  • افزایش رشد موهای صورت و بدن

  • طاسی با الگوی مردانه (در افراد مستعد)

  • ویریلیزاسیون در زنان (توسعه ویژگی‌های مردانه).

• مشکلات قلبی عروقی: مانند سایر AASها، خطر بالقوه عوارض جانبی بر سیستم قلبی عروقی، از جمله تغییرات در سطح کلسترول (افزایش LDL و کاهش HDL) وجود دارد.

• اختلال هورمونی: پروماگنون می‌تواند تولید هورمون طبیعی بدن را سرکوب کند و بر محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال (HPAA) تأثیر بگذارد. این امر می‌تواند منجر به اختلالات هورمونی و ناباروری شود.

مزایا و معایب

مزایا:

• فعالیت آنابولیک قوی: پروماگنون به دلیل خواص عضله سازی خود شناخته شده است.

• بدون آروماتیزاسیون: عدم تبدیل به استروژن، یک مزیت قابل توجه است، زیرا از عوارض جانبی رایج مانند ژنیکوماستی و احتباس آب جلوگیری می‌کند.

معایب:

• هپاتوتوکسیسیتی: پتانسیل آسیب کبدی یک نگرانی عمده است.

• اثرات آندروژنیک: خطر عوارض جانبی آندروژنیک همچنان وجود دارد.

• قانونی بودن: پروماگنون یک داروی تنظیم شده نیست و به عنوان یک "پروهورمون" یا "مکمل غذایی" به فروش می‌رسید، که نگرانی‌هایی را در مورد خلوص، قانونی بودن و ایمنی آن ایجاد می‌کند.

• سرکوب هورمونی: می‌تواند منجر به توقف تولید طبیعی تستوسترون شود و نیاز به درمان پس از چرخه برای بازیابی تعادل هورمونی دارد.

دوز و فراوانی

دوزهای خاص و تایید شده پزشکی برای پروماگنون در دسترس نیست، زیرا هرگز یک داروی دارویی به بازار عرضه نشده است. اطلاعات مربوط به استفاده از آن از زمینه استفاده از آن به عنوان یک استروئید طراح به دست می‌آید. دوزهای معمول برای ترکیبات مشابه بسیار متغیر و وابسته به تجربه و اهداف کاربر هستند، اما از نظر پزشکی توصیه نمی‌شوند و می‌توانند خطرناک باشند.

نیمه عمر و زمان تشخیص

با توجه به وضعیت آن به عنوان یک استروئید "طراح"، داده‌های فارماکوکینتیک دقیق برای پروماگنون به طور عمومی در دسترس نیست. با این حال، استروئیدهای 17α-آلکیله شده خوراکی مشابه می‌توانند نیمه عمری چند ساعته داشته باشند. زمان تشخیص در آزمایش‌های دارویی معمولا بسیار طولانی‌تر است، زیرا آزمایشگاه‌ها به دنبال متابولیت‌های خاص دارو هستند که می‌توانند برای مدت طولانی در بدن باقی بمانند. برای یک ترکیب مشابه، متابولیت‌ها تا 45 روز پس از یک دوز واحد قابل تشخیص بوده‌اند. پنجره تشخیص دقیق برای پروماگنون به آزمایش خاص و متابولیسم کاربر بستگی دارد.

اثرات استروژنی، پروژسترونی و پرولاکتین

• استروژنی: پروماگنون هیچ اثر استروژنی ندارد، زیرا به دلیل ساختار شیمیایی خود نمی‌تواند آروماتیزه شود.

• پروژسترونی: هیچ مدرکی در اطلاعات ارائه شده وجود ندارد که نشان دهد پروماگنون فعالیت پروژسترونی قابل توجهی دارد. پروژسترون‌ها گروهی از هورمون‌های استروئیدی هستند که به گیرنده‌های پروژسترون متصل می‌شوند و در بارداری و چرخه قاعدگی نقش دارند. در حالی که برخی از استروئیدهای آنابولیک می‌توانند فعالیت پروژسترونی داشته باشند، پروماگنون در لیست آن‌ها نیست.

• پرولاکتین: استروئیدهای آنابولیک-آندروژنیک می‌توانند به طور غیرمستقیم بر سطح پرولاکتین تأثیر بگذارند. سطوح بالای پرولاکتین (هیپرپرولاکتینمی) بیشتر با استروئیدهای پروژسترونی مرتبط است که می‌توانند ترشح پرولاکتین را تحریک کنند. افزایش پرولاکتین می‌تواند منجر به عوارضی مانند گالاکتوره (ترشح شیر از نوک پستان) شود و می‌تواند ترشح هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH) را مهار کند و منجر به سرکوب تولید تستوسترون و مشکلات باروری شود. با توجه به عدم وجود فعالیت پروژسترونی تایید شده برای پروماگنون، اثر مستقیم پرولاکتین انتظار نمی‌رود، اما می‌تواند یک پیامد غیرمستقیم اختلال کلی هورمونی باشد.

نسبت آنابولیک-آندروژنیک

نسبت آنابولیک-آندروژنیک معیاری از توانایی یک استروئید در افزایش رشد عضلات (آنابولیک) در مقابل توانایی آن در تولید ویژگی‌های مردانه (آندروژنیک) نسبت به تستوسترون است که نسبت آن 1:1 است.

بر اساس اطلاعات موجود، پروماگنون به عنوان دارنده "فعالیت آنابولیک نسبتا بیشتر از آندروژنیک" توصیف شده است. در حالی که نسبت عددی دقیقی برای خود پروماگنون ارائه نشده است، این نشان می‌دهد که نسبت آنابولیک آن بیشتر از 1 خواهد بود. برای ترکیبات مشابه مانند ناندرولون و استانوکزول، نسبت‌های آنابولیک-آندروژنیک به ترتیب 10:1 و 30:1 گزارش شده است. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که نسبت پروماگنون احتمالا بیشتر از 1:1 خواهد بود.