Lantus (Insulin glargine)

لانتوس نام تجاری داروی انسولین گلارژین است که یک آنالوگ انسولین با اثر طولانی مدت می‌باشد. این دارو فرم اصلاح‌شده و مصنوعی انسولین است که برای کنترل سطح بالای قند خون در بزرگسالان و کودکان مبتلا به دیابت نوع 1 و نوع 2 استفاده می‌شود.

مکانیسم اثر

پس از تزریق زیر جلدی (زیر پوست)، انسولین گلارژین یک ریزرسوب تشکیل می‌دهد. از این رسوب، مقادیر کمی از انسولین به آرامی و به طور مداوم در طول یک دوره 24 ساعته وارد جریان خون می‌شود. این پروفیل "بدون پیک" از ترشح طبیعی انسولین پایه (پس‌زمینه) بدن تقلید می‌کند و کنترل ثابتی از قند خون را در طول روز و شب فراهم می‌کند.

عوارض جانبی و مزایا

مزایا:

• کنترل پایدار قند خون: لانتوس اثر مداوم و طولانی مدت دارد که به حفظ سطح پایدار قند خون برای 24 ساعت کامل کمک می‌کند.

• کاهش هیپوگلیسمی: در مقایسه با انسولین‌های قدیمی‌تر مانند NPH، نشان داده شده است که لانتوس باعث هیپوگلیسمی (قند خون پایین) کمتری می‌شود، به ویژه هیپوگلیسمی شبانه (قند خون پایین در شب)، به دلیل عدم وجود پیک قابل توجه.

• دوز روزانه یک بار: مدت زمان طولانی اثر، امکان تزریق روزانه یک بار را فراهم می‌کند که می‌تواند راحت‌تر باشد و به پایبندی بیمار کمک کند.

• موثر در دیابت نوع 1 و نوع 2: این یک داروی همه کاره است که در هر دو نوع دیابت، اغلب در ترکیب با انسولین‌های دیگر یا داروهای خوراکی استفاده می‌شود.

عوارض جانبی:

• هیپوگلیسمی (قند خون پایین): این شایع‌ترین و جدی‌ترین عارضه جانبی هر انسولینی است. علائم می‌تواند شامل تعریق، لرزش، سرگیجه، گیجی و ضربان قلب تند باشد.

• افزایش وزن: این یک عارضه جانبی شایع در تمام انسولین‌ها، از جمله لانتوس است.

• واکنش‌های محل تزریق: قرمزی، درد، خارش، تورم یا توده می‌تواند در محل تزریق رخ دهد.

• لیپودیستروفی: تغییرات در بافت چربی در محل تزریق، که می‌تواند به صورت ضخیم شدن پوست یا گود افتادگی ظاهر شود. این امر را می‌توان با چرخش محل‌های تزریق به حداقل رساند.

• واکنش‌های آلرژیک: اگرچه نادر است، اما واکنش‌های آلرژیک شدید می‌تواند رخ دهد، با علائمی مانند بثورات در کل بدن، تورم صورت، زبان یا گلو و مشکل در تنفس.

• سطح پایین پتاسیم (هیپوکالمی): انسولین می‌تواند باعث انتقال پتاسیم به داخل سلول‌ها شود و منجر به کاهش سطح پتاسیم خون شود.

مزایا و معایب

مزایا:

• راحتی: دوز روزانه یک بار، رژیم درمانی را ساده می‌کند.

• قند خون پایدار: پروفیل صاف و بدون پیک را فراهم می‌کند که منجر به کنترل قابل پیش‌بینی‌تر قند خون می‌شود.

• خطر کمتر هیپوگلیسمی: به ویژه هیپوگلیسمی شبانه، در مقایسه با انسولین‌های طولانی‌اثر قدیمی‌تر.

• انعطاف‌پذیری: می‌توان در هر زمانی از روز تزریق کرد، تا زمانی که هر روز در یک زمان باشد.

معایب:

• خطر هیپوگلیسمی: هنوز یک خطر قابل توجه است، به ویژه اگر به درستی دوز داده نشود یا با تغییرات در رژیم غذایی و ورزش.

• افزایش وزن: یک عارضه جانبی شایع.

• نیاز به نسخه پزشک: بر خلاف برخی داروهای خوراکی، این یک داروی تزریقی است که باید توسط پزشک تجویز شود.

