Nandrolone Laurate

ناندرلون لائورات، که با نام ناندرولون دودکانوات نیز شناخته می‌شود، یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک مصنوعی (AAS) و استری از ناندرولون است. این ماده عمدتاً در پزشکی دامپزشکی، به‌ویژه در کشورهایی مانند اتریش، فرانسه، هلند و سوئیس مورد استفاده قرار می‌گیرد. نام شیمیایی آن [(8R,9S,10R,13S,14S,17S)-13-methyl-3-oxo-2,6,7,8,9,10,11,12,14,15,16,17-dodecahydro-1H-cyclopenta[a]phenanthren-17-yl] dodecanoate است.

استرهای ناندرولون، از جمله ناندرولون لائورات، به دلیل داشتن اثر آنابولیک قوی با اثرات آندروژنیک نسبتاً ضعیف شناخته شده‌اند. این مشخصه، آنها را به انتخابی محبوب برای افزایش عملکرد و عضله‌سازی تبدیل کرده است.

فواید و عوارض جانبی

فواید:

• رشد عضلات و آنابولیسم: ناندرولون یک عامل آنابولیک قوی است، به این معنی که رشد بافت عضلانی را تقویت می‌کند.

• تحریک اشتها: می‌تواند اشتها را افزایش دهد، که برای افرادی که دچار تحلیل عضلانی هستند مفید است.

• افزایش تولید گلبول‌های قرمز خون: ناندرولون می‌تواند اریتروپوئز را تحریک کند، که منجر به افزایش تعداد گلبول‌های قرمز خون می‌شود. این می‌تواند رساندن اکسیژن به عضلات را بهبود بخشد.

• افزایش تراکم استخوان: نشان داده شده است که در درمان بیماری‌هایی مانند پوکی استخوان با افزایش تراکم استخوان موثر است.

• کاربردهای درمانی: از نظر بالینی، از استرهای ناندرولون برای درمان بیماری‌هایی مانند کم‌خونی، کاکسی (تحلیل عضلانی ناشی از بیماری‌هایی مانند سرطان و ایدز) و برخی از انواع سرطان پستان استفاده شده است.

عوارض جانبی:

• عوارض جانبی آندروژنیک: اگرچه ناندرولون نسبت به تستوسترون آندروژنیک کمتری دارد، اما هنوز می‌تواند باعث ایجاد اثرات مردانه‌سازی، به‌ویژه در زنان شود. این موارد می‌تواند شامل آکنه، افزایش رشد موهای بدن و صورت (هیروتیسم)، صدای بم‌تر و بزرگ شدن کلیتوریس باشد. در مردان، می‌تواند منجر به ریزش مو در سر و هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات (بزرگ شدن پروستات) شود.

• مشکلات قلبی عروقی: دوزهای بالا می‌تواند منجر به سمیت قلبی عروقی، از جمله افزایش سطح کلسترول و تری گلیسیرید و افزایش خطر حمله قلبی و سکته شود.

• اختلال سیستم غدد درون‌ریز: ناندرولون می‌تواند تولید طبیعی تستوسترون را سرکوب کند، که منجر به هیپوگونادیسم و ناباروری در مردان می‌شود.

• اثرات پروژسترونی و پرولاکتین: ناندرولون یک پروژستوژن قوی است و می‌تواند به گیرنده پروژسترون متصل شود. این می‌تواند منجر به عوارض جانبی مانند ژنیکوماستی (رشد بافت پستان در مردان) و در برخی موارد، علائم مرتبط با افزایش سطح پرولاکتین شود.

• سمیت کبدی: اگرچه عدم وجود 17α-آلکیلاسیون آن را نسبت به برخی از استروئیدهای خوراکی کمتر هپاتوتوکسیک می‌کند، اما مشکلات کبدی، به‌ویژه با دوزهای بالا، هنوز امکان‌پذیر است.

• اثرات روانشناختی: نوسانات خلقی، اضطراب و پرخاشگری نیز از عوارض جانبی گزارش‌شده استفاده از استروئیدهای آنابولیک هستند.

مزایا و معایب

مزایا:

• اثرات آنابولیک قوی: برای افزایش رشد و قدرت عضلات بسیار موثر است.

• اثرات آندروژنیک کمتر: در مقایسه با سایر استروئیدها مانند تستوسترون، نسبت آنابولیک به آندروژنیک مطلوب‌تری دارد، که ممکن است برخی از عوارض جانبی مانند ریزش موی سر و مشکلات پروستات را کاهش دهد.

• فواید درمانی: از نظر بالینی برای درمان طیف وسیعی از بیماری‌ها مفید است.

