Norethandrolone

نورتاندرولون چیست؟

نورتاندرولون، که با نام‌های تجاری نایلوار و پرونابول نیز شناخته می‌شود، یک داروی آندروژن و استروئید آنابولیک (AAS) است. این یک مشتق مصنوعی تستوسترون است. کاربردهای پزشکی اولیه آن برای افزایش رشد عضلات و درمان شرایطی مانند سوختگی‌های شدید، ضربه فیزیکی و کم‌خونی آپلاستیک بوده است. در حالی که زمانی برای این اهداف مورد استفاده قرار می‌گرفت، استفاده از آن در اکثر کشورها تا حد زیادی متوقف شده است.

عوارض جانبی و مزایا

مزایا:

• اثرات آنابولیک: رشد عضلات را افزایش می‌دهد و می‌تواند به ساخت بافت کمک کند، به همین دلیل برای درمان تحلیل رفتن عضلات و در بیمارانی که از سوختگی‌های شدید یا ضربه بهبود می‌یابند، مورد استفاده قرار گرفته است.

• افزایش تولید گلبول‌های قرمز خون: مانند سایر استروئیدهای آنابولیک، می‌تواند تولید گلبول‌های قرمز خون را افزایش دهد که می‌تواند در درمان برخی از انواع کم‌خونی مفید باشد.

• تراکم استخوان: ممکن است به افزایش تراکم استخوان کمک کند.

عوارض جانبی:

نورتاندرولون، مانند سایر استروئیدهای آنابولیک، طیف وسیعی از عوارض جانبی بالقوه را دارد که می‌تواند شدید باشد و ممکن است برگشت‌پذیر نباشد. این موارد عبارتند از:

• زنانگی (ویریلیزاسیون): در مردان و زنان، عوارض جانبی می‌تواند شامل آکنه، افزایش رشد موهای بدن و صدای بم‌تر باشد. زنان همچنین ممکن است دچار بزرگ شدن کلیتوریس (کلیترومگالی) و بی‌نظمی‌های قاعدگی شوند.

• اثرات استروژنی: می‌تواند باعث احتباس مایعات، حساسیت پستان و در مردان، رشد بافت پستان (ژنیکوماستی) شود.

• آسیب کبدی: استروئیدهای آنابولیک خوراکی، به‌ویژه آن‌هایی که دارای کربن 17-آلفا جایگزین شده مانند نورتاندرولون هستند، می‌توانند باعث آسیب کبدی شوند، از جمله شرایط تهدید کننده زندگی مانند پلیوزیس هپاتیس (کیست‌های پر از خون در کبد) و تومورهای کبدی.

• مشکلات قلبی عروقی: استفاده مزمن می‌تواند منجر به فشار خون بالا، مشکلات ریتم قلب و افزایش خطر بیماری‌های قلبی شود.

• اختلال هورمونی: می‌تواند تولید طبیعی تستوسترون را در مردان سرکوب کند و منجر به آتروفی بیضه و ناتوانی جنسی شود. همچنین می‌تواند تعادل سایر هورمون‌ها، از جمله استروژن و پروژسترون را مختل کند.

• تغییرات روان‌پزشکی: نوسانات خلقی، تحریک‌پذیری، افسردگی و سایر تغییرات روان‌پزشکی می‌تواند در طول استفاده و پس از قطع مصرف رخ دهد.

مزایا و معایب

مزایا:

• کاربردهای پزشکی: هنگامی که تحت نظارت دقیق پزشکی برای شرایط خاص استفاده می‌شود، می‌تواند مزایای درمانی مانند افزایش رشد عضلات و استخوان و درمان برخی از انواع کم‌خونی را ارائه دهد.

معایب:

• خطرات قابل توجه برای سلامتی: پتانسیل عوارض جانبی جدی و در برخی موارد برگشت‌ناپذیر، نگرانی اصلی است. این شامل آسیب کبدی، مشکلات قلبی عروقی و عدم تعادل هورمونی است.

• استفاده متوقف شده: به دلیل عوارض جانبی آن و توسعه جایگزین‌های امن‌تر، استفاده از آن تا حد زیادی متوقف شده است.

