Methyl-D

متيل-D چيست (توضيح مفصل/نام‌های ديگر)?

از آنجايي كه هيچ داروي رسمي يا تركيب شيميايي با نام "متيل-D" وجود ندارد، ارائه توضيح دقيق و مشخص غيرممكن است. با اين حال، با توجه به نام، احتمالا به يك استروئيد متيله شده اشاره دارد. متيلاسيون يك فرآيند شيميايي است كه مولكول استروئيد را اصلاح مي‌كند، معمولا در موقعيت كربن 17 (17α-الكيله شدن). اين اصلاح به استروئيد اجازه مي‌دهد تا از عبور اوليه خود از كبد جان سالم به در ببرد و در نتيجه هنگام مصرف خوراكي موثر باشد. اين امر همچنين تركيب را بسيار هپاتوتوکسيک (سمي براي كبد) مي‌سازد.

نام‌های ديگر: بدون تركيب مشخص، نام‌های ديگر ناشناخته هستند. با اين حال، برخي از استروئيدهای آنابوليک-آندروژنيک متيله شده عبارتند از:

• متاندروستنولون (ديانابول)

• اكسيمتولون (آنادرول)

• متيل تستوسترون

• استانو زولول (وينسترول)

• هالوتستين

• سوپردرول (متاسترون)

عوارض جانبي و مزايا چيست؟

مزايا و عوارض جانبي هر استروئيد يا پروهورمون خاص، منحصر به همان تركيب است. با اين حال، مزايا و عوارض جانبي مرتبط با يك استروئيد متيله شده مانند "متيل-D" فرضي، احتمالا عبارتند از:

مزاياي بالقوه:

• افزايش توده عضلاني و قدرت: مانند ساير AAS، سنتز پروتئين را افزايش مي‌دهد و منجر به رشد عضلات مي‌شود.

• بهبود ریکاوری: مي‌تواند به بدن در بهبود سريع‌تر از تمرينات شديد كمك كند.

• عملكرد تقويت شده: کاربران ممکن است استقامت و قدرت بيشتري را تجربه كنند.

عوارض جانبي بالقوه:

• هپاتوتوکسيسيتی: نگرانی اصلی در مورد استروئیدهای متیله شده، سمیت بالای کبدی آنهاست. این می‌تواند منجر به آسیب کبدی، افزایش آنزیم‌های کبدی و در موارد شدید، نارسایی کبد شود.

• مشکلات قلبی عروقی: AAS می‌تواند بر سطح کلسترول تأثیر منفی بگذارد، با کاهش HDL ("کلسترول خوب") و افزایش LDL ("کلسترول بد")، که منجر به افزایش خطر بیماری‌های قلبی می‌شود. همچنین می‌تواند باعث فشار خون بالا شود.

• عوارض جانبی آندروژنی: این عوارض مربوط به فعالیت آندروژنی دارو است و می‌تواند شامل آکنه، پوست چرب، ریزش مو (طاسی با الگوی مردانه) و بزرگ شدن پروستات باشد.

• اختلال هورمونی: استفاده از AAS تولید طبیعی تستوسترون بدن را متوقف می‌کند، که می‌تواند منجر به آتروفی بیضه و ناباروری شود. درمان پس از چرخه (PCT) اغلب برای کمک به بازگرداندن عملکرد طبیعی هورمون مورد نیاز است.

• جینکوماستی: آروماتیزاسیون برخی از استروئیدها به استروژن می‌تواند منجر به رشد بافت پستان در مردان شود.

• تأثیرات خلقی و روانشناختی: کاربران ممکن است "خشم استروئیدی"، پرخاشگری، تحریک پذیری و نوسانات خلقی دیگر را تجربه کنند.

• آسیب کلیوی: استفاده طولانی مدت می‌تواند منجر به مشکلات کلیوی شود.

مزایا و معایب چیست؟

مزایا:

• افزایش سریع و قابل توجه در توده عضلانی و قدرت.

• افزایش عملکرد ورزشی.

