Neo-Ponden

نئو-پوندن، که با نام شیمیایی آندروایزوکسازول نیز شناخته می‌شود، یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک (AAS) خوراکی است. این دارو مشتق دی هیدروتستوسترون (DHT) است و به استروئیدهای شناخته‌شده دیگری مانند استانوکزولول بسیار نزدیک است. از نظر تاریخی، در اسپانیا و ایتالیا تحت نام‌های تجاری مانند آندروکسان و نئو-پوندوس به بازار عرضه شده است.

عوارض جانبی و مزایا

به عنوان یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک، استفاده از نئو-پوندن طیف وسیعی از عوارض جانبی بالقوه را به همراه دارد که می‌تواند شدید و در برخی موارد، دائمی باشد. این عوارض جانبی مربوط به تأثیر آن بر سیستم هورمونی بدن است.

عوارض جانبی بالقوه:

• اختلالات هورمونی: استفاده از AAS می‌تواند تولید هورمون طبیعی بدن را مختل کند و منجر به مشکلات مختلفی شود.

  • در مردان: کاهش اندازه و عملکرد بیضه‌ها، تعداد کم اسپرم، نعوظ‌های مداوم و دردناک و ژنیکوماستی (بزرگ شدن سینه‌ها).

  • در زنان: ویریلیزاسیون، که شامل صدای بم‌تر، رشد موهای صورت و بدن، بزرگ شدن کلیتوریس و چرخه‌های قاعدگی نامنظم است.

• مشکلات قلبی عروقی: استفاده از AAS با افزایش خطر بیماری‌های قلبی عروقی، از جمله فشار خون بالا، تغییرات در سطح کلسترول (افزایش کلسترول LDL "بد" و کاهش کلسترول HDL "خوب") و احتمال نارسایی قلبی یا سکته مغزی مرتبط است.

• آسیب کبدی: استروئیدهای خوراکی مانند نئو-پوندن توسط کبد پردازش می‌شوند و می‌توانند باعث فشار بر کبد شوند و منجر به تومورهای کبدی یا کیست شوند.

• اثرات روانشناختی: تغییرات خلقی، پرخاشگری ("خشم استروئیدی")، اضطراب و افسردگی می‌تواند رخ دهد.

• سایر عوارض جانبی: آکنه، ریزش مو (طاسی با الگوی مردانه) و اختلال در رشد در نوجوانان.

مزایای بالقوه:

• افزایش توده عضلانی و قدرت: دلیل اصلی استفاده غیر پزشکی، توانایی آن در افزایش آنابولیسم یا ساخت بافت است که منجر به افزایش اندازه و قدرت عضلات می‌شود.

• بهبود تولید گلبول‌های قرمز: برخی از AAS می‌توانند تولید گلبول‌های قرمز را تحریک کنند.

• افزایش تراکم استخوان: می‌تواند به افزایش تراکم استخوان کمک کند.

مزایا و معایب

مزایا:

• می‌تواند منجر به افزایش قابل توجه توده عضلانی و قدرت شود.

• ممکن است عملکرد ورزشی را بهبود بخشد.

معایب:

• عوارض جانبی شدید و بالقوه دائمی متعدد، از جمله عدم تعادل هورمونی، آسیب قلبی عروقی و سمیت کبدی.

• در بسیاری از کشورها برای استفاده غیر پزشکی غیرقانونی است و توسط سازمان‌های ورزشی بزرگ ممنوع است.

• کمبود اطلاعات قابل اعتماد در مورد دوزهای ایمن و اثرات طولانی مدت برای استفاده غیر پزشکی.

دوز و فراوانی

هیچ دوز ثابت یا توصیه‌شده‌ای برای نئو-پوندن برای اهداف غیر پزشکی وجود ندارد. دوز، فراوانی و مدت چرخه برای استروئیدهای آنابولیک اغلب بر اساس شواهد غیرمستقیم از جوامع کاربران است و می‌تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. چنین استفاده‌ای غیرقانونی و خطرناک است و هیچ اطلاعات پزشکی قابل اعتمادی برای حمایت از آن وجود ندارد.

نیمه عمر و زمان تشخیص

نیمه عمر و زمان تشخیص نئو-پوندن به طور خاص به طور گسترده در ادبیات عمومی و همتا بررسی شده در دسترس نیست. با این حال، به عنوان یک مشتق 17α-آلکیله شده خوراکی، نیمه عمر آن احتمالاً کوتاه‌تر خواهد بود، مشابه سایر استروئیدهای خوراکی مانند استانوکزولول (وینسترول) یا دیانابول (متاندروستنولون)، که نیمه عمر چند ساعته دارند.

زمان‌های تشخیص استروئیدها می‌تواند بسیار طولانی‌تر از نیمه عمر آنها باشد، زیرا متابولیت‌هایی وجود دارند که می‌توانند برای هفته‌ها یا حتی ماه‌ها پس از آخرین دوز در ادرار تشخیص داده شوند. با توجه به شباهت ساختاری آن به استانوکزولول، زمان تشخیص آن می‌تواند در محدوده چند هفته تا چند ماه باشد، اما این یک برآورد آگاهانه است و یک واقعیت قطعی نیست. زمان‌های تشخیص بسیار به استروئید خاص، دوز، مدت زمان استفاده، متابولیسم فردی و نوع آزمایش دارویی مورد استفاده (به عنوان مثال، تجزیه و تحلیل ادرار، خون یا مو) بستگی دارد.

اثرات استروژنیک، پروژسترونی و پرولاکتین

• اثرات استروژنیک: نئو-پوندن، مانند سایر استروئیدهای آنابولیک، اثرات استروژنیک قدرتمندی دارد زیرا یک هورمون استروئیدی مصنوعی است که با گیرنده‌های آندروژن برهمکنش می‌کند تا اثرات خود را اعمال کند.

• اثرات پروژسترونی: مشخص نیست که یک ترکیب پروژسترونی باشد. فعالیت پروژسترونی مشخصه برخی از استروئیدهای آنابولیک (مانند ناندرولون) است که می‌تواند منجر به عوارضی مانند ژنیکوماستی و سرکوب تولید تستوسترون شود.

• اثرات پرولاکتین: مشخص نیست که اثرات مستقیم مرتبط با پرولاکتین داشته باشد. با این حال، برخی از استروئیدها با فعالیت پروژسترونی می‌توانند سطح پرولاکتین را افزایش دهند و دوزهای بالای AAS می‌توانند به طور غیرمستقیم بر غده هیپوفیز که پرولاکتین تولید می‌کند، تأثیر بگذارند.

نسبت آنابولیک آندروژنیک

نسبت آنابولیک-آندروژنیک معیاری از اثرات آنابولیک (ساخت عضله) یک استروئید نسبت به اثرات آندروژنیک (مردانه سازی) آن است. این نسبت با تستوسترون مقایسه می‌شود که نسبت آن 1:1 است.

در حالی که یک عدد دقیق برای نئو-پوندن به راحتی در منابع عمومی در دسترس نیست، ترکیبات مرتبط مانند استانوکزولول اغلب به عنوان دارای نسبت آنابولیک به آندروژنیک بالا (به عنوان مثال، 30:1) ذکر می‌شوند. با توجه به رابطه ساختاری نزدیک نئو-پوندن به استانوکزولول، انتظار می‌رود که نسبت آنابولیک-آندروژنیک بالایی نیز داشته باشد، به این معنی که اثرات آنابولیک آن بیشتر از اثرات آندروژنیک آن است.