معایب:

• عوارض جانبی قابل توجه: با وجود رتبه آندروژنیک پایین‌تر، هنوز خطر عوارض جانبی جدی، از جمله مشکلات قلبی عروقی، غدد درون‌ریز و روانشناختی را به همراه دارد.

• فعالیت پروژسترونی: برهمکنش آن با گیرنده پروژسترون می‌تواند منجر به عوارض جانبی ناخواسته مانند ژنیکوماستی شود.

• وضعیت قانونی: در بسیاری از کشورها یک ماده کنترل‌شده است و استفاده غیر پزشکی آن غیرقانونی است.

• زمان تشخیص طولانی: به دلیل نیمه‌عمر طولانی آن، می‌تواند برای مدت طولانی در آزمایش‌های مواد مخدر تشخیص داده شود.

دوز و فراوانی

هیچ دوز پذیرفته‌شده یا تجویز‌شده پزشکی برای ناندرولون لائورات برای افزایش عملکرد وجود ندارد، زیرا استفاده از آن عمدتاً دامپزشکی است. با این حال، بر اساس اطلاعات مربوط به سایر استرهای ناندرولون مانند ناندرولون دکانوات (دکا-دورابولین)، دوزهای بالینی برای انسان از 50 تا 100 میلی‌گرم در ماه برای برخی از شرایط یا 50 تا 200 میلی‌گرم در هفته برای سایر شرایط متغیر است. در زمینه افزایش عملکرد، کاربران اغلب دوزهای بسیار بالاتری را تجویز می‌کنند، که خطر عوارض جانبی را به طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد.

نیمه‌عمر و زمان تشخیص

استرهای ناندرولون نیمه‌عمر طولانی دارند. برای ناندرولون دکانوات، نیمه‌عمر نهایی بین 7 تا 12 روز گزارش شده است. استر لائورات حتی طولانی‌تر است، به این معنی که برای مدت طولانی‌تری در سیستم باقی می‌ماند. زمان‌های تشخیص برای ناندرولون و متابولیت‌های آن بسیار طولانی است. برای ناندرولون دکانوات، متابولیت‌ها می‌توانند تا 18 ماه یا حتی بیشتر پس از آخرین تزریق در ادرار تشخیص داده شوند، که آن را به یکی از قابل تشخیص‌ترین استروئیدهای آنابولیک تبدیل می‌کند. ناندرولون لائورات به دلیل زنجیره استر طولانی‌تر، پنجره تشخیص مشابهی، اگر نه طولانی‌تر، خواهد داشت.

اثرات پروژسترونی و پرولاکتین

ناندرولون در بین بسیاری از استروئیدهای آنابولیک منحصر به فرد است زیرا یک پروژستوژن قوی نیز هست. به گیرنده پروژسترون (PR) با میل ترکیبی قابل‌توجهی متصل می‌شود. این فعالیت پروژسترونی دلیل اصلی برخی از عوارض جانبی آن است.

• اثرات پروژسترونی: فعال‌سازی PR می‌تواند منجر به عوارض جانبی مانند ژنیکوماستی، به‌ویژه هنگام استفاده با استروئیدهای آروماتیزه شود.

• اثرات پرولاکتین: فعالیت پروژسترونی ناندرولون می‌تواند باعث افزایش سطح پرولاکتین شود. افزایش پرولاکتین می‌تواند منجر به مشکلاتی مانند ژنیکوماستی (به‌ویژه نوع خاصی که با نام "ژنیکوماستی القا شده توسط پرولاکتین" شناخته می‌شود)، اختلال عملکرد جنسی و کاهش میل جنسی شود. مدیریت سطح پرولاکتین، نگرانی اصلی کاربران ناندرولون است.

نسبت آنابولیک آندروژنیک

نسبت آنابولیک آندروژنیک (AAR) معیاری از توانایی یک استروئید در ساخت عضله (آنابولیک) در مقابل توانایی آن در تولید ویژگی‌های مردانه (آندروژنیک) نسبت به تستوسترون است که نسبت آن 1:1 است.

ناندرولون به دلیل AAR بسیار مطلوب خود شناخته شده است. نسبت ناندرولون تقریباً 10:1 است. این بدان معنی است که 10 برابر بیشتر آنابولیک و فقط به اندازه تستوسترون آندروژنیک در نظر گرفته می‌شود، به همین دلیل اغلب به دلیل افزایش "پاک" و کاهش خطر برخی از عوارض جانبی آندروژنیک ترجیح داده می‌شود. با این حال، مهم است که به یاد داشته باشید که این یک نسبت ساده‌شده است و تمام اثرات بیولوژیکی پیچیده دارو را در نظر نمی‌گیرد.