Primoteston

پریمو تستون چیست؟

پریمو تستون نام تجاری استروئید آنابولیک-آندروژنیک تزریقی، تستوسترون انانتات است. این یک استر با اثر طولانی مدت از هورمون مردانه تستوسترون است، به این معنی که برای آزاد شدن آهسته در بدن پس از تزریق عضلانی اصلاح شده است. این اثر "انبار" باعث می‌شود که تزریق‌ها در مقایسه با سایر آماده‌سازی‌های تستوسترون، کمتر انجام شود.

نام‌های دیگر تستوسترون انانتات:

• دلاتستریل

• زایوستد

• تستوویرون دپو (در برخی مناطق)

• آندروتاردایل (در برخی مناطق)

• نام‌های ژنریک: تستوسترون انانتات

فواید و عوارض جانبی

پریمو تستون از نظر پزشکی برای درمان جایگزینی آندروژن در مردان مبتلا به کمبود تستوسترون تایید شده، که به عنوان هیپوگونادیسم شناخته می‌شود، استفاده می‌شود.

فواید بالقوه (برای افراد مبتلا به هیپوگونادیسم):

• افزایش توده عضلانی و قدرت

• بهبود تراکم استخوان

• توزیع بهتر چربی

• افزایش میل جنسی و عملکرد جنسی

• افزایش تولید گلبول‌های قرمز

• بهبود سطح انرژی و خلق و خو

• رشد و حفظ ویژگی‌های جنسی ثانویه مردانه

عوارض جانبی بالقوه:

عوارض جانبی می‌تواند متفاوت باشد و ممکن است با دوزهای بالاتر یا سوء استفاده شدیدتر باشد.

• عوارض جانبی شایع:

  • درد، قرمزی یا کبودی در محل تزریق

  • آکنه

  • ریزش یا رشد مو

  • حبس آب (ادم) منجر به افزایش وزن

  • تغییرات خلقی، تحریک‌پذیری یا پرخاشگری

  • بزرگ شدن یا دردناک شدن سینه‌ها (ژنیکوماستی)

  • سردرد

  • مشکل در ادرار کردن به دلیل بزرگ شدن پروستات

• عوارض جانبی جدی:

  • افزایش خطر حمله قلبی، سکته مغزی و سایر مشکلات قلبی عروقی.

  • مشکلات کبدی، از جمله تومورهای خوش‌خیم و بدخیم.

  • افزایش خطر ابتلا یا بدتر شدن سرطان پروستات.

  • آپنه خواب یا بدتر شدن آپنه خواب از قبل موجود.

  • افزایش تعداد گلبول‌های قرمز خون (پلی‌سیتمی)، که می‌تواند منجر به لخته شدن خون شود.

  • تغییرات در سطح کلسترول و لیپید.

  • نازایی به دلیل کاهش تولید اسپرم.

مزایا و معایب

مزایا:

• موثر: این یک درمان موثر برای کمبود تستوسترون است.

• مناسب: ماهیت طولانی مدت استر به معنای تزریق‌های کمتر در مقایسه با سایر اشکال تستوسترون مانند پروپیونات است.

• صرفه‌جو: به طور کلی ارزان‌تر از برخی دیگر از روش‌های درمان تستوسترون مانند ژل یا قرص است.

معایب:

• نوسانات: اگرچه کمتر از سایر استرهای دیگر است، اما فاصله زمانی طولانی تزریق هنوز می‌تواند منجر به نوسانات قابل توجهی در سطح تستوسترون خون شود که می‌تواند باعث عوارض جانبی و کنترل ناکافی علائم شود.

• نیاز به تزریق: بر خلاف ژل‌های موضعی یا داروهای خوراکی، نیاز به تزریق عضلانی دارد که برخی از افراد ممکن است آن را دشوار یا ناراحت‌کننده بدانند.

• پتانسیل سوء استفاده: به دلیل خواص آنابولیک آن، یک ماده معمولاً مورد سوء استفاده است که خطرات قابل توجهی برای سلامتی دارد.

دوز و فرکانس

دوز و فرکانس درمان پزشکی بسیار فردی است و توسط پزشک بر اساس نیازهای خاص بیمار و سطح تستوسترون خون تعیین می‌شود.

• دوز پزشکی معمول: 50-400 میلی‌گرم از طریق تزریق عضلانی هر 2 تا 4 هفته.