معایب:

• خطرات جدی و بالقوه غیرقابل برگشت برای سلامتی، از جمله آسیب کبدی و کلیوی، بیماری‌های قلبی و عدم تعادل هورمونی.

• عوارض جانبی روانشناختی مانند پرخاشگری و نوسانات خلقی.

• غیرقانونی و بالقوه مشمول مجازات‌های قانونی.

• افزایش‌ها اغلب پس از قطع مصرف حفظ نمی‌شوند و مقدار قابل توجهی از عضله می‌تواند از دست برود.

چه مقدار دوز با چه فرکانسی؟

بدون دانستن ترکیب خاص، نمی‌توان دوز را ارائه داد. دوزهای استروئیدهای آنابولیک بسته به داروی خاص، قدرت آن، سطح تجربه کاربر و اهداف آنها بسیار متفاوت است. استفاده از ترکیبات غیرتأیید شده می‌تواند منجر به نتایج غیرقابل پیش‌بینی و خطرناک شود.

نیمه عمر و زمان تشخیص چیست؟

نیمه عمر و زمان تشخیص منحصر به هر ترکیب خاص است.

• نیمه عمر: نیمه عمر استروئیدهای خوراکی معمولاً کوتاه است و از چند ساعت تا چند روز متغیر است. به همین دلیل است که استروئیدهای خوراکی اغلب برای حفظ سطوح پایدار خون به دوزهای مکرر نیاز دارند.

• زمان تشخیص: زمان تشخیص استروئیدها می‌تواند از چند روز تا چند ماه متغیر باشد، بسته به ساختار شیمیایی دارو، روش تجویز و آزمایش دارویی خاص مورد استفاده.

اثرات استروژنیک، پروژسترونی و پرولاکتین چیست؟

• استروژنیک: این اصطلاح یک اصطلاح داروشناسی استاندارد نیست. احتمالا به اثرات "استروئیدوژنیک" اشاره دارد، به این معنی که توانایی ترکیب برای عمل به عنوان یک استروئید است. در این زمینه، به عملکرد اولیه دارو به عنوان یک استروئید آنابولیک-آندروژنی اشاره دارد.

• پروژسترونی: برخی از استروئیدهای آنابولیک، به ویژه آنهایی که از ناندرولون (ترکیبات 19-نور) مشتق شده‌اند، فعالیت پروژسترونی دارند. این بدان معنی است که می‌توانند به گیرنده‌های پروژسترون متصل شده و آنها را فعال کنند. این می‌تواند منجر به عوارض جانبی مانند جینکوماستی (رشد بافت پستان) و سرکوب تولید طبیعی تستوسترون شود.

• پرولاکتین: پروژسترون می‌تواند سطح پرولاکتین را افزایش دهد و برخی از استروئیدها با فعالیت پروژسترونی نیز می‌توانند منجر به هایپرپرولاکتینمی (سطح بالای پرولاکتین) شوند. این می‌تواند باعث علائمی مانند حساسیت نوک پستان، شیردهی و اختلال نعوظ شود.

نسبت آنابولیک-آندروژنی چیست؟

نسبت آنابولیک-آندروژنی روشی برای اندازه‌گیری قدرت خواص عضله‌سازی (آنابولیک) یک استروئید در مقایسه با خواص مردانه‌سازی (آندروژنی) آن است. این یک نسبت نظری است، که تستوسترون در آن به عنوان پایه با 100:100 در نظر گرفته می‌شود. ترکیبی با نسبت آنابولیک-آندروژنی بالا (به عنوان مثال، 500:50) به عنوان یک عضله‌ساز قوی با عوارض جانبی آندروژنی کمتر در نظر گرفته می‌شود. برعکس، ترکیبی با نسبت پایین (به عنوان مثال، 50:100) بیشتر احتمال دارد که باعث عوارض جانبی آندروژنی شود.

از آنجایی که "متيل-D" یک ترکیب شناخته شده نیست، نسبت آنابولیک-آندروژنی آن ناشناخته است. این نسبت کاملاً به ساختار شیمیایی خاص ماده بستگی دارد.