• مشکلات محل تزریق: می‌تواند باعث واکنش‌های موضعی یا لیپودیستروفی شود.

دوز و فراوانی

دوز لانتوس بسیار فردی است و به نوع و شدت دیابت، وزن بدن، سبک زندگی و سایر داروها بستگی دارد. باید دستورالعمل‌های خاص پزشک خود را دنبال کنید.

• فراوانی: لانتوس معمولاً روزانه یک بار، در یک زمان هر روز، تجویز می‌شود.

• دوز اولیه:

  • دیابت نوع 1: دوز اولیه معمولاً حدود یک سوم از کل نیاز روزانه به انسولین است، و بقیه دوز شامل انسولین سریع‌الاثر است که با غذا مصرف می‌شود.

  • دیابت نوع 2: دوز اولیه اغلب 0.2 واحد به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، یا حداکثر 10 واحد یک بار در روز است.

• تنظیمات دوز: پزشک شما به شما آموزش می‌دهد که چگونه قند خون خود را کنترل کنید و دوز را بر اساس قرائت‌های خود تنظیم کنید.

نیمه عمر و زمان تشخیص

• نیمه عمر: نیمه عمر انسولین گلارژین تقریباً 12.1 ساعت است.

• مدت زمان اثر: مدت زمان اثر تا 24 ساعت است، به همین دلیل است که تزریق روزانه یک بار است. این به دلیل فرمولاسیون منحصر به فرد آن است که امکان آزادسازی آهسته و پایدار را فراهم می‌کند.

• زمان تشخیص: انسولین معمولاً ماده‌ای نیست که در آزمایش‌های دارویی استاندارد برای آن غربالگری شود. با این حال، در یک محیط کنترل‌شده مانند آزمایش ضد دوپینگ ورزشی، انسولین قابل تشخیص است. با توجه به ماهیت متابولیکی و پاکسازی سریع آن، انسولین گلارژین احتمالاً برای چند روز تا یک هفته در خون یا ادرار قابل تشخیص است، اما پنجره تشخیص خاص می‌تواند به طور گسترده‌ای بر اساس متابولیسم فردی، دوز و روش‌های آزمایش متفاوت باشد. هیچ زمان تشخیص جهانی توافق‌شده‌ای در روز یا هفته وجود ندارد.

تاثیرات استروژنی، پروژسترونی و پرولاکتین

لانتوس (انسولین گلارژین) یک آنالوگ انسولین است، نه یک استروئید آنابولیک، پروژستین یا دارویی که مستقیماً بر پرولاکتین تأثیر می‌گذارد.

• تاثیرات استروژنی و پروژسترونی: انسولین اثرات استروژنی (استروژنی، آندروژنی، گلوکوکورتیکوئیدی) یا پروژسترونی مستقیم ندارد. عملکرد اصلی آن تنظیم متابولیسم گلوکز است.

• تاثیرات پرولاکتین: انسولین و پرولاکتین هر دو در فرآیندهای متابولیکی نقش دارند و سطح آنها می‌تواند مرتبط باشد، به ویژه در زمینه دیابت. با این حال، انسولین گلارژین اثر دارویی مستقیم افزایش یا کاهش سطح پرولاکتین را به شیوه‌ای که یک داروی طراحی‌شده برای این کار دارد، ندارد.

نسبت آنابولیک آندروژنی

مفهوم "نسبت آنابولیک آندروژنی" برای توصیف خواص استروئیدهای آنابولیک-آندروژنی (AAS) استفاده می‌شود. این نسبت اثرات آنابولیک (ساخت عضله) را با اثرات آندروژنی (مردانه‌سازی) یک ماده مقایسه می‌کند.

انسولین یک هورمون بسیار آنابولیک است، به این معنی که سنتز مولکول‌های جدید، از جمله پروتئین و چربی را افزایش می‌دهد. اغلب به دلیل توانایی آن در هدایت مواد مغذی به سلول‌های عضلانی و افزایش رشد عضلات، در بدنسازی مورد سوء استفاده قرار می‌گیرد. با این حال، این ماده آندروژنی نیست. بنابراین، نسبت آنابولیک-آندروژنی برای لانتوس یا هر نوع انسولین اعمال نمی‌شود.