Methandriol

متاندریول، که با نام متیل‌آندروستندول نیز شناخته می‌شود، یک آندروژن و استروئید آنابولیک (AAS) است که توسط شرکت داروسازی اورگانون توسعه یافته است. این دارو به صورت خوراکی و تزریقی مورد استفاده قرار گرفته است. این یک مشتق مصنوعی از پروهورمون آندروژن آندروستندول درون‌زا است.

نام‌های دیگر

متاندریول همچنین با نام شیمیایی خود، متیل‌آندروستندول شناخته می‌شود. دی‌پروپیونات متاندریول فرم متفاوتی از این دارو است که یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک تزریقی است و با نام‌های تجاری مانند Arbolic، Durabolic، Or-Bolic، Probolik و Protabolin به فروش می‌رسید.

عوارض جانبی و فواید

به عنوان یک استروئید آنابولیک، شناخته شده است که متاندریول هم فواید و هم طیف وسیعی از عوارض جانبی بالقوه دارد.

فواید:

• اثرات آنابولیک: می‌تواند سنتز پروتئین را تحریک کند و حفظ نیتروژن را افزایش دهد، که منجر به افزایش توده عضلانی و قدرت می‌شود.

• بهبود ریکاوری: با افزایش سنتز پروتئین، می‌تواند به بهبود سریع‌تر عضلات پس از فعالیت بدنی شدید کمک کند.

عوارض جانبی:

• عوارض جانبی آندروژنیک: این‌ها اثراتی هستند که مربوط به ویژگی‌های مردانه هستند و می‌توانند شامل پوست چرب، آکنه، سبورئ، افزایش رشد موهای صورت و بدن و ریزش موی سر باشند. در زنان، می‌تواند باعث ویریلیزاسیون شود که شامل عمیق‌تر شدن صدا، افزایش موهای صورت و کوچک شدن سینه‌ها می‌شود.

• عوارض جانبی استروژنی: متاندریول می‌تواند به یک ترکیب استروژنی متابولیزه شود که می‌تواند منجر به عوارضی مانند احتباس مایعات و ژنیکوماستی (بزرگ شدن سینه‌ها) در مردان شود.

• هپاتوتوکسیسیتی: مانند سایر استروئیدهای 17α-آلکیله شده، متاندریول به ویژه با استفاده طولانی مدت و دوزهای بالا، خطر آسیب کبدی (هپاتوتوکسیسیتی) را به همراه دارد.

• مشکلات قلبی عروقی: استفاده از استروئیدهای آنابولیک با تغییر در پروفایل‌های چربی خون و فشار خون بالا مرتبط است.

• اختلالات هورمونی: استفاده از AAS می‌تواند تولید طبیعی هورمون‌ها مانند تستوسترون در بدن را سرکوب کند.

• اثرات روانشناختی: می‌تواند نوسانات خلقی و افزایش خطر رفتار پرخاشگرانه وجود داشته باشد.

مزایا و معایب

مزایا:

• می‌تواند منجر به افزایش قابل توجه توده عضلانی و قدرت شود.

• ممکن است به بهبود سریع‌تر عضلات کمک کند.

معایب:

• خطر قابل توجه عوارض جانبی جدی، از جمله آسیب کبدی، مشکلات قلبی عروقی و اختلالات هورمونی.

• پتانسیل عوارض جانبی آندروژنیک شدید در مردان و زنان.

• استفاده از این دارو اغلب با سوء استفاده و اعتیاد، به ویژه در زمینه‌های ورزشی و بدنسازی همراه است.

دوز و فرکانس

هیچ دوز ایمن یا توصیه شده پزشکی برای افزایش عملکرد به طور جهانی پذیرفته نشده است و استفاده از استروئیدهای آنابولیک بدون نسخه در بسیاری از نقاط غیرقانونی است. استفاده درمانی برای شرایطی مانند سرطان سینه تا حد زیادی متوقف شده است. دوزهای مورد استفاده برای افزایش عملکرد می‌تواند بسیار متفاوت باشد و اغلب بسیار بیشتر از دوزهای مورد استفاده در درمان است که خطر عوارض جانبی را افزایش می‌دهد.

نیمه عمر و زمان تشخیص

اطلاعات مربوط به نیمه عمر خاص متاندریول محدود است و مهم است که بین نیمه عمر دارو و زمان تشخیص آن تمایز قائل شویم.

• نیمه عمر: نیمه عمر زمانی است که طول می‌کشد تا نیمی از داروی فعال از جریان خون پاک شود.

• زمان تشخیص: این پنجره زمانی است که دارو یا متابولیت‌های آن را می‌توان در بدن، معمولاً از طریق آزمایش ادرار، تشخیص داد. این می‌تواند بسیار طولانی‌تر از نیمه عمر باشد و تحت تأثیر عواملی مانند دوز، مدت زمان استفاده و متابولیسم فرد قرار دارد. برای سایر استروئیدهای آنابولیک خوراکی مشابه مانند متاندروستلولون (دیانابول)، زمان تشخیص می‌تواند تا 6 هفته باشد.

اثرات استروژنی، پروژسترونی و پرولاکتین

• اثرات استروژنی: متاندریول می‌تواند به یک ترکیب استروژنی (17α-متیل‌استرادیول) متابولیزه شود که منجر به عوارض جانبی مرتبط با استروژن مانند احتباس مایعات و ژنیکوماستی می‌شود.

• اثرات پروژسترونی: خود متاندریول فعالیت پروژسترونی قابل توجهی ندارد.

• اثرات پرولاکتین: استروئیدهای آنابولیک می‌توانند به طور غیرمستقیم با مختل کردن حلقه‌های بازخورد هورمونی طبیعی در بدن بر سطح پرولاکتین تأثیر بگذارند. در حالی که اثرات مستقیم متاندریول بر پرولاکتین به خوبی اثرات دیگر آن مستند نشده است، اختلالات هورمونی ناشی از استفاده از AAS می‌تواند تأثیر گسترده‌ای بر سیستم غدد درون ریز داشته باشد.

نسبت آنابولیک آندروژنیک

نسبت آنابولیک-آندروژنیک روشی برای مقایسه خواص عضله سازی (آنابولیک) یک استروئید با خواص مردانه سازی (آندروژنیک) آن است. این معمولاً در آزمایشگاه‌ها با استفاده از مدل‌های حیوانی اندازه‌گیری می‌شود. برای متاندریول، نسبت آنابولیک-آندروژنیک تقریباً 1:1 گزارش شده است.