Methenolone Acetate (Primobolan)

استات متنولون (پریموبولان)

استات متنولون، که با نام‌های پریموبولان (فرم خوراکی)، پریموبولان اس و نیبال نیز شناخته می‌شود، یک آندروژن مصنوعی و استروئید آنابولیک-آندروژنیک (AAS) است. این ماده مشتق دی هیدروتستوسترون (DHT) است و به دلیل ماهیت نسبتاً ملایم خود در مقایسه با سایر استروئیدها شناخته شده است. در ابتدا از آن برای درمان کم‌خونی ناشی از نارسایی مغز استخوان استفاده می‌شد، اگرچه استفاده از آن تا حد زیادی متوقف شده است.

همچنین یک نسخه تزریقی به نام انانتات متنولون (پریموبولان دپو) وجود دارد که استر انانتات متنولون است.

نسبت آنابولیک-آندروژنیک

متنولون به داشتن نسبت آنابولیک به آندروژنیک مطلوب شناخته شده است. در حالی که اعداد خاص می‌توانند در مطالعات مختلف متفاوت باشند و اغلب بر اساس مدل‌های حیوانی هستند، به طور کلی نسبت آن تقریباً 1:2 تا 1:3 در نظر گرفته می‌شود. این بدان معنی است که اثرات آنابولیک (ساخت عضله) آن قوی‌تر از اثرات آندروژنیک (زنانگی) آن است.

عوارض جانبی و مزایا

مزایا:

• رشد عضله: باعث افزایش توده عضلانی بدون چربی می‌شود.

• کاهش چربی: می‌تواند به کاهش چربی کمک کند.

• ماهیت ملایم: به ویژه در مورد سمیت کبدی برای فرم خوراکی و خطر کمتر عوارض جانبی خاص در مقایسه با استروئیدهای قوی‌تر، یکی از ملایم‌ترین استروئیدهای آنابولیک در نظر گرفته می‌شود.

• بدون اثرات استروژنی: به عنوان یک مشتق DHT، به استروژن آروماتیزه نمی‌شود، به این معنی که باعث عوارض جانبی استروژنی مانند ژنیکوماستی (رشد بافت پستان در مردان) یا احتباس آب قابل توجه نمی‌شود.

عوارض جانبی:

• عوارض جانبی آندروژنیک: با وجود نسبت آندروژنیک ملایم، هنوز می‌تواند باعث عوارض جانبی آندروژنیک شود، به ویژه در افراد مستعد از نظر ژنتیکی. این موارد شامل آکنه، افزایش رشد موهای بدن و صورت و تسریع طاسی الگوی مردانه است.

• مشکلات قلبی عروقی: می‌تواند بر سطح کلسترول تأثیر منفی بگذارد، به طور بالقوه کلسترول LDL ("بد") را افزایش داده و کلسترول HDL ("خوب") را کاهش دهد، که می‌تواند خطر بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش دهد.

• سرکوب تستوسترون: مانند اکثر استروئیدهای آنابولیک، تولید طبیعی تستوسترون بدن را سرکوب می‌کند، که می‌تواند منجر به طیف وسیعی از مشکلات از جمله کاهش میل جنسی، خستگی و حتی افسردگی شود. درمان پس از چرخه (PCT) اغلب برای کمک به بازگرداندن سطح هورمون طبیعی ضروری است.

• سمیت کبدی: اگرچه در مقایسه با بسیاری از استروئیدهای خوراکی دیگر کمتر هپاتوتوکسیک در نظر گرفته می‌شود، اما استفاده طولانی مدت یا دوزهای بالا هنوز می‌تواند منجر به آسیب کبدی شود.

• ویریلیزاسیون در زنان: در زنان، استات متنولون می‌تواند باعث ویریلیزاسیون شود، که شامل رشد ویژگی‌های مردانه مانند صدای بم‌تر، افزایش موهای بدن و بزرگ شدن کلیتوریس است.

مزایا و معایب

مزایا:

• فعالیت آندروژنیک کم: ماهیت آندروژنیک ملایم برای بسیاری از کاربران یک مزیت است، زیرا خطر عوارض جانبی مانند ریزش مو و آکنه را کاهش می‌دهد.

• بدون آروماتیزاسیون: عدم وجود اثرات استروژنی، آن را به انتخاب خوبی برای کسانی که می‌خواهند از احتباس آب و ژنیکوماستی جلوگیری کنند، تبدیل می‌کند.

• افزایش توده عضلانی بدون چربی: به دلیل توانایی آن در تولید افزایش توده عضلانی با کیفیت بالا و بدون چربی، بدون ظاهری متورم که اغلب با سایر استروئیدها همراه است، مورد توجه است.

معایب:

• قدرت پایین‌تر: ماهیت ملایم آن به این معنی است که برای افزایش حجم عضله به اندازه سایر استروئیدهای قوی‌تر قوی نیست.

• سرکوب تستوسترون: هنوز تولید طبیعی تستوسترون را سرکوب می‌کند، که نیاز به درمان مناسب پس از چرخه دارد.

• هزینه و دسترسی: به دلیل توقف استفاده پزشکی آن در بسیاری از نقاط، اغلب گران‌تر و در بازار غیرقانونی یافتن آن دشوارتر است و کیفیت آن می‌تواند مشکوک باشد.

• عوارض جانبی بالقوه: با وجود ملایم بودن، خطر عوارض جانبی آندروژنیک و قلبی عروقی و همچنین استرس کبدی هنوز وجود دارد.

دوز و فرکانس

هیچ دوز رسمی برای استفاده غیر پزشکی توصیه نمی‌شود. دوزها و فرکانس بر اساس گزارش‌های شخصی و انجمن‌های بدنسازی است.

• مردان: دوزهای معمول برای مردان از 100 تا 200 میلی‌گرم در روز (خوراکی) متغیر است. فرکانس معمولاً روزانه به دلیل نیمه عمر کوتاه آن است.

• زنان: دوزهای زنان برای به حداقل رساندن خطرات ویریلیزاسیون به طور قابل توجهی کمتر است، که معمولاً از 25 تا 50 میلی‌گرم در روز (خوراکی) متغیر است.

نیمه عمر و زمان تشخیص

• نیمه عمر: نیمه عمر استات متنولون خوراکی نسبتاً کوتاه است، تقریباً 4 تا 6 ساعت. به همین دلیل است که معمولاً روزانه یا حتی چند بار در روز مصرف می‌شود.

• زمان تشخیص: زمان تشخیص استات متنولون و متابولیت‌های آن در ادرار، نگرانی اصلی برای ورزشکاران تحت آزمایش است. پنجره تشخیص برای فرم خوراکی حدود 4 تا 5 هفته پس از آخرین دوز است، و برخی منابع نشان می‌دهند که می‌تواند برای مدت طولانی‌تر قابل تشخیص باشد.

اثرات استروژنی، پروژسترونی و پرولاکتین

• استروژنی: استات متنولون مشتق DHT است و آروماتیزه نمی‌شود، بنابراین هیچ اثر استروژنی ندارد.

• پروژسترونی: این یک پروژستین نیست و بنابراین هیچ فعالیت پروژسترونی ندارد.

• پرولاکتین: به طور مستقیم بر سطح پرولاکتین تأثیر نمی‌گذارد. باعث عوارض جانبی مرتبط با پرولاکتین که معمولاً با پروژستین‌هایی مانند ناندرولون همراه است، نمی‌شود.