Omnadren

امنادرن (که با نام اومنادرن 250 نیز شناخته می‌شود) یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک (AAS) تزریقی است که مخلوطی از چهار استر تستوسترون مختلف است. این دارو شبیه به مخلوط شناخته‌شده‌ی دیگری به نام ساستانون 250 است. استرهای تستوسترون موجود در اومنادرن عبارتند از:

• پروپیونات تستوسترون (30 میلی‌گرم)

• فنيل‌پروپيونات تستوسترون (60 میلی‌گرم)

• ایزوكاپروات تستوسترون (60 میلی‌گرم)

• کاپروات تستوسترون (100 میلی‌گرم)

این ترکیب از استرهای مختلف، برای تأمین همزمان آزادسازی سریع و پایدار تستوسترون طراحی شده است. استرهای کوتاه‌اثر (پروپیونات و فنیل‌پروپیونات) باعث افزایش اولیه سطح تستوسترون می‌شوند، در حالی که استرهای بلند اثر (ایزوكاپروات و کاپروات) سطح بالای آن را برای مدت طولانی‌تری حفظ می‌کنند.

عوارض جانبی و مزایا

به عنوان یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک قوی، اومنادرن خطر قابل توجهی از عوارض جانبی، به ویژه در صورت سوء استفاده، دارد. مزایای آن در درجه اول مربوط به استفاده از آن به عنوان یک AAS است.

مزایا:

• رشد عضلات و قدرت: مانند سایر استروئیدهای مبتنی بر تستوسترون، اومنادرن باعث افزایش قابل توجهی در توده عضلانی و قدرت می‌شود.

• بهبود ریکاوری: می‌تواند به بدن کمک کند تا سریع‌تر از تمرینات شدید بهبود یابد.

• افزایش تولید گلبول‌های قرمز خون: این می‌تواند منجر به بهبود استقامت شود.

• افزایش میل جنسی: تستوسترون هورمون جنسی اولیه مردان است و مکمل آن می‌تواند میل جنسی را افزایش دهد.

عوارض جانبی:

• عوارض جانبی آندروژنیک: این عوارض در استروئیدهای مبتنی بر تستوسترون شایع هستند و شامل موارد زیر می‌شوند:

  • آکنه و پوست چرب

  • افزایش رشد موهای بدن و صورت

  • طاسی با الگوی مردانه (در افراد مستعد ژنتیکی)

• عوارض جانبی استروژنی: تستوسترون می‌تواند از طریق فرآیندی به نام آروماتیزاسیون به استروژن در بدن تبدیل شود. این می‌تواند منجر به موارد زیر شود:

  • ژنیکوماستی (رشد بافت پستان در مردان)

  • حبس آب و نفخ

  • فشار خون بالا

• عوارض جانبی قلبی عروقی: استفاده از AAS می‌تواند بر سلامت قلبی عروقی تأثیر منفی بگذارد و منجر به موارد زیر شود:

  • تغییرات در سطح کلسترول (کاهش HDL کلسترول "خوب" و افزایش LDL کلسترول "بد")

  • افزایش خطر حمله قلبی، سکته مغزی و سایر مشکلات قلبی

• هپاتوتوکسیسیتی: در حالی که تستوسترون تزریقی به طور کلی کمتر از استروئیدهای خوراکی برای کبد سمی است، اما هنوز هم احتمال فشار و آسیب کبدی، به ویژه در صورت سوء استفاده، وجود دارد.

• سرکوب تولید طبیعی تستوسترون: استفاده از تستوسترون خارجی به بدن سیگنال می‌دهد تا تولید تستوسترون خود را متوقف کند. این می‌تواند منجر به آتروفی بیضه و ناباروری شود. درمان پس از چرخه اغلب برای کمک به بازگرداندن تولید طبیعی تستوسترون استفاده می‌شود.

• اثرات روانشناختی: "خشم استروئیدی" و سایر تغییرات روانشناختی مانند پرخاشگری، پارانویا و نوسانات خلقی با استفاده از AAS گزارش شده است.

مزایا و معایب

مزایا:

• موثر برای عضله سازی: یک ترکیب قدرتمند برای افزایش توده عضلانی و قدرت است.

