MK-2866 (Ostarine)

MK-2866، که با نام‌های اوستارین (و سایر نام‌های توسعه‌ای مانند انوبوسارم، GTx-024 و S-22) نیز شناخته می‌شود، یک تعدیل‌کننده گیرنده آندروژن انتخابی (SARM) است. این یک ترکیب غیر استروئیدی است که به عنوان آگونیست برای گیرنده آندروژن (AR) عمل می‌کند. بر خلاف استروئیدهای آنابولیک سنتی که بر گیرنده‌های آندروژن در سراسر بدن تأثیر می‌گذارند، SARMs مانند اوستارین به گونه‌ای طراحی شده‌اند که "انتخابی" باشند و بر بافت عضلانی و استخوانی تمرکز کنند در حالی که اثرات آنها بر سایر اندام‌ها را به حداقل می‌رسانند.

لازم به ذکر است که اوستارین یک داروی تحقیقاتی است و توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای هیچ کاربرد پزشکی تأیید نشده است. این دارو به دلیل اثرات افزایش‌دهنده عملکرد، توسط آژانس جهانی ضد دوپینگ (WADA) و انجمن ملی ورزش‌های دانشگاهی (NCAA) ممنوع است.

عوارض جانبی و مزایا

مزایا:

• افزایش توده عضلانی بدون چربی: اوستارین برای افزایش رشد عضلات و جلوگیری از تحلیل رفتن عضلات شناخته شده است.

• بهبود عملکرد فیزیکی: ممکن است قدرت و عملکرد فیزیکی را بهبود بخشد.

• سلامت استخوان: در برخی مطالعات نشان داده شده است که تراکم و ترمیم استخوان را بهبود می‌بخشد.

• کاهش چربی: می‌تواند در کاهش چربی بدن در حالی که توده عضلانی حفظ می‌شود، کمک کند که اغلب در چرخه‌های "کاهش چربی" هدف است.

عوارض جانبی:

• سرکوب تستوسترون: اوستارین می‌تواند تولید طبیعی هورمون‌ها در بدن، از جمله تستوسترون را سرکوب کند.

• سمیت کبدی: گزارش‌هایی از ایجاد آسیب کبدی ناشی از دارو (DILI) توسط اوستارین وجود دارد.

• فشار قلبی عروقی: ممکن است باعث تغییرات در پروفایل‌های لیپیدی و ایجاد فشار بر قلب شود.

• تغییرات خلقی: برخی از کاربران از بی‌ثباتی خلقی، تحریک‌پذیری، اضطراب و دوره‌های افسردگی گزارش می‌دهند.

• سایر عوارض جانبی: سایر عوارض جانبی گزارش‌شده شامل سردرد، تهوع، خستگی و ناراحتی مفاصل است.

مزایا و معایب

مزایا:

• افزایش عضلات و قدرت: اوستارین در ساخت عضلات و افزایش قدرت مؤثر است.

• کاهش چربی: به کاهش چربی بدن در حالی که عضلات حفظ می‌شوند، کمک می‌کند.

• اثر هدفمند: بر خلاف استروئیدها، طوری طراحی شده است که انتخابی بافتی باشد، که می‌تواند منجر به عوارض جانبی کمتر در بافت‌های غیر عضلانی اسکلتی شود.

• مصرف خوراکی: از طریق دهان مصرف می‌شود، که اغلب نسبت به تزریق ترجیح داده می‌شود.

معایب:

• تأیید نشده و غیرقابل تنظیم: اوستارین توسط سازمان‌های نظارتی مانند FDA برای استفاده انسانی تأیید نشده است، به این معنی که ایمنی و اثرات بلندمدت آن به طور کامل شناخته نشده است.

• خطرات سلامتی: خطر عوارض جانبی جدی، از جمله آسیب کبدی و مشکلات قلبی عروقی را به همراه دارد.

• اختلال هورمونی: می‌تواند تولید طبیعی هورمون را سرکوب کند، که نیاز به درمان پس از چرخه (PCT) برای بازگرداندن تعادل هورمونی دارد.

• مسائل قانونی/دوپینگ: در بسیاری از ورزش‌ها ماده ممنوعه است و استفاده از آن می‌تواند منجر به محرومیت و سایر مجازات‌ها شود.

• آلودگی: محصولاتی که به عنوان اوستارین فروخته می‌شوند ممکن است دارای برچسب اشتباه یا آلوده به سایر مواد، از جمله پروهورمون‌ها و استروئیدها باشند.

مقدار مصرف و فراوانی

هیچ مقدار مصرف رسمی برای اوستارین وجود ندارد زیرا دارویی تأیید نشده است. با این حال، در مطالعات بالینی و در بین کاربران، مقدار مصرف معمول از 3 میلی‌گرم در روز تا 30 میلی‌گرم در روز است، که معمولاً برای یک چرخه 6 تا 16 هفته‌ای است. به دلیل نیمه‌عمر آن، اغلب یک بار در روز مصرف می‌شود.

نیمه‌عمر و زمان تشخیص

• نیمه‌عمر: نیمه‌عمر اوستارین بین 14 تا 24 ساعت گزارش شده است.

• زمان تشخیص: اوستارین می‌تواند تا 2 هفته یا بیشتر پس از یک دوز واحد در ادرار تشخیص داده شود. روش‌های تشخیص ضد دوپینگ می‌توانند بسیار حساس باشند و برخی منابع پنجره تشخیص چند هفته‌ای را بسته به دوز و فراوانی مصرف پیشنهاد می‌کنند.

اثرات استروژنیک، پروژسترونی و پرولاکتین

اوستارین یک SARM غیر استروئیدی است و شناخته شده نیست که اثرات مستقیم استروژنیک، پروژسترونی یا مرتبط با پرولاکتین داشته باشد. بر خلاف برخی از استروئیدهای آنابولیک که می‌توانند به استروژن تبدیل شوند (فرآیندی به نام آروماتیزاسیون)، اوستارین آروماتیزه نمی‌شود. این بدان معنی است که بعید است باعث عوارض جانبی مرتبط با استروژن مانند ژنیکوماستی (بزرگ شدن بافت پستان در مردان) شود مگر اینکه تعادل هورمونی کاربر به طور قابل توجهی مختل شود.

نسبت آنابولیک به آندروژنیک

SARMs به گونه‌ای طراحی شده‌اند که نسبت آنابولیک به آندروژنیک بالایی داشته باشند. در حالی که اعداد خاص می‌توانند بر اساس مطالعه و روش اندازه‌گیری متفاوت باشند، اوستارین برای داشتن خاصیت آنابولیک بالا با حداقل اثرات آندروژنیک شناخته شده است. این یک ویژگی کلیدی SARMs است، زیرا به این معنی است که آنها رشد عضلات (آنابولیک) را با کاهش خطر عوارض جانبی آندروژنیک مانند ریزش مو، آکنه و بزرگ شدن پروستات افزایش می‌دهند.