Mesterolone (Proviron)

مسترلون (پروویرون) چیست؟

مسترلون، که بیشتر با نام تجاری پروویرون شناخته می‌شود، یک آندروژن خوراکی و استروئید آنابولیک (AAS) است. این یک مشتق مصنوعی از دی هیدروتستوسترون (DHT) است.

اسامی دیگر:

• پروویرون

• 1α-متیل-DHT

• 1α-متیل-4,5α-دی هیدروتستوسترون

• NSC-75054

فواید و کاربردها

فواید پزشکی:

• کمبود آندروژن: مسترلون در درجه اول برای درمان سطح پایین تستوسترون (هیپوگنادیسم) در مردان استفاده می‌شود. این به بازگرداندن سطح طبیعی آندروژن و کاهش علائم مانند خستگی، کاهش میل جنسی و کاهش قدرت عضلانی کمک می‌کند.

• نازایی مردان: همچنین برای درمان ناباروری مردان، به ویژه در موارد الیگوسپرمی (تعداد کم اسپرم)، استفاده می‌شود، زیرا می‌تواند تعداد اسپرم را افزایش داده و کیفیت اسپرم را بهبود بخشد.

• عدم وجود اثرات استروژنی: یک مزیت قابل توجه مسترلون این است که آروماتیزه نمی‌شود (به استروژن تبدیل نمی‌شود). این بدان معنی است که باعث عوارض جانبی مرتبط با استروژن مانند ژنیکوماستی (رشد بافت پستان در مردان) یا احتباس آب نمی‌شود.

فواید بالقوه افزایش عملکرد (غیر پزشکی):

• افزایش تستوسترون "آزاد": مسترلون میل ترکیبی بالایی با گلوبولین متصل شونده به هورمون جنسی (SHBG) دارد. با اتصال به SHBG، می‌تواند مقدار تستوسترون "آزاد" در بدن را افزایش دهد، که شکل فعال بیولوژیکی هورمون است. این می‌تواند اثرات سایر استروئیدها را هنگام استفاده در یک چرخه افزایش دهد.

• سفت شدن و تعریف: به دلیل خواص آندروژنی قوی و آنابولیک ضعیف آن، اغلب توسط بدنسازان برای دستیابی به ظاهری سفت‌تر و تعریف‌شده‌تر بدون افزایش قابل توجه توده عضلانی یا وزن آب استفاده می‌شود.

• خواص ضد استروژن: عدم توانایی آن در تبدیل به استروژن و پتانسیل آن برای عمل به عنوان یک ضد استروژن، آن را برای مقابله با عوارض جانبی استروژنی سایر استروئیدهای آنابولیک مفید می‌کند.

عوارض جانبی و خطرات

مسترلون، مانند همه آندروژن‌ها و استروئیدهای آنابولیک، دارای عوارض جانبی بالقوه است. این عوارض معمولاً وابسته به دوز هستند و می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

عوارض جانبی آندروژنی:

• آکنه و پوست چرب: افزایش فعالیت آندروژنی می‌تواند غدد سباسه را تحریک کند و منجر به آکنه شود.

• ریزش مو: در افرادی که مستعد طاسی با الگوی مردانه هستند، مسترلون می‌تواند به دلیل خواص مشابه DHT، ریزش مو را تسریع کند.

• افزایش موهای بدن: کاربران ممکن است شاهد افزایش رشد موهای بدن باشند.

• بزرگ شدن پروستات: DHT می‌تواند رشد بافت پروستات را تحریک کند، که ممکن است منجر به هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات (BPH) یا سایر علائم ادراری شود.

عوارض جانبی قلبی عروقی:

• تغییر در سطح کلسترول: مسترلون می‌تواند با کاهش لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL، کلسترول "خوب") و افزایش لیپوپروتئین با چگالی پایین (LDL، کلسترول "بد")، بر سلامت قلبی عروقی تأثیر منفی بگذارد.

سایر عوارض جانبی:

• سرکوب تستوسترون طبیعی: در حالی که کمتر از بسیاری از استروئیدهای دیگر سرکوب کننده است، استفاده طولانی مدت یا با دوز بالا می‌تواند منجر به سرکوب تولید تستوسترون طبیعی شود.

• اثرات روانشناختی: برخی از کاربران از نوسانات خلقی، افزایش پرخاشگری یا تحریک‌پذیری گزارش می‌دهند.

