Norbolethone

نوربولتون یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک مصنوعی (AAS) است که در سال 1966 توسعه یافت اما به دلیل نگرانی در مورد سمیت بالقوه آن، هرگز به صورت تجاری به بازار عرضه نشد. این یک استروئید خوراکی است، به این معنی که می توان آن را از طریق دهان مصرف کرد.

نام‌های دیگر: نوربولتون با نام‌های زیر نیز شناخته می‌شود:

• نوربولتون

• جنابول (نام تجاری پیشنهادی)

• 17α-اتیل-18-متیل-19-نورتستوسترون

• 13β-اتیل-17α-هیدروکسی-18,19-دینورپرگن-4-ان-3-ون

عوارض جانبی و مزایا

از آنجایی که نوربولتون هرگز به طور گسترده در بالین مورد استفاده قرار نگرفته است، اطلاعات دقیقی در مورد عوارض جانبی و مزایای خاص آن در زمینه پزشکی محدود است. با این حال، مانند هر استروئید آنابولیک-آندروژنیک، استفاده از آن با طیف وسیعی از عوارض جانبی و مزایای بالقوه همراه است که به طور کلی در این دسته از داروها ثابت است.

مزایای بالقوه (اغلب با سوء استفاده همراه است):

• اثرات آنابولیک: نوربولتون به دلیل توانایی خود در افزایش رشد عضلات و افزایش قدرت شناخته شده است.

• افزایش وزن: برای استفاده به عنوان عاملی برای تشویق افزایش وزن مورد بررسی قرار گرفت.

عوارض جانبی بالقوه (مانند سایر AAS):

• در مردان: کاهش تعداد اسپرم، ناباروری، کوچک شدن بیضه‌ها، اختلال نعوظ، ریزش مو، رشد سینه (ژنیکوماستی) و افزایش خطر ابتلا به سرطان پروستات.

• در زنان: رشد موهای صورت و بدن، از دست دادن سینه‌ها، تورم کلیتوریس، صدای بم‌تر، مشکلات قاعدگی و ریزش مو.

• عوارض جانبی عمومی (هر دو جنس):

  • قلبی عروقی: فشار خون بالا، کلسترول بالا، احتباس مایعات، لخته شدن خون و افزایش خطر حمله قلبی یا سکته مغزی.

  • کبد: مشکلات کبدی یا نارسایی کبد.

  • ذهنی/عاطفی: رفتار پرخاشگرانه ("خشم استروئیدی")، نوسانات خلقی، پارانویا، رفتار جنون آمیز، توهم و هذیان.

  • سایر: آکنه شدید و کوتاهی قد در نوجوانان به دلیل پیری زودرس استخوان.

مزایا و معایب

مزایا:

• نسبت آنابولیک به آندروژنیک بالا: نوربولتون با نسبت آنابولیک به آندروژنیک نسبتاً بالا مشخص می‌شود، به این معنی که برای افزایش رشد عضلات (اثرات آنابولیک) با کاهش خطر عوارض جانبی القا کننده ویژگی‌های مردانه (آندروژنیک) طراحی شده است.

• مصرف خوراکی: فعالیت خوراکی آن، آن را به جایگزینی مناسب برای استروئیدهای تزریقی تبدیل می‌کند.

معایب:

• خطرات سلامتی: مانند سایر AAS، خطرات قابل توجهی برای سلامتی دارد، از جمله مشکلات جدی قلبی عروقی، کبدی و سلامت روان.

• غیرقانونی بودن: در اکثر ورزش‌های مهم یک ماده ممنوعه است و در بسیاری از کشورها به عنوان یک ماده کنترل شده طبقه‌بندی می‌شود، که داشتن و استفاده از آن را غیرقانونی می‌کند.

• عدم استفاده پزشکی: هرگز برای استفاده پزشکی تأیید نشده است، بنابراین اثرات طولانی مدت و مشخصات ایمنی آن در انسان به خوبی شناخته نشده است.

دوز و فراوانی

هیچ دوز ثابت یا توصیه شده پزشکی برای نوربولتون وجود ندارد زیرا هرگز به عنوان یک داروی دارویی به بازار عرضه نشده است. اطلاعات مربوط به دوزهای معمول برای استفاده غیرقانونی از منابع قابل اعتماد در دسترس نیست.

نیمه عمر و زمان تشخیص

نیمه عمر و زمان تشخیص نوربولتون می‌تواند بر اساس متابولیسم فردی، دوز و مدت زمان استفاده متفاوت باشد. به عنوان یک استروئید آنابولیک مصنوعی، برای مدت طولانی در آزمایش‌های مواد مخدر قابل تشخیص است. در حالی که اعداد خاص برای نوربولتون به طور گسترده منتشر نشده است، سایر استروئیدهای آنابولیک خوراکی می‌توانند برای هفته‌ها یا حتی ماه‌ها در ادرار قابل تشخیص باشند. آزمایش‌های فولیکول مو دارای پنجره تشخیص تا 12 ماه هستند.

اثرات استروژنیک، پروژسترونی و پرولاکتین

• استروژنیک: نوربولتون به عنوان یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک، یک نسخه مصنوعی از تستوسترون است و با سیستم‌های هورمونی استروئیدی طبیعی بدن در تعامل است.

• پروژسترونی: اطلاعات مربوط به فعالیت پروژسترونی خاص آن به طور گسترده در دسترس نیست، اما برخی از استروئیدهای آنابولیک 19-نور دارای خواص پروژستوژنیک هستند که می‌تواند به عوارض جانبی مانند ژنیکوماستی کمک کند.

• پرولاکتین: اثر نوربولتون بر پرولاکتین به خوبی مستند نشده است. با این حال، برخی از استروئیدهای آنابولیک می‌توانند بر سطح پرولاکتین تأثیر بگذارند و برخی از استروئیدها با فعالیت پروژستوژنیک می‌توانند پرولاکتین را افزایش دهند که می‌تواند منجر به ژنیکوماستی شود.

نسبت آنابولیک به آندروژنیک

نوربولتون به عنوان دارای نسبت آنابولیک به آندروژنیک بالا توصیف می‌شود. در حالی که نسبت عددی دقیق در ادبیات همتا بررسی شده عمومی به راحتی در دسترس نیست، این ویژگی چیزی است که آن را برای کسانی که به دنبال رشد عضلات با عوارض جانبی آندروژنیک کمتر هستند، مطلوب می‌کند. نسبت تستوسترون اغلب به عنوان مبنایی استفاده می‌شود که 1:1 است. نسبت بالای آنابولیک به آندروژنیک نشان می‌دهد که اثرات آنابولیک بیشتر از اثرات آندروژنیک است.