Insulin

ماده فعال: Insulin

ancillaryoral

توضیحات

انسولین یک هورمون پلی پپتیدی است که توسط سلول‌های بتای پانکراس ترشح می‌شود. عملکرد اصلی آن تنظیم سطح گلوکز خون با کمک به ورود گلوکز به سلول‌ها برای انرژی یا ذخیره‌سازی است. این هورمون در مقابل گلوکاگون عمل می‌کند که قند خون را افزایش می‌دهد. نام‌های دیگر انسولین عبارتند از Decurvon، Dermulin، و Endopancrine.

عوارض جانبی و فواید

فواید

  • تنظیم قند خون: انسولین برای مدیریت سطح قند خون و جلوگیری از اثرات مضر هایپرگلیسمی (قند خون بالا) ضروری است.

  • اثرات آنابولیک: این هورمون ذخیره‌سازی گلوکز به صورت گلیکوژن در کبد و عضلات را افزایش می‌دهد و جذب اسیدهای آمینه را تسهیل می‌کند که به آنابولیسم عضلات (رشد) کمک می‌کند.

  • عملکرد متابولیک: نقش مهمی در متابولیسم چربی، کربوهیدرات و پروتئین دارد.

عوارض جانبی

  • هیپوگلیسمی (قند خون پایین): شایع‌ترین عارضه جانبی است که اغلب به دلیل مصرف بیش از حد انسولین ایجاد می‌شود و می‌تواند منجر به سرگیجه، گیجی، تعریق و در موارد شدید، بی‌هوشی شود.

  • افزایش وزن: درمان با انسولین می‌تواند باعث افزایش وزن اولیه شود زیرا سلول‌های بدن شروع به جذب و ذخیره‌سازی مناسب گلوکز می‌کنند.

  • واکنش‌های محل تزریق: مشکلات موضعی مانند قرمزی، خارش، تورم یا ایجاد توده‌های چربی (لیپوهایپرتروفی) می‌تواند در محل تزریق رخ دهد.

  • حفظ مایعات: انسولین می‌تواند باعث شود بدن سدیم را حفظ کند و منجر به تورم شود.

مزایا و معایب

مزایا

  • نجات‌بخش برای افراد دیابتی: انسولین یک درمان حیات‌بخش برای افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و بسیاری از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 است.

  • کنترل موثر قند خون: در کاهش قند خون و پیشگیری از عوارض طولانی‌مدت دیابت بسیار موثر است.

  • فرمولاسیون‌های متعدد: انواع مختلف انسولین (اثر سریع، اثر کوتاه، اثر متوسط و اثر طولانی) در دسترس هستند که امکان برنامه‌های درمانی انعطاف‌پذیر و فردی را فراهم می‌کنند.

معایب

  • خطر هیپوگلیسمی: خطر مداوم قند خون پایین نیاز به نظارت و مدیریت دقیق دارد.

  • عدم راحتی: تزریق یا استفاده از پمپ می‌تواند ناخوشایند باشد و نیاز به تنظیم قابل توجه سبک زندگی دارد.

  • پتانسیل افزایش وزن: این می‌تواند برای افرادی که سعی در کنترل وزن خود دارند، نگران‌کننده باشد.

دوز و فرکانس

دوز و فرکانس انسولین بسیار فردی است و باید توسط یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی بر اساس نیازهای خاص فرد، سطح گلوکز خون، رژیم غذایی و سطح فعالیت تعیین شود. هیچ دوز یکسانی برای همه وجود ندارد. نیاز روزانه کل انسولین برای یک فرد مبتلا به دیابت نوع 1 معمولاً بین 0.5 تا 1 واحد به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز است. این معمولاً بین انسولین پایه (زمینه) و بولوس (زمان غذا) تقسیم می‌شود. برای یک فرد دیابتی نوع 2، دوز اولیه اغلب کمتر است، حدود 4 تا 6 واحد یا 0.1 واحد به ازای هر کیلوگرم در روز.