• پتانسیل سوء استفاده: اغلب توسط ورزشکاران و بدنسازان برای افزایش عملکرد و زیبایی استفاده می‌شود که غیرقانونی و خطرناک است.

دوز و فرکانس

هیچ دوز و فرکانس استانداردی وجود ندارد که بتوان آن را توصیه کرد زیرا نورتاندرولون دیگر به طور گسترده در دسترس یا برای اهداف پزشکی تجویز نمی‌شود. دوز هر استروئید آنابولیک بسیار فردی است و به شرایط خاص تحت درمان، سن، جنسیت و سلامت عمومی بیمار بستگی دارد. سوء استفاده می‌تواند منجر به عوارض جانبی شدید شود.

نیمه عمر و زمان تشخیص

• نیمه عمر: نیمه عمر استروئیدهای آنابولیک خوراکی عموماً کوتاه‌تر از استروئیدهای تزریقی است. در حالی که داده‌های نیمه عمر خاص برای نورتاندرولون به سختی یافت می‌شود، انتظار می‌رود که مشابه سایر AAS خوراکی باشد. نیمه عمر استروئیدهای آنابولیک می‌تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد.

• زمان تشخیص: زمان تشخیص استروئیدهای آنابولیک می‌تواند از چند روز تا چند ماه یا حتی یک سال، بسته به عوامل مختلف، متغیر باشد. این عوامل شامل داروی خاص، دوز، فرکانس استفاده، متابولیسم فرد و نوع آزمایش دارو (ادرار، خون یا مو) است. آزمایش‌های مو و ناخن پنجره تشخیص بسیار وسیع‌تری نسبت به آزمایش‌های ادرار یا خون دارند.

اثرات استروژنی، پروژسترونی و پرولاکتین

• اثرات استروژنی: نورتاندرولون یک هورمون استروئیدی مصنوعی است که به عنوان یک آندروژن عمل می‌کند، به این معنی که ویژگی‌های مردانه را افزایش می‌دهد، و یک عامل آنابولیک، به این معنی که رشد بافت را افزایش می‌دهد. می‌تواند بر تولید طبیعی استروئید بدن تأثیر بگذارد و اغلب آن را سرکوب می‌کند.

• اثرات پروژسترونی: برخی از استروئیدهای آنابولیک، از جمله آن‌هایی که از ناندرولون مشتق شده‌اند، می‌توانند فعالیت پروژسترونی داشته باشند. این بدان معنی است که می‌توانند به گیرنده‌های پروژسترون متصل شده و آن‌ها را فعال کنند. این می‌تواند منجر به عوارضی مانند سرکوب تولید تستوسترون و ژنیکوماستی (در ترکیب با استروژن) شود. نورتاندرولون یک 19-نوراستروئید است، دسته‌ای از ترکیبات که شامل پروژستین‌ها می‌شود، و می‌تواند برخی از فعالیت‌های پروژسترونی داشته باشد.

• اثرات پرولاکتین: استروئیدهای آنابولیک با فعالیت پروژسترونی، مانند آن‌هایی که از ناندرولون مشتق شده‌اند، می‌توانند سطح پرولاکتین را افزایش دهند. پرولاکتین بالا می‌تواند به عوارضی مانند ژنیکوماستی و اختلال نعوظ کمک کند.

نسبت آنابولیک آندروژنیک

نسبت آنابولیک-آندروژنیک یک استروئید، معیاری از اثرات آنابولیک (ساخت بافت) آن در مقایسه با اثرات آندروژنیک (زنانگی) آن است. این نسبت معمولاً با تستوسترون مقایسه می‌شود که نسبت آن 1:1 است. نسبت آنابولیک-آندروژنیک برای نورتاندرولون در محدوده 2:16 گزارش شده است، با میانگین حدود 8:1 (بر اساس مرجع پروپیونات تستوسترون به عنوان 1:1). این نشان می‌دهد که اثر آنابولیک به طور قابل توجهی بالاتر از اثر آندروژنیک آن است، به همین دلیل برای خواص عضله‌سازی آن در نظر گرفته می‌شد در حالی که از نظر تئوری عوارض جانبی زنانگی کمتری نسبت به خود تستوسترون دارد، اگرچه این اثرات هنوز هم بسیار وجود دارند، به‌ویژه با دوزهای بالاتر.