Nandrabolin

ناندرلون، که اغلب با نام‌های تجاری دکادورابولین و دورابولین شناخته می‌شود، یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک مصنوعی (AAS) است که از نظر شیمیایی به تستوسترون مرتبط است. نام شیمیایی آن 19-نورتستوسترون است. در پزشکی برای درمان شرایط مختلفی از جمله کم‌خونی مرتبط با نارسایی مزمن کلیه، پوکی استخوان در زنان یائسه و برخی از انواع سرطان پستان استفاده می‌شود. همچنین برای کمک به ساخت بافت در افراد مبتلا به شرایط تحلیل عضلانی مانند آنچه در بیماران ایدز دیده می‌شود، استفاده می‌شود.

عوارض جانبی و مزایا

مانند همه استروئیدهای آنابولیک، ناندرولون هم مزایا و هم خطرات بالقوه‌ای دارد.

مزایا:

• اثرات آنابولیک: ناندرولون به دلیل خواص آنابولیک قوی خود شناخته شده است که باعث رشد عضلات، تحریک اشتها و افزایش تولید گلبول‌های قرمز می‌شود.

• سلامت استخوان: می‌تواند تراکم استخوان را افزایش دهد و برای درمان پوکی استخوان استفاده می‌شود.

• کاهش درد مفاصل: برخی مطالعات نشان می‌دهند که می‌تواند به کاهش درد مفاصل کمک کند.

• ساخت بافت: در درمان سندرم‌های تحلیل‌رفتی و کمک به بیماران در حالت‌های کاتابولیک (به عنوان مثال، مبتلایان به سوختگی شدید یا سرطان) برای ساخت و حفظ توده عضلانی مؤثر است.

عوارض جانبی:

• عوارض جانبی آندروژنیک: در حالی که ناندرولون در مقایسه با تستوسترون دارای اثرات آندروژنیک ضعیفی در نظر گرفته می‌شود، هنوز هم می‌تواند باعث مردانه شدن، به ویژه در زنان و کودکان شود. این ممکن است شامل آکنه، افزایش رشد مو (هیروتیسم)، عمیق شدن صدا (که می‌تواند غیرقابل برگشت باشد) و بزرگ شدن کلیتوریس باشد.

• قلبی عروقی: می‌تواند منجر به کاهش HDL (لیپوپروتئین با چگالی بالا) کلسترول که کلسترول "خوب" در نظر گرفته می‌شود، و افزایش لیپیدهای خون شود. همچنین می‌تواند باعث احتباس مایع شود و ممکن است برای افراد مبتلا به بیماری‌های قلبی، کلیوی یا کبدی خطرناک باشد.

• هپاتوکسیسیتی: اگرچه کمتر از برخی دیگر از استروئیدهای خوراکی هپاتوکسیک است، اما دوزهای بالا و استفاده طولانی مدت هنوز می‌تواند منجر به مشکلات کبدی مانند پلیوزیس هپاتیس (وضعیت کیست‌های پر از خون در کبد) و تومورهای کبدی شود.

• سیستم غدد درون ریز: می‌تواند تولید طبیعی تستوسترون و اسپرماتوژنز (تولید اسپرم) را در مردان سرکوب کند. در زنان، می‌تواند باعث بی‌نظمی قاعدگی یا آمنوره (عدم قاعدگی) شود.

• روانشناختی: استفاده طولانی مدت و با دوز بالا می‌تواند با اختلالات روانی، از جمله رفتار پرخاشگرانه و بی‌خوابی، مرتبط باشد.

• رشد: در کودکان، می‌تواند باعث بسته شدن زودرس صفحات رشد اپی فیزیال شود و منجر به کوتاهی قد شود.

مزایا و معایب

مزایا:

• نسبت بالای آنابولیک به آندروژنیک: این ویژگی کلیدی ناندرولون است. به این معنی است که ظرفیت بالاتری برای ساخت عضله و بافت با عوارض جانبی مردانه شدن کمتری که معمولاً با آندروژن‌ها همراه است، دارد.

• کاربردهای درمانی: کاربردهای پزشکی اثبات شده‌ای برای شرایط جدی سلامتی دارد.

• فواید مفصلی: یکی از معدود استروئیدهایی است که ممکن است برای درد و بهبود مفاصل مفید باشد.

معایب:

• عوارض جانبی: با وجود نسبت مطلوب آن، عاری از عوارض جانبی نیست، به ویژه با استفاده طولانی مدت یا با دوز بالا.

• وضعیت قانونی: استفاده غیر پزشکی آن در بسیاری از کشورها غیرقانونی و یک ماده کنترل شده است.

• سرکوب هورمون‌های طبیعی: می‌تواند به طور قابل توجهی تولید طبیعی تستوسترون و سایر هورمون‌ها را در بدن سرکوب کند.

