Primobolan (Methenolone Acetate)

پریموبولان، که با نام شیمیایی متنولون استات نیز شناخته می‌شود، یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک خوراکی (AAS) است. این دارو با نام‌های تجاری دیگری مانند نیبال نیز به بازار عرضه شده است. همچنین یک نسخه تزریقی از آن به نام متنولون انانتات وجود دارد که با نام تجاری پریموبولان دپوت فروخته می‌شود.

کاربرد پزشکی و تاریخچه

متنولون استات در ابتدا برای مصارف پزشکی، عمدتاً در درمان کم‌خونی ناشی از نارسایی مغز استخوان، توسعه داده شد. همچنین برای درمان بیماری‌های تحلیل‌رونده عضلانی نیز مورد استفاده قرار می‌گرفت. با این حال، استفاده پزشکی آن در بسیاری از کشورها تا حد زیادی متوقف شده است.

نسبت آنابولیک و آندروژنیک

نسبت آنابولیک به آندروژنیک پریموبولان 88:44-57 است. این بدان معنی است که اثرات آنابولیک متوسط (ساخت عضله) و اثرات آندروژنیک ضعیف (زنانگی) دارد. رتبه آندروژنیک پایین‌تر یکی از دلایلی است که اغلب به‌عنوان یک استروئید ملایم‌تر در نظر گرفته می‌شود.

عوارض جانبی

در حالی که پریموبولان اغلب به‌عنوان یک استروئید "ملایم" در نظر گرفته می‌شود، فاقد عوارض جانبی بالقوه نیست. این عوارض می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

• عوارض جانبی آندروژنیک: به دلیل ماهیت آندروژنیک آن، می‌تواند باعث آکنه، افزایش رشد موهای بدن و در افراد مستعد از نظر ژنتیکی، طاسی با الگوی مردانه شود. در زنان، می‌تواند منجر به ویریلیزاسیون شود که شامل بم شدن صدا، افزایش موهای بدن و بزرگ شدن کلیتوریس می‌شود.

• عوارض جانبی قلبی عروقی: می‌تواند با افزایش کلسترول LDL ("بد") و کاهش کلسترول HDL ("خوب")، بر سطح کلسترول تأثیر منفی بگذارد که می‌تواند خطر بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش دهد.

• سرکوب هورمونی: مانند سایر استروئیدهای آنابولیک، پریموبولان می‌تواند تولید طبیعی تستوسترون بدن را سرکوب کند. این می‌تواند منجر به مشکلاتی مانند کاهش میل جنسی و خستگی شود. درمان پس از چرخه (PCT) اغلب برای کمک به بازگرداندن سطح هورمون طبیعی استفاده می‌شود.

• سمیت کبدی: در حالی که از نظر سمیت کبدی به‌عنوان یکی از استروئیدهای خوراکی ملایم‌تر در نظر گرفته می‌شود، استفاده طولانی مدت یا دوزهای بالا هنوز می‌تواند منجر به آسیب کبدی شود.

فواید

فواید ادعایی پریموبولان برای افزایش فیزیک و عملکرد شامل موارد زیر است:

• افزایش توده عضلانی بدون چربی: برای افزایش تدریجی، پایدار و با کیفیت بالا عضله شناخته شده است.

• کاهش چربی: می‌تواند در کاهش چربی بدن کمک کند و آن را به انتخابی محبوب برای چرخه‌های "کاهش چربی" تبدیل می‌کند.

• نگهداری حداقل آب: منجر به احتباس آب قابل توجهی نمی‌شود که می‌تواند ویژگی مطلوبی برای کسانی باشد که به دنبال ظاهری "سفت‌تر" و مشخص‌تر هستند.

مزایا و معایب

مزایا:

• نسبتاً ملایم با رتبه آندروژنیک پایین.

• به استروژن آروماتیزه نمی‌شود، بنابراین باعث عوارض جانبی استروژنی مانند ژنیکوماستی نمی‌شود.

• برای تولید افزایش توده عضلانی با کیفیت بالا و بدون چربی شناخته شده است.

معایب:

• هنوز می‌تواند باعث طیف وسیعی از عوارض جانبی، از جمله مشکلات آندروژنیک و قلبی عروقی شود.

• تولید طبیعی تستوسترون را سرکوب می‌کند.

• نسخه خوراکی (متنولون استات) ممکن است تا حدی سمیت کبدی داشته باشد، اگرچه در مقایسه با سایر استروئیدهای خوراکی کمتر شدید در نظر گرفته می‌شود.

دوز و فرکانس

هیچ دوز پزشکی برای افزایش عملکرد تعیین نشده است. در تنظیمات بالینی، نسخه خوراکی معمولاً با دوز 10-20 میلی‌گرم در روز تجویز می‌شد. با این حال، کاربران در جامعه بدنسازی ممکن است از دوزهای مختلف استفاده کنند. نسخه تزریقی (پریموبولان دپوت) اغلب هر یک تا دو هفته یک بار تجویز می‌شد.

نیمه عمر و زمان تشخیص

• نیمه عمر: نیمه عمر متنولون استات (خوراکی) نسبتاً کوتاه است و برخی منابع آن را حدود 24 ساعت تخمین می‌زنند. نسخه تزریقی، متنولون انانتات، نیمه عمر بسیار طولانی‌تری در حدود 10.5 روز دارد.

• زمان تشخیص: زمان تشخیص پریموبولان قابل توجه است. متابولیت‌های ادراری متنولون استات را می‌توان چند روز پس از یک دوز خوراکی واحد تشخیص داد. با توجه به متابولیت‌های طولانی مدت، برخی منابع زمان تشخیص را برای متنولون استات 4-5 هفته و برای متنولون انانتات تا 6-8 هفته یا حتی بیشتر پیشنهاد می‌کنند.

اثرات استروژنی، پروژسترونی و پرولاکتین

• استروژنی: پریموبولان آروماتیزه نمی‌شود (به استروژن تبدیل نمی‌شود) و بنابراین هیچ اثر استروژنی ندارد. این بدان معنی است که باعث ژنیکوماستی یا احتباس آب قابل توجهی نمی‌شود.

• پروژسترونی: پریموبولان فعالیت پروژسترونی ندارد.

• پرولاکتین: پریموبولان به طور مستقیم باعث افزایش سطح پرولاکتین نمی‌شود.