Ostarine (MK-2866)

اُستارین، که با نام‌های کد توسعه‌ای MK-2866، انوبوسارم، GTx-024 و S-22 نیز شناخته می‌شود، یک تعدیل‌کننده گیرنده آندروژن انتخابی غیر استروئیدی (SARM) است. SARMs دسته‌ای از ترکیبات هستند که طوری طراحی شده‌اند که اثرات مشابهی با استروئیدهای آنابولیک داشته باشند، مانند افزایش رشد عضلات و استخوان، اما با عملکرد انتخابی‌تر. بر خلاف استروئیدهای سنتی که می‌توانند اثرات گسترده‌ای بر بافت‌های مختلف داشته باشند، SARMs در درجه اول هدف قرار دادن گیرنده‌های آندروژن در عضلات و استخوان را دارند، در حالی که تأثیر بر سایر اندام‌ها را به حداقل می‌رسانند. اُستارین در ابتدا برای درمان شرایطی مانند تحلیل رفتن عضلات (کاشکسی) در بیماران مبتلا به سرطان یا سایر بیماری‌های مزمن توسعه داده شد.

فواید و عوارض جانبی

فواید:

• افزایش توده عضلانی بدون چربی: نشان داده شده است که اُستارین توده عضلانی بدون چربی را افزایش می‌دهد، که آن را در بین جامعه بدنسازی و تناسب اندام برای دوره‌های حجم‌دهی محبوب کرده است.

• حفظ توده عضلانی: همچنین در دوره‌های کات برای کمک به حفظ عضلات و قدرت در هنگام کمبود کالری استفاده می‌شود.

• بهبود سلامت استخوان: اُستارین پتانسیل بهبود تراکم مواد معدنی استخوان را نشان می‌دهد که می‌تواند برای شرایطی مانند پوکی استخوان مفید باشد.

• کاهش چربی بدن: برخی از کاربران از اثر تقسیم مواد مغذی گزارش می‌دهند که می‌تواند منجر به افزایش کاهش چربی شود.

عوارض جانبی:

• سرکوب تستوسترون: در حالی که اغلب به عنوان جایگزینی "ایمن‌تر" به بازار عرضه می‌شود، اُستارین هنوز می‌تواند تولید طبیعی هورمون‌هایی مانند تستوسترون را در بدن سرکوب کند. این می‌تواند منجر به عدم تعادل هورمونی و مشکلات مرتبط شود.

• سمیت کبدی: گزارش‌هایی از آسیب کبدی ناشی از دارو (DILI) مرتبط با استفاده از اُستارین وجود دارد، با علائمی مانند زردی و افزایش آنزیم‌های کبدی.

• فشار قلبی عروقی: اُستارین ممکن است بر سلامت قلبی عروقی تأثیر منفی بگذارد، با برخی موارد گزارش شده میوکاردیت حاد. همچنین می‌تواند پروفایل‌های لیپیدی را تغییر دهد.

• آسیب تاندون: برخی از کاربران دچار پارگی تاندون شده‌اند، که نشان‌دهنده تأثیر منفی بالقوه بر سلامت تاندون است.

• نابسامانی خلقی: اختلال هورمونی می‌تواند منجر به عوارض جانبی روانشناختی مانند اضطراب، تحریک‌پذیری و افسردگی شود.

• بازار غیرقابل تنظیم: یک خطر عمده این است که اُستارین توسط FDA برای هیچ کاربردی تأیید نشده است و اغلب به عنوان یک "ماده شیمیایی تحقیقاتی" فروخته می‌شود. محصولات ممکن است دارای برچسب اشتباه، آلوده یا حاوی دوزهای نادرست باشند، که خطر عوارض جانبی را افزایش می‌دهد.

مزایا و معایب

مزایا:

• اثرات آنابولیک هدفمند: اُستارین طوری طراحی شده است که نسبت به استروئیدهای آنابولیک سنتی انتخابی‌تر باشد، که از نظر تئوری منجر به عوارض جانبی کمتر در بافت‌های غیر عضلانی اسکلتی می‌شود.