• ترکیبی از استرهای کوتاه و بلند اثر: مخلوط استرهای باعث شروع سریع اثر با اثر طولانی مدت می‌شود و در مقایسه با تستوسترون تک استر کوتاه، دفعات تزریق را کاهش می‌دهد.

معایب:

• خطر بالای عوارض جانبی: پتانسیل طیف وسیعی از عوارض جانبی قابل توجه است.

• سرکوب هورمون‌های طبیعی: تولید هورمون طبیعی بدن را متوقف می‌کند و نیاز به برنامه ریزی دقیق پس از چرخه دارد.

• غیرقانونی بودن: اومنادرن در بسیاری از کشورها یک ماده کنترل‌شده است و استفاده غیر پزشکی آن غیرقانونی است.

• خطر اعتیاد: استروئیدهای آنابولیک می‌توانند از نظر روانشناختی اعتیادآور باشند.

دوز و فراوانی

دوز و فراوانی اومنادرن بسته به کاربرد مورد نظر بسیار متفاوت است. در یک محیط بالینی برای درمان جایگزینی هورمون، دوز معمول برای یک محصول مشابه (ساستانون) حدود 250 میلی‌گرم هر 2 تا 4 هفته است.

برای افزایش عملکرد، دوزها می‌توانند بسیار بالاتر باشند و اغلب با دفعات بیشتر تزریق می‌شوند (به عنوان مثال، 250 تا 750 میلی‌گرم در هفته)، اما این دوزها از نظر پزشکی تأیید نشده‌اند و خطر عوارض جانبی بالاتری دارند.

نیمه عمر و زمان تشخیص

• نیمه عمر: از آنجایی که اومنادرن مخلوطی از چهار استر مختلف است، نیمه عمر واحدی ندارد. نیمه عمر استرهای فردی عبارتند از:

  • پروپیونات تستوسترون: ~2-3 روز

  • فنيل‌پروپيونات تستوسترون: ~4-5 روز

  • ایزوكاپروات تستوسترون: ~9 روز

  • کاپروات تستوسترون: ~12-14 روز نیمه عمر ترکیبی این مخلوط نتیجه این اجزای مختلف است که باعث آزادسازی پایدار در چند هفته می‌شود.

• زمان تشخیص: زمان تشخیص تستوسترون و استرهای آن بسیار متغیر است و به داروی خاص، دوز، فراوانی و نوع آزمایش دارویی مورد استفاده (به عنوان مثال، ادرار، خون، مو) بستگی دارد. استرهای تستوسترون می‌توانند برای چند هفته تا چند ماه در ادرار قابل تشخیص باشند. برخی منابع زمان تشخیص تا 3-5 ماه را برای استرهای تستوسترون بلند اثر گزارش می‌کنند.

اثرات استروژنیک، پروژسترونی و پرولاکتین

• اثرات استروژنی: اومنادرن به عنوان یک محصول تستوسترون، بسیار استروژنی است. تستوسترون به استرادیول آروماتیزه می‌شود که علت اصلی عوارض جانبی استروژنی مانند ژنیکوماستی و احتباس آب است.

• اثرات پروژسترونی: اومنادرن خود یک پروژستین نیست و فعالیت پروژسترونی مستقیم ندارد. با این حال، سطوح بالای استروژن ناشی از آروماتیزاسیون می‌تواند حساسیت گیرنده‌های پروژسترون را افزایش دهد که می‌تواند برخی از عوارض جانبی را تشدید کند.

• اثرات پرولاکتین: اومنادرن مستقیماً باعث افزایش پرولاکتین نمی‌شود. با این حال، سطوح بالای استروژن می‌تواند منجر به افزایش ترشح پرولاکتین شود که به نوبه خود می‌تواند به ژنیکوماستی کمک کند.

نسبت آنابولیک آندروژنیک

نسبت آنابولیک-آندروژنیک تستوسترون 100:100 است. این نسبت استاندارد است که تمام استروئیدهای آنابولیک-آندروژنیک دیگر بر اساس آن اندازه‌گیری می‌شوند. از آنجایی که اومنادرن مخلوطی از استرهای تستوسترون است، نسبت آن نیز 100:100 است. اثر "آنابولیک" به توانایی آن در ساخت بافت عضلانی اشاره دارد، در حالی که اثر "آندروژنیک" به توانایی آن در تولید ویژگی‌های مردانه اشاره دارد.