IGF

IGF، مخفف فاکتور رشد شبه انسولین، هورمونی با ساختار مولکولی مشابه انسولین است. شناخته‌شده‌ترین شکل آن IGF-1 است که به سوماتومدین C نیز معروف است. IGF-1 واسطه اصلی اثرات هورمون رشد (GH) است، نقش حیاتی در رشد دوران کودکی دارد و اثرات آنابولیک (ساخت بافت) قابل توجهی در بزرگسالان دارد. این هورمون در درجه اول در کبد در پاسخ به GH تولید می‌شود، اما تقریباً در هر سلول بدن قابل تولید است. IGF-1 رشد، تمایز و بقای سلولی را تقویت می‌کند و برای رشد و عملکرد بسیاری از اندام‌ها، از جمله مغز، قلب و کلیه‌ها، حیاتی است.

---

فواید و عوارض جانبی

در حالی که IGF-1 برای عملکردهای طبیعی بدن بسیار مهم است، هم استفاده از آن به عنوان مکمل و هم عدم تعادل در سطوح طبیعی آن می‌تواند عواقب قابل توجهی داشته باشد.

فواید

• رشد و ترمیم عضلات: IGF-1 بسیار آنابولیک است و با تقویت تکثیر و تمایز سلول‌های ماهواره‌ای که مسئول ترمیم و رشد عضلات هستند، مستقیماً رشد بافت عضلانی را تحریک می‌کند.

• بهبود ریکاوری: با افزایش بازسازی بافت، می‌تواند سرعت بهبودی از ورزش‌های سنگین و آسیب دیدگی را افزایش دهد.

• افزایش توده بدون چربی بدن: با تقویت رشد عضلات و بهبود حساسیت به انسولین، می‌تواند به حفظ یا افزایش توده بدون چربی بدن کمک کند.

• تراکم استخوان: IGF-1 برای تشکیل استخوان مهم است و می‌تواند به بهبود تراکم استخوان کمک کند.

• اثرات متابولیکی: حساسیت به انسولین را افزایش می‌دهد و اکسیداسیون چربی را تقویت می‌کند که می‌تواند به تنظیم سطح گلوکز خون کمک کند.

عوارض جانبی

• افزایش خطر ابتلا به سرطان: از آنجایی که IGF-1 رشد همه سلول‌ها، از جمله سلول‌های ناسالم یا سرطانی را تقویت می‌کند، سطوح بالای آن با افزایش خطر ابتلا به انواع سرطان‌ها، مانند سرطان دستگاه گوارش، پروستات، تخمدان و پستان مرتبط است.

• آکرومگالی: سطوح بالای مزمن IGF-1 می‌تواند منجر به آکرومگالی شود، وضعیتی که با رشد غیرطبیعی دست‌ها، پاها و صورت، و همچنین بزرگ شدن احتمالی اندام‌ها مشخص می‌شود.

• هیپوگلیسمی (قند خون پایین): اثرات شبه انسولینی IGF-1 می‌تواند منجر به کاهش سریع قند خون شود و علائمی مانند سرگیجه، لرز و خستگی ایجاد کند.

• سایر عوارض جانبی: سایر عوارض جانبی گزارش‌شده شامل سردرد، درد مفاصل، تورم در اندام‌ها و اختلالات هورمونی است.

---

مزایا و معایب

مزایا و معایب IGF-1 اساساً خلاصه‌ای از فواید و عوارض جانبی آن است.

• مزایا: اثرات آنابولیک قوی، کمک به رشد و ترمیم عضلات، می‌تواند ترکیب بدن را بهبود بخشد و از بهبودی از آسیب دیدگی پشتیبانی می‌کند.

• معایب: خطرات جدی برای سلامتی از جمله افزایش خطر ابتلا به سرطان و آکرومگالی، پتانسیل قند خون پایین و سایر عوارض جانبی مختلف.