• مصرف خوراکی: به صورت خوراکی مصرف می‌شود و نیازی به تزریق ندارد.

• پتانسیل استفاده پزشکی: هنوز هم در مورد پتانسیل درمانی اُستارین در درمان بیماری‌های تحلیل رفتن عضلات تحقیق می‌شود.

معایب:

• عدم تأیید FDA: این دارو برای مصرف انسان تأیید نشده است، بنابراین مشخصات ایمنی بلندمدت آن تا حد زیادی ناشناخته است.

• خطر آلودگی: بازار غیرقابل تنظیم به این معنی است که محصولات ممکن است ناخالص یا دارای برچسب اشتباه باشند.

• اختلال هورمونی: با وجود ماهیت "انتخابی" آن، اُستارین هنوز می‌تواند تولید طبیعی هورمون را سرکوب کند، که نیاز به درمان پس از دوره (PCT) دارد.

• عوارض جانبی جدی احتمالی: خطر عوارض جدی سلامتی، از جمله مشکلات کبدی و قلبی عروقی وجود دارد.

• ممنوع توسط WADA: اُستارین توسط آژانس جهانی ضد دوپینگ (WADA) و سایر سازمان‌های ورزشی ممنوع است، به این معنی که ورزشکارانی که از آن استفاده می‌کنند، ممکن است از مسابقات محروم شوند.

دوز و فراوانی

هیچ دوز استاندارد یا تأیید شده پزشکی برای اُستارین وجود ندارد. با این حال، بر اساس گزارش‌های غیررسمی و برخی تحقیقات، دوزهای بدنسازان و ورزشکاران معمولاً در محدوده 10 تا 30 میلی‌گرم در روز است. اغلب در دوره‌های 6 تا 8 هفته‌ای استفاده می‌شود.

نیمه عمر و زمان تشخیص

نیمه عمر حذف اُستارین تقریباً 24 ساعت است. این بدان معنی است که حدود 24 ساعت طول می‌کشد تا بدن نیمی از دارو را متابولیزه و دفع کند.

زمان تشخیص اُستارین در آزمایش‌های مواد مخدر می‌تواند متفاوت باشد، اما معمولاً تا 14 تا 21 روز پس از آخرین دوز در ادرار قابل تشخیص است. پنجره‌های تشخیص در مو و سایر نمونه‌های بیولوژیکی می‌تواند بسیار طولانی‌تر باشد.

اثرات استروژنی، پروژسترونی و پرولاکتین

• اثرات استروژنی: اُستارین یک ترکیب غیر استروئیدی است و از طریق آروماتیزاسیون به استروژن تبدیل نمی‌شود، که یک فرآیند رایج در بسیاری از استروئیدهای آنابولیک است. بنابراین، معمولاً باعث عوارض جانبی استروژنی مانند ژنیکوماستی یا احتباس آب نمی‌شود.

• اثرات پروژسترونی: اُستارین فعالیت پروژسترونی ندارد.

• اثرات پرولاکتین: هیچ مدرک شناخته‌شده‌ای وجود ندارد که نشان دهد اُستارین مستقیماً بر سطح پرولاکتین تأثیر می‌گذارد.

نسبت آنابولیک آندروژنیک

اُستارین یک SARM است و به همین دلیل، طوری طراحی شده است که بسیار آنابولیک باشد و اثرات آندروژنیک کمی داشته باشد. نسبت آنابولیک به آندروژنیک روشی برای اندازه‌گیری توانایی یک ماده در افزایش رشد عضلات در مقابل توانایی آن در ایجاد عوارض جانبی آندروژنیک مانند بزرگ شدن پروستات، آکنه یا طاسی الگوی مردانه است. در حالی که یک مقدار عددی خاص و جهانی پذیرفته‌شده به طور گسترده در دسترس نیست، نسبت اُستارین بسیار مطلوب‌تر (بالاتر در اثرات آنابولیک نسبت به اثرات آندروژنیک) از استروئیدهای آنابولیک سنتی در نظر گرفته می‌شود. شناخته شده است که دارای فعالیت آنابولیک قوی و انتخابی بافت است.