• درمان اولیه: برای رشد اندام‌های وابسته به آندروژن و علائم اولیه کمبود، 1 سرنگ از پیش پر شده (250 میلی‌گرم) از طریق تزریق عضلانی هر 2-3 هفته.

• نگهداری: برای حفظ اثر کافی، 1 سرنگ از پیش پر شده (250 میلی‌گرم) از طریق تزریق عضلانی هر 3-4 هفته. ممکن است برای برخی افراد فواصل کوتاه‌تر لازم باشد.

توجه: دوز توصیه شده توسط سازنده اغلب یک تزریق منفرد بزرگ هر چند هفته یکبار است، اما بسیاری از پروتکل‌های مدرن TRT (درمان جایگزینی تستوسترون) از تزریق‌های کوچک‌تر و مکررتر برای حفظ سطح پایدارتر خون و کاهش عوارض جانبی استفاده می‌کنند.

نیمه عمر و زمان تشخیص

• نیمه عمر: نیمه عمر تستوسترون انانتات تقریباً 7 تا 9 روز است. این بدان معنی است که حدود 7 تا 9 روز طول می‌کشد تا بدن نیمی از دوز تجویز شده را متابولیزه و دفع کند.

• زمان تشخیص: زمان تشخیص می‌تواند بسته به نوع آزمایش، دوز و متابولیسم فردی بسیار متفاوت باشد. در زمینه دوپینگ، تستوسترون انانتات می‌تواند برای مدت طولانی در بدن تشخیص داده شود. برخی منابع زمان تشخیص چند ماه را پیشنهاد می‌کنند، در حالی که برخی دیگر بیان می‌کنند که می‌تواند در ادرار برای 3-5 ماه یا بیشتر تشخیص داده شود.

اثرات استروژنیک، پروژسترونی و پرولاکتین

• اثرات استروژنیک: تستوسترون یک هورمون استروئیدی آندروژنیک است. می‌تواند توسط بدن به سایر استروئیدها، به ویژه استرادیول (استروژن) از طریق آنزیم آروماتاز تبدیل شود. این تبدیل عامل اصلی بسیاری از عوارض جانبی استفاده از تستوسترون مانند ژنیکوماستی (بزرگ شدن سینه) و احتباس آب است.

• اثرات پروژسترونی: تستوسترون خود یک پروژستین نیست و فعالیت پروژسترونی مستقیم ندارد. با این حال، برخی از استروئیدهای آنابولیک می‌توانند به گیرنده‌های پروژسترون متصل شوند که می‌تواند خطر برخی عوارض جانبی مانند ژنیکوماستی را افزایش دهد. این نگرانی اصلی در مورد خود تستوسترون انانتات نیست، اما در مورد سایر استروئیدها یک عامل است.

• اثرات پرولاکتین: در حالی که تستوسترون به طور مستقیم باعث افزایش پرولاکتین نمی‌شود، افزایش سطح استروژن از آروماتیزاسیون تستوسترون می‌تواند به طور غیرمستقیم منجر به افزایش سطح پرولاکتین شود. پرولاکتین بالا می‌تواند باعث علائمی مانند شیردهی و ژنیکوماستی شود. مدیریت سطح استروژن برای کنترل عوارض جانبی احتمالی مرتبط با پرولاکتین بسیار مهم است.

نسبت آنابولیک آندروژنیک

نسبت آنابولیک-آندروژنیک تستوسترون 100:100 (یا به سادگی 1:1) در نظر گرفته می‌شود. از این نسبت به عنوان معیاری برای مقایسه سایر استروئیدهای آنابولیک-آندروژنیک استفاده می‌شود.

• اثر آنابولیک: به توانایی دارو در ساخت عضله و افزایش سنتز پروتئین اشاره دارد.

• اثر آندروژنیک: به توانایی دارو در تولید ویژگی‌های مردانه مانند افزایش موهای بدن و صورت، عمیق شدن صدا و بزرگ شدن پروستات اشاره دارد.

در حالی که تستوسترون نسبت 1:1 دارد، بسیاری از استروئیدهای مصنوعی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که نسبت آنابولیک به آندروژنیک بالاتری داشته باشند تا تلاش شود اثرات ساخت عضله به حداکثر برسد در حالی که ویژگی‌های مردانه ناخواسته به حداقل برسد.