---

دوز و فراوانی

هیچ دوز "ایمن" جهانی برای IGF-1 هنگام استفاده برای بدنسازی یا افزایش عملکرد وجود ندارد و استفاده از آن برای این اهداف از نظر پزشکی تأیید نشده است. دوزهای بالینی برای درمان شرایطی مانند کمبود هورمون رشد بسیار فردی هستند و به سن، وزن و شرایط پزشکی خاص بیمار بستگی دارند. به عنوان مثال، یک دوز شروع معمول برای کمبود هورمون رشد 0.04 تا 0.08 میلی‌گرم بر کیلوگرم است که دو بار در روز به صورت زیر جلدی تزریق می‌شود. کاربران در جامعه بدنسازی اغلب از فرم‌هایی مانند IGF-1 LR3 استفاده می‌کنند که نیمه عمر طولانی‌تری دارد. یک دوز "مبتدی" رایج برای IGF-1 LR3 اغلب 20 تا 40 میکروگرم در روز ذکر می‌شود. با این حال، این دوزها از نظر پزشکی تأیید نشده‌اند و خطرات قابل توجهی دارند.

---

نیمه عمر و زمان تشخیص

• نیمه عمر: نیمه عمر IGF-1 طبیعی نسبتاً کوتاه است، فقط چند دقیقه، زیرا معمولاً به پروتئین‌های اتصال‌دهنده متصل است. با این حال، اشکال اصلاح‌شده مانند IGF-1 LR3 به دلیل ساختار تغییر یافته‌ای که از اتصال به پروتئین‌های اتصال‌دهنده IGF جلوگیری می‌کند، نیمه عمر بسیار طولانی‌تری دارند که از 20 تا 30 ساعت متغیر است.

• زمان تشخیص: تشخیص سوء استفاده از IGF-1 پیچیده است. این ماده در فهرست ممنوعه آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ (WADA) قرار دارد. به جای یک پنجره تشخیص ساده، مقامات ضد دوپینگ از سیستم گذرنامه بیولوژیکی استفاده می‌کنند. آنها نمایه خون یک ورزشکار را در طول زمان رصد می‌کنند و به دنبال تغییرات در نشانگرهای زیستی مانند IGF-1 هستند تا احتمال دوپینگ را تعیین کنند.

---

اثرات استروژنیک، پروژسترونیک و پرولاکتین

IGF-1 یک استروئید نیست و اثرات استروژنیک یا پروژسترونیک مستقیم ندارد. این هورمون به طور مستقیم با گیرنده‌های استروئیدی یا پروژسترونی مانند استروئیدهای آنابولیک برهمکنش نمی‌کند. همچنین به طور مستقیم تولید پرولاکتین را تحریک نمی‌کند. با این حال، IGF-1 می‌تواند با سایر هورمون‌ها برهمکنش داشته باشد و اثرات آنها را تعدیل کند. به عنوان مثال، مطالعات نشان داده‌اند که پرولاکتین می‌تواند بر استروئیدوژنز آدرنال تأثیر بگذارد و ارتباط بالقوه‌ای بین سطوح بالای پرولاکتین (همانطور که در پرولاکتینوما دیده می‌شود) و IGF-1 بالا وجود دارد، اگرچه تحقیقات بیشتری برای درک کامل این رابطه لازم است.

---

نسبت آنابولیک آندروژنیک

نسبت آنابولیک-آندروژنیک معیاری است که برای مقایسه اثرات عضله‌سازی (آنابولیک) یک ماده با اثرات مردانه‌سازی (آندروژنیک) آن استفاده می‌شود. این نسبت معمولاً برای توصیف استروئیدهای آنابولیک-آندروژنیک (AAS) استفاده می‌شود که مشتقات تستوسترون هستند. از آنجایی که IGF-1 یک استروئید نیست و خواص آندروژنیک ندارد، نسبت آنابولیک-آندروژنیک ندارد. این یک عامل کاملاً آنابولیک است.