PEG-MGF (Pegylated Mechano Growth Factor)

PEG-MGF، یا فاکتور رشد مکانیکی پگیله‌شده (Pegylated Mechano Growth Factor)، یک پپتید سنتتیک است که نسخه‌ای اصلاح‌شده از فاکتور رشد مکانیکی (MGF) می‌باشد. خود MGF یک واریانت اتصال‌یافته از فاکتور رشد شبه انسولین 1 (IGF-1) است که به‌طور طبیعی در عضلات پس از تحت فشار قرار گرفتن یا آسیب دیدن آن‌ها در اثر فعالیت‌هایی مانند وزنه‌برداری تولید می‌شود. فرآیند "پگیلاسیون" شامل اتصال یک مولکول پلی اتیلن گلیکول (PEG) به پپتید MGF است که نیمه‌عمر و پایداری آن را در بدن به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد. این امر باعث می‌شود که در مقایسه با MGF طبیعی با اثر کوتاه‌مدت، برای مدت زمان طولانی‌تری فعال بماند.

---

فواید و عوارض جانبی

فواید

• ترمیم سریع عضلات: PEG-MGF سلول‌های بنیادی عضلات، که به‌عنوان سلول‌های ماهواره‌ای نیز شناخته می‌شوند، را فعال و تحریک می‌کند. این سلول‌ها برای ترمیم فیبرهای عضلانی آسیب‌دیده و ایجاد فیبرهای جدید بسیار مهم هستند. این امر می‌تواند منجر به زمان‌های بهبودی سریع‌تر پس از تمرینات شدید شود.

• هایپرتروفی و هایپرپلازی: هم هایپرتروفی عضلات (رشد در اندازه فیبرهای عضلانی موجود) و هم هایپرپلازی عضلات (ایجاد سلول‌های عضلانی جدید) را تقویت می‌کند که یک اثر منحصر به فرد و قدرتمند است.

• رشد هدفمند: هنگام تزریق موضعی به یک گروه عضلانی خاص، می‌تواند باعث رشد و ترمیم هدفمند در آن ناحیه شود که این ویژگی آن را از فاکتورهای رشد سیستمیک مانند HGH متمایز می‌کند.

• اثرات نوروپروتکتیو: تحقیقات نشان می‌دهد که ممکن است دارای خواص نوروپروتکتیو باشد و می‌تواند در رشد بافت و بهبود زخم فراتر از عضلات نقش داشته باشد.

عوارض جانبی

• واکنش‌های محل تزریق: عوارض جانبی شایع شامل قرمزی، تورم، حساسیت یا خارش در محل تزریق است.

• عوارض جانبی سیستمیک: اگرچه نادر است، اما برخی از کاربران ممکن است سردرد، تهوع، سرگیجه یا علائم آنفولانزا را تجربه کنند.

• خطر تئوری رشد سلولی ناخواسته: از آنجایی که PEG-MGF تکثیر سلولی را تقویت می‌کند، خطر تئوری تحریک رشد تومورهای از قبل موجود یا سایر بافت‌های ناخواسته، به‌ویژه در افراد دارای سابقه سرطان یا خطر ژنتیکی بالا وجود دارد.

---

مزایا و معایب

مزایا

• طولانی‌مدت: فرآیند پگیلاسیون به آن نیمه‌عمر طولانی می‌دهد، به این معنی که نیازی به تزریق روزانه نیست.

• اثر موضعی: می‌تواند برای هدف قرار دادن گروه‌های عضلانی خاص و عقب‌مانده برای رشد استفاده شود.

• اثرات آنابولیک قوی: در تحریک رشد و ترمیم عضلات بسیار مؤثر است که می‌تواند منجر به افزایش قابل‌توجه توده عضلانی بدون چربی شود.

• تأثیری بر حساسیت به انسولین ندارد: بر خلاف برخی از فاکتورهای رشد دیگر مانند IGF-1، خطر کمتری برای تأثیر بر حساسیت به انسولین دارد.

معایب

• قانونی بودن: PEG-MGF توسط FDA برای مصرف انسان تأیید نشده است و اغلب به‌عنوان یک ماده شیمیایی تحقیقاتی طبقه‌بندی می‌شود، که استفاده و فروش آن را در بسیاری از مناطق غیرقانونی می‌کند.

• عدم نظارت: اغلب در بازار سیاه فروخته می‌شود، به این معنی که هیچ تضمینی برای خلوص، قدرت یا استریل بودن آن وجود ندارد.

• تحقیقات محدود: در حالی که تحقیقاتی در مورد MGF وجود دارد، داده‌های مربوط به اثرات بلندمدت و ایمنی PEG-MGF در انسان محدود است.

• تشخیص: به‌عنوان یک پپتید اصلاح‌شده، زمان تشخیص نسبتاً طولانی برای آزمایش‌های ضد دوپینگ دارد.

---

دوز، فراوانی، نیمه‌عمر و زمان تشخیص

• دوز: محدوده دوز معمول 200-400 میکروگرم در هفته است که اغلب به چندین تزریق تقسیم می‌شود.

• فراوانی: کاربران اغلب 2-3 بار در هفته آن را تزریق می‌کنند، معمولاً پس از تمرین برای به حداکثر رساندن اثر موضعی بر روی عضلاتی که تازه تمرین داده شده‌اند.

• نیمه‌عمر: به‌دلیل پگیلاسیون، نیمه‌عمر PEG-MGF به‌طور قابل‌توجهی بیشتر از MGF طبیعی (که فقط چند دقیقه است) می‌باشد. نیمه‌عمر آن بین 24 تا 72 ساعت تخمین زده می‌شود.

• زمان تشخیص: به‌دلیل نیمه‌عمر طولانی، PEG-MGF می‌تواند تا 1-2 هفته یا حتی بیشتر، بسته به دوز، فراوانی و نوع آزمایش مورد استفاده، در آزمایش‌های دارویی قابل تشخیص باشد. به همین دلیل، توسط اکثر سازمان‌های ورزشی و ضد دوپینگ بزرگ ممنوع است.

---

اثرات استروژنی، پروژسترونی، پرولاکتین و آندروژنی

PEG-MGF یک پپتید است، نه یک استروئید، و تأثیر مستقیمی بر گیرنده‌های استروژنی، پروژسترونی یا آندروژنی ندارد. این بدان معنی است که به‌طور مستقیم بر هورمون‌هایی مانند تستوسترون، استروژن یا پروژسترون تأثیر نمی‌گذارد و همچنین عوارض جانبی مرتبط با استروئید مانند ژنیکوماستی از تبدیل استروژنی یا ویریلیزاسیون در زنان را ایجاد نمی‌کند. همچنین مشخص نیست که تأثیر مستقیمی بر سطوح پرولاکتین داشته باشد. اثرات آن در درجه اول در بافت عضلانی موضعی است و شامل فعال‌سازی سلول‌های ماهواره‌ای برای ترمیم و رشد می‌باشد.

نسبت آنابولیک آندروژنی

PEG-MGF نسبت آنابولیک آندروژنی ندارد. این نسبت طبقه‌بندی‌ای است که برای استروئیدهای آنابولیک-آندروژنی (AAS) استفاده می‌شود که مشتقات سنتتیک تستوسترون هستند. از آنجایی که PEG-MGF یک پپتید است که از طریق مسیرهای سیگنالینگ مختلف عمل می‌کند، نمی‌توان آن را در مقیاس مشابه AAS اندازه‌گیری کرد.