نیمه عمر و زمان تشخیص

  • نیمه عمر: نیمه عمر انسولین در جریان خون بسیار کوتاه است، تقریباً 4 تا 6 دقیقه. این به زمانی اشاره دارد که طول می‌کشد تا نیمی از انسولین در گردش از بدن پاک شود.

  • زمان تشخیص: برای کنترل دوپینگ، تشخیص انسولین خارجی چالش‌برانگیز اما امکان‌پذیر است. در نمونه‌های خون داوطلبان سالم، آنالوگ‌های انسولین با اثر سریع می‌توانند تا 6 ساعت قابل تشخیص باشند، در حالی که در ادرار، ممکن است تا 12 ساعت قابل تشخیص باشند. پنجره تشخیص بسیار به نوع انسولین، دوز و متابولیسم فرد بستگی دارد.

اثرات استروئیدوژنیک، پروژسترونی و پرولاکتین

انسولین هیچ اثر استروئیدوژنیک، پروژسترونی یا پرولاکتین مستقیم ندارد. این یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک، پروژسترون یا پرولاکتین نیست. با این حال، می‌تواند بر این هورمون‌ها و مسیرهای مرتبط با آنها تأثیر بگذارد.

  • استروئیدوژنیک: انسولین می‌تواند به طور غیرمستقیم بر استروئیدوژنز (فرآیند تولید استروئیدها) با تأثیرگذاری بر هورمون‌های دیگر مانند هورمون آزادکننده گنادوتروپین (GnRH) و هورمون لوتئین‌ساز (LH) که در تولید استروئیدهای جنسی نقش دارند، تأثیر بگذارد.

  • پروژسترونی: انسولین اثر پروژسترونی مستقیم ندارد.

  • پرولاکتین: تعامل شناخته‌شده‌ای بین پرولاکتین و انسولین وجود دارد. پرولاکتین می‌تواند ترشح انسولین را تحریک کند و تکثیر و بقای سلول‌های بتای پانکراس را افزایش دهد. برعکس، مقاومت به انسولین اغلب با اختلال در تنظیم پرولاکتین همراه است.

نسبت آنابولیک-آندروژنیک

انسولین ندارد نسبت آنابولیک-آندروژنیک زیرا آندروژن (هورمونی که ویژگی‌های مردانه را تحریک می‌کند) نیست. نسبت آنابولیک-آندروژنیک معیاری است که برای مقایسه اثرات آنابولیک (ساخت عضله) یک ماده با اثرات آندروژنیک (مردانه‌سازی) آن استفاده می‌شود. این نسبت به طور خاص برای استروئیدهای آنابولیک-آندروژنیک (AAS) استفاده می‌شود. انسولین یک هورمون آنابولیک قوی است اما آندروژن نیست، بنابراین این نسبت اعمال نمی‌شود.

خواص دارویی

نیمه عمر

0.1 ساعت

دوز فعال

100%

تشخیص

0.03 روز

غلظت

10 mg/tab

پروفایل آنابولیک/آندروژنیک

اثربخشی کاربرد

حجم
کات
قدرت
بازسازی بدن

پروفایل فعالیت

استروژنی

هیچکدام

پروژستانیک

هیچکدام

احتباس آب

هیچکدام

آروماتیزاسیون

نه

فواید

✓ افزایش توده عضلانی ✓ سنتز پروتئین افزایش یافته ✓ پارتیشن بندی مواد مغذی پیشرفته ✓ افزایش متابولیسم

توصیه‌های دوز

مبتدی

1-2 mg/هفته

متوسط

2-5 mg/هفته

پیشرفته

5-10 mg/هفته

عوارض جانبی

شایع

⚠ افزایش وزن ⚠ تورم سایت تزریق ⚠ قصاص ⚠ حفظ آب

اطلاعات ایمنی

سمیت کبدی

هیچکدام

سمیت کلیوی

پایین

ریسک قلبی عروقی

پایین

سلب مسئولیت: این اطلاعات فقط برای اهداف آموزشی است. همیشه قبل از استفاده از هر ترکیبی با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی واجد شرایط مشورت کنید.