Methyltrienolone

متیل‌تری‌انونولون، که با نام‌های متریبولون یا کد توسعه‌ای R1881 نیز شناخته می‌شود، یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک (AAS) سنتزی بسیار قوی است. این ماده مشتق از ترنبولون است و در اواخر دهه 1960 توسعه یافت، اما به دلیل سمیت بالای آن هرگز برای مصارف پزشکی به بازار عرضه نشد. از آن زمان، در تحقیقات علمی، به‌ویژه برای مطالعه گیرنده‌های آندروژن، مورد استفاده قرار گرفته است.

---

عوارض جانبی و فواید

به دلیل سمیت بالای آن، متیل‌تری‌انونولون هیچ فایده پزشکی یا درمانی شناخته‌شده‌ای برای انسان ندارد. این ماده برای درمان سرطان پستان مورد بررسی قرار گرفت، اما به سرعت به دلیل ایجاد هپاتوتوکسیسیتی شدید (آسیب کبدی) در دوزهای بسیار پایین، کنار گذاشته شد. در زمینه‌های غیر پزشکی مانند بدنسازی، به دلیل اثرات آنابولیک بسیار قوی آن شناخته می‌شود که می‌تواند منجر به افزایش قابل توجه عضلات و قدرت شود.

با این حال، معایب آن به شدت از مزایای آن بیشتر است. عوارض جانبی عبارتند از:

• هپاتوتوکسیسیتی شدید: این مهم‌ترین خطر است. می‌تواند باعث آسیب جدی و غیرقابل برگشت به کبد شود.

• مشکلات قلبی عروقی: مانند سایر AASها، می‌تواند بر سطح کلسترول تأثیر منفی بگذارد، فشار خون را افزایش دهد و باعث مشکلات دیگر قلبی شود.

• ویریلیزاسیون: در زنان، می‌تواند باعث اثرات مردانه‌سازی مانند صدای بم‌تر، رشد مو و بزرگ شدن کلیتوریس شود.

• سرکوب تولید هورمون طبیعی: می‌تواند تولید طبیعی تستوسترون بدن را کاملاً متوقف کند و منجر به آتروفی بیضه و ناباروری شود.

• گینکوماستی: به دلیل فعالیت پروژسترونی آن، می‌تواند باعث رشد بافت پستان در مردان شود.

• تغییرات رفتاری: می‌تواند منجر به افزایش پرخاشگری، نوسانات خلقی و سایر اثرات روانشناختی شود.

دوز و فراوانی

هیچ دوز پزشکی یا ایمن برای متیل‌تری‌انونولون وجود ندارد. استفاده از آن به دلیل خطر شدید آسیب کبدی و سایر عوارض جانبی توصیه نمی‌شود.

---

نیمه عمر و زمان تشخیص

نیمه عمر متیل‌تری‌انونولون به خوبی مستند نشده است، اما یک مطالعه در مورد گیرنده‌های آندروژن نشان می‌دهد که ممکن است حدود 6.6 ساعت باشد. با این حال، متابولیت‌های آن می‌توانند برای مدت طولانی در ادرار تشخیص داده شوند. پنجره تشخیص به طور کلی طولانی است و برخی منابع نشان می‌دهند که می‌تواند برای چندین ماه قابل تشخیص باشد. این یک ویژگی مشترک بسیاری از استروئیدهای آنابولیک خوراکی است که اغلب به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در برابر تجزیه توسط کبد مقاوم باشند و در نتیجه برای مدت طولانی‌تری در بدن باقی بمانند.

---

اثرات استروژنیک، پروژسترونی و پرولاکتین

• اثرات آندروژنیک/آنابولیک: متیل‌تری‌انونولون یکی از قوی‌ترین AASهای سنتز شده تا کنون است. نسبت آنابولیک به آندروژنیک آن در مقایسه با متیل‌تستوسترون، حدود 120-300:60-70 تخمین زده می‌شود که آن را به طور قابل توجهی بیشتر از آندروژنیک، آنابولیک می‌کند. به همین دلیل است که علی‌رغم خطرات بالا، برای خواص عضله‌سازی آن بسیار مورد توجه است.

• اثرات پروژسترونی: این ماده میل ترکیبی بالایی با گیرنده پروژسترون دارد که به اثرات پروژسترونی قوی آن کمک می‌کند. این می‌تواند منجر به عوارض جانبی مانند گینکوماستی، احتباس آب و تغییرات خلقی شود.

• اثرات پرولاکتین: به دلیل فعالیت پروژسترونی و میل ترکیبی بالای آن با گیرنده‌ها، می‌تواند به طور غیرمستقیم منجر به افزایش سطح پرولاکتین شود. افزایش پرولاکتین می‌تواند باعث علائمی مانند شیردهی در مردان و زنان (گالاکتوره) شود و بیشتر به گینکوماستی کمک کند.