• سمیت کبدی: در حالی که اغلب به عنوان "دوستدار کبد" در نظر گرفته می‌شود، هنوز خطر هپاتوتوکسیسیتی وجود دارد و باید عملکرد کبد را کنترل کرد.

• پریاپیسم: ممکن است نعوظ‌های مکرر یا طولانی مدت رخ دهد.

مزایا و معایب

مزایا:

• به استروژن آروماتیزه نمی‌شود و از ژنیکوماستی و احتباس آب جلوگیری می‌کند.

• با اتصال به SHBG می‌تواند تستوسترون "آزاد" را افزایش دهد.

• به سختی و تعریف عضلات می‌افزاید.

• به طور کلی در دوزهای درمانی، توسط کبد به خوبی تحمل می‌شود.

• برای درمان شرایط پزشکی خاص مانند هیپوگنادیسم و ناباروری مردان مؤثر است.

معایب:

• عوارض جانبی آندروژنی قوی، از جمله ریزش مو و آکنه.

• می‌تواند با تغییر سطح کلسترول، بر سلامت قلبی عروقی تأثیر منفی بگذارد.

• ممکن است تولید تستوسترون طبیعی را سرکوب کند.

• اثرات آنابولیک نسبتاً ضعیف، باعث می‌شود که در مقایسه با سایر استروئیدها، برای افزایش قابل توجه توده عضلانی کمتر مؤثر باشد.

• پتانسیل بزرگ شدن پروستات.

دوز و فراوانی

دوزهای پزشکی:

• برای کمبود آندروژن یا کاهش فعالیت بدنی: 25 میلی‌گرم سه بار در روز، به دنبال آن دوز نگهدارنده 25 میلی‌گرم یک یا دو بار در روز.

• برای هیپوگنادیسم: 25-50 میلی‌گرم سه تا چهار بار در روز برای چند ماه.

• برای ناباروری مردان: 25 میلی‌گرم دو یا سه بار در روز برای مدت حدود 90 روز.

دوزهای غیر پزشکی:

• دوزهای استفاده شده برای افزایش عملکرد می‌تواند بالاتر باشد، برخی از کاربران تا 150 میلی‌گرم در روز مصرف می‌کنند. با این حال، چنین دوزهایی از نظر پزشکی توصیه نمی‌شود و خطر عوارض جانبی را افزایش می‌دهد.

نیمه عمر و زمان تشخیص

• نیمه عمر: نیمه عمر حذف مسترلون تقریباً 12-13 ساعت است.

• زمان تشخیص: زمان تشخیص می‌تواند بسته به روش‌های خاص آزمایش دارو متفاوت باشد. مسترلون می‌تواند تا چند هفته (تقریباً 9-12 روز یا بیشتر) پس از آخرین دوز به دلیل وجود متابولیت‌های طولانی مدت، در ادرار قابل تشخیص باشد.

اثرات استروژنی، پروژسترونی و پرولاکتین

• استروژنی: مسترلون استروژنی نیست. این به استروژن تبدیل نمی‌شود، که یک ویژگی کلیدی است که از عوارض جانبی رایج مرتبط با استروژن جلوگیری می‌کند. در واقع، دارای خواص ضد استروژنی است.

• پروژسترونی: مسترلون پروژستین نیست و هیچ فعالیت پروژسترونی ندارد.

• پرولاکتین: شناخته نشده است که مسترلون به طور مستقیم سطح پرولاکتین را افزایش دهد. حتی می‌تواند به کاهش سطح بالای پرولاکتین ناشی از برخی استروئیدهای دیگر کمک کند.

نسبت آنابولیک-آندروژنی

نسبت آنابولیک-آندروژنی روشی برای اندازه‌گیری اثرات نسبی آنابولیک (ساخت عضله) و آندروژنی (مردانه سازی) یک استروئید است. این نسبت معمولاً با تستوسترون مقایسه می‌شود، که نسبت آن 100:100 است.

مسترلون به دلیل اثرات آندروژنی قوی و اثرات آنابولیک ضعیف آن شناخته شده است. نسبت آنابولیک-آندروژنی آن تقریباً 30-40:150 است. این نشان‌دهنده نقش آن به عنوان ترکیبی است که در درجه اول ویژگی‌های مردانه (آندروژنی) را بیشتر از رشد عضلات (آنابولیک) ارتقا می‌دهد.