• زمان تشخیص: زمان تشخیص طولانی آن، آن را به انتخاب ضعیفی برای ورزشکارانی که تحت آزمایش‌های دوپینگ هستند، تبدیل می‌کند.

دوز و فرکانس

دوز و فرکانس بسته به وضعیت پزشکی تحت درمان و فرم استر خاص (به عنوان مثال، دکانوات ناندرولون یا فنیل پروپیونات ناندرولون) بسیار متفاوت است. برای اهداف پزشکی، دوزها معمولاً کم هستند و از طریق تزریق عضلانی عمیق تجویز می‌شوند. به عنوان مثال:

• کم‌خونی: 50 تا 200 میلی‌گرم در هفته.

• پوکی استخوان: 50 میلی‌گرم هر 2-3 هفته.

برای اهداف افزایش عملکرد، دوزها اغلب بسیار بالاتر هستند و فرکانس ممکن است متفاوت باشد. توجه: اینها فقط مثال هستند و توصیه‌ای برای استفاده نیستند. هر گونه استفاده باید تحت نظارت دقیق یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی باشد.

نیمه عمر و زمان تشخیص

نیمه عمر و زمان تشخیص ناندرولون به استر خاص بستگی دارد. به عنوان مثال، دکانوات ناندرولون، یک استر با اثر طولانی مدت است.

• نیمه عمر: نیمه عمر نهایی دکانوات ناندرولون تقریباً 7-12 روز است. آزادسازی اولیه از محل تزریق کندتر است، با نیمه عمری حدود 6 روز.

• زمان تشخیص: با توجه به ماهیت طولانی مدت آن و تشکیل متابولیت‌های طولانی مدت، ناندرولون زمان تشخیص بسیار طولانی دارد. متابولیت‌های ناندرولون را می‌توان برای مدت طولانی، از 33 روز تا 18 ماه یا بیشتر، در ادرار تشخیص داد، که به دوز، فرکانس استفاده و متابولیسم فرد بستگی دارد. این یکی از طولانی‌ترین زمان‌های تشخیص در بین هر استروئید آنابولیک است.

اثرات استروژنیک، پروژسترونی و پرولاکتین

• استروژنیک: این اصطلاح یک طبقه‌بندی داروشناسی استاندارد نیست. اصطلاح صحیح استروئیدوژنیک است که به تولید هورمون‌های استروئیدی اشاره دارد. ناندرولون خود یک هورمون استروئیدی مصنوعی است، نه محرک استروئیدوژنز.

• پروژسترونی: ناندرولون یک پروژستین است، به این معنی که توانایی اتصال به گیرنده پروژسترون را دارد. این ویژگی قابل توجهی از ناندرولون است و به برخی از عوارض جانبی آن کمک می‌کند. فعالیت پروژستین می‌تواند منجر به کاهش میل جنسی و در برخی موارد، می‌تواند خطر ابتلا به ژنیکوماستی (رشد بافت پستان در مردان) را افزایش دهد، به ویژه هنگامی که با سطوح بالای استروژن ترکیب شود.

• پرولاکتین: ماهیت پروژستوژنیک ناندرولون می‌تواند منجر به افزایش سطح پرولاکتین شود. افزایش پرولاکتین، که به عنوان هیپرپرولاکتینمی شناخته می‌شود، می‌تواند باعث عوارض جانبی مانند گالاکتوره (شیردهی در مردان یا زنان غیر باردار)، اختلال عملکرد جنسی (از جمله اختلال نعوظ) و کاهش باروری شود. این اغلب برای کاربران ناندرولون نگران کننده است و مدیریت سطوح پرولاکتین یک ملاحظه مهم است.

نسبت آنابولیک-آندروژنیک

نسبت آنابولیک-آندروژنیک معیاری از توانایی یک استروئید در ارتقای رشد بافت (اثر آنابولیک) در مقابل توانایی آن در تولید ویژگی‌های مردانه (اثر آندروژنیک) است. این یک معیار مهم برای ارزیابی مشخصات یک استروئید است.

• نسبت آنابولیک-آندروژنیک ناندرولون تقریباً 10:1 است.

• در مقایسه، نسبت تستوسترون 1:1 در نظر گرفته می‌شود.

این نسبت بالا دلیل اثربخشی ناندرولون در ساخت توده عضلانی با عوارض جانبی آندروژنیک کلاسیک مانند طاسی الگوی مردانه یا بزرگ شدن پروستات است. با این حال، این بدان معنا نیست که فاقد اثرات آندروژنیک است، زیرا دوزهای بالاتر هنوز هم می‌تواند باعث ویریلیزاسیون قابل توجهی شود.