Methenolone Enanthate (Primobolan Depot)

متنولون انانتات (پریموبولان دپو) چیست؟

متنولون انانتات، که معمولاً با نام تجاری پریموبولان دپو شناخته می‌شود، یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک (AAS) تزریقی است. این ماده، استر استروئید متنولون و مشتق دی هیدروتستوسترون (DHT) است. در حالی که از نظر تاریخی برای اهداف پزشکی، مانند درمان کم‌خونی ناشی از نارسایی مغز استخوان، استفاده می‌شد، استفاده از آن در پزشکی تا حد زیادی متوقف شده است و اکنون عمدتاً در بازار سیاه برای افزایش عملکرد و بهبود فیزیک بدن یافت می‌شود.

• نام‌های مختلف: متنولون انانتات همچنین به عنوان متنولون انانتات، تزریق نیبال، و با نام خیابانی "پریمو" شناخته می‌شود.

عوارض جانبی و مزایا

مزایا:

• اثرات آنابولیک خفیف: پریموبولان به دلیل خواص آنابولیک نسبتاً خفیف خود شناخته شده است که می‌تواند منجر به افزایش تدریجی اما پیوسته توده عضلانی شود.

• بدون عوارض جانبی استروژنی: به عنوان یک مشتق DHT، به استروژن آروماتیزه نمی‌شود. این بدان معنی است که کاربران در معرض خطر عوارض جانبی استروژنی مانند ژنیکوماستی (رشد بافت پستان در مردان)، احتباس آب یا فشار خون بالا ناشی از احتباس آب نیستند.

• سمیت کبدی پایین: بر خلاف برخی از AASهای خوراکی، پریموبولان دپو آلکیل شده C17-آلفا نیست، به این معنی که با استرس کبدی قابل توجهی همراه نیست.

• کاهش چربی: ممکن است به فیزیک لاغرتر کمک کند و در کاهش چربی بدن موثر باشد.

عوارض جانبی:

• عوارض جانبی آندروژنی: با وجود ماهیت خفیف آن، هنوز هم می‌تواند باعث عوارض جانبی آندروژنی، به ویژه در افراد مستعد ژنتیکی شود. این موارد ممکن است شامل آکنه، پوست چرب و طاسی با الگوی مردانه باشد.

• سرکوب تستوسترون: مانند همه AASها، پریموبولان تولید طبیعی تستوسترون بدن را سرکوب می‌کند. این می‌تواند منجر به کاهش میل جنسی، خستگی و سایر مشکلات شود اگر با درمان پس از چرخه (PCT) مناسب مدیریت نشود.

• ویریلیزاسیون در زنان: برای کاربران زن، می‌تواند باعث ویریلیزاسیون شود، که شامل رشد ویژگی‌های مردانه مانند صدای بم‌تر، افزایش موهای بدن و بزرگ شدن کلیتوریس است.

• تاثیر منفی بر کلسترول: می‌تواند با افزایش LDL (کلسترول بد) و کاهش HDL (کلسترول خوب)، بر سطح کلسترول تأثیر منفی بگذارد که خطر بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش می‌دهد.

مزایا و معایب

مزایا:

• بدون عوارض جانبی استروژنی: یک مزیت کلیدی برای کسانی که به استروژن حساس هستند.

• افزایش عضله خفیف و "پاک": افزایش تدریجی و با کیفیت عضلات را با احتباس آب کمتر، ارتقا می‌دهد.

• هپاتوتوکسیسیته پایین: در مقایسه با بسیاری از استروئیدهای خوراکی دیگر، برای کبد ایمن‌تر است.

معایب:

• سرکوب تستوسترون: برای بازگرداندن سطح هورمون طبیعی به درمان پس از چرخه نیاز دارد.

• عوارض جانبی آندروژنی: هنوز هم خطر عوارض جانبی آندروژنی را به همراه دارد.

• هزینه بالا و تقلبی بودن: به دلیل محبوبیت و ماهیت نسبتاً خفیف آن، یکی از گران‌ترین و تقلبی‌ترین استروئیدها در بازار سیاه است.

دوز و فرکانس

دوزهای پریموبولان دپو می‌تواند بسته به اهداف و سطح تجربه کاربر، به طور قابل توجهی متفاوت باشد. هیچ دستورالعمل پزشکی جهانی برای استفاده از آن در افزایش عملکرد وجود ندارد، اما دوزهای رایج به شرح زیر است:

• کاربران مرد: معمولاً از 400 میلی‌گرم تا 1000 میلی‌گرم در هفته متغیر است.

• کاربران زن: معمولاً از دوزهای بسیار پایین‌تر، اغلب در محدوده 50 میلی‌گرم تا 100 میلی‌گرم در هفته استفاده می‌کنند.

فرکانس تزریق معمولاً یک یا دو بار در هفته است تا به دلیل استر انانتات طولانی‌اثر آن، سطح پایدار خون را حفظ کند.

نیمه عمر و زمان تشخیص

• نیمه عمر: نیمه عمر حذف متنولون انانتات تقریباً 10.5 روز است. این بدان معنی است که حدود 10.5 روز طول می‌کشد تا نیمی از دارو از بدن حذف شود.

• زمان تشخیص: به دلیل ماهیت طولانی‌اثر آن، پریموبولان دپو زمان تشخیص بسیار طولانی دارد. می‌تواند در آزمایش‌های مواد مخدر برای ماه‌ها، اغلب تا 4-5 هفته یا حتی بیشتر، بسته به آزمایش خاص و متابولیسم فردی، قابل تشخیص باشد.

اثرات استروژنی، پروژسترونی و پرولاکتین

• اثرات استروژنی: به عنوان یک مشتق DHT، متنولون انانتات به استروژن آروماتیزه نمی‌شود. بنابراین، هیچ اثر استروژنی ندارد.

• اثرات پروژسترونی: پریموبولان هیچ فعالیت پروژسترونی قابل توجهی ندارد.

• اثرات پرولاکتین: باعث افزایش سطح پرولاکتین نمی‌شود. در واقع، برخی مطالعات نشان می‌دهند که استروئیدهای مشتق شده از DHT ممکن است اثر بازدارنده‌ای بر آزادسازی پرولاکتین داشته باشند.

نسبت آنابولیک-آندروژنیک

نسبت آنابولیک-آندروژنیک متنولون تقریباً 88:44 است. این نسبت نشان می‌دهد که در مقایسه با تستوسترون (که نسبت آن 100:100 است)، دارای رتبه آنابولیک متوسط و رتبه آندروژنیک نسبتاً ضعیفی است. به همین دلیل است که اغلب به عنوان یک استروئید "خفیف" در نظر گرفته می‌شود.