Hexarelin

هگزارلین چیست؟

هگزارلین، که با نام توسعه‌ای اگزامورلین نیز شناخته می‌شود، یک پپتید سنتتیک است که به عنوان یک محرک قوی هورمون رشد (GHS) عمل می‌کند. این پپتید به خانواده آگونیست‌های گیرنده گرلین/هورمون رشد (GHSR) تعلق دارد. بر خلاف برخی از مواد دیگر که مستقیماً هورمون رشد (GH) را به بدن وارد می‌کنند، هگزارلین با تحریک غده هیپوفیز بدن برای آزادسازی GH عمل می‌کند. این یک هگزاپپتید (پپتیدی متشکل از شش اسید آمینه) است و از ساختاری مشابه GHRP-6 مشتق شده است.

فواید

فایده اصلی هگزارلین ناشی از توانایی آن در افزایش قابل توجه سطح GH است که به نوبه خود منجر به افزایش فاکتور رشد شبه انسولین 1 (IGF-1) می‌شود. مزایای بالقوه، که عمدتاً در تحقیقات و مطالعات بالینی مشاهده شده‌اند، عبارتند از:

• رشد و قدرت عضلانی: با افزایش GH و IGF-1، هگزارلین می‌تواند هیپرتروفی عضلانی (رشد) را تقویت کرده و قدرت را افزایش دهد.

• کاهش چربی: می‌تواند از کاهش چربی و بهبود ترکیب بدن با کاهش توده چربی و افزایش توده بدون چربی پشتیبانی کند.

• بهبود ریکاوری: هگزارلین ممکن است ریکاوری بعد از ورزش را بهبود بخشد و بازسازی بافت را تقویت کند.

• اثرات محافظت کننده قلبی: برخی مطالعات نشان داده‌اند که هگزارلین اثرات محافظتی بر قلب دارد، عملکرد قلبی را بهبود می‌بخشد و از آسیب محافظت می‌کند.

• بهبود خواب: گزارش‌های شخصی و برخی تحقیقات نشان می‌دهند که ممکن است کیفیت خواب، به ویژه خواب عمیق را بهبود بخشد.

• مزایای متابولیکی: نشان داده شده است که در برخی از مدل‌های حیوانی، متابولیسم لیپیدها را بهبود می‌بخشد و مقاومت به انسولین را برطرف می‌کند.

عوارض جانبی

در حالی که هگزارلین می‌تواند مزایای بالقوه‌ای ارائه دهد، بدون عوارض جانبی نیست. شایع‌ترین عوارض جانبی گزارش شده عبارتند از:

• افزایش سطح کورتیزول: هگزارلین می‌تواند سطح کورتیزول، یک هورمون استرس، را افزایش دهد که ممکن است منجر به عوارضی مانند اضطراب، تحریک‌پذیری، بی‌خوابی و تضعیف سیستم ایمنی شود.

• افزایش سطح پرولاکتین: همچنین می‌تواند پرولاکتین را افزایش دهد، هورمونی که در صورت افزایش در مردان، می‌تواند باعث ژنیکوماستی (بزرگ شدن بافت پستان) و کاهش میل جنسی شود.

• حفظ آب: کاربران ممکن است دچار احتباس آب شوند که به عنوان نفخ یا ادم نیز شناخته می‌شود.

• بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن: برخی افراد ممکن است علائم مشابه تونل کارپال، مانند بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن در دست‌ها و اندام‌ها را تجربه کنند.

• درد یا ناراحتی مفاصل: ناراحتی مفاصل یک عارضه جانبی احتمالی است که اغلب با افزایش سطح GH مرتبط است.

• واکنش‌های محل تزریق: مانند هر ماده تزریقی، ممکن است قرمزی، تورم یا درد در محل تزریق وجود داشته باشد.

• تغییرات اشتها: برخی از کاربران افزایش اشتها را گزارش می‌دهند، اگرچه هگزارلین به طور کلی کمتر احتمال دارد که در مقایسه با سایر GHRPها مانند GHRP-6، باعث افزایش قابل توجه اشتها شود.

مزایا و معایب

مزایا:

• محرک قوی GH: یک محرک بسیار مؤثر و قدرتمند تولید طبیعی GH بدن است.

• بدون تزریق مستقیم GH: بر خلاف GH سنتتیک، بدن را به تولید GH خود تشویق می‌کند که ممکن است به عنوان رویکردی "طبیعی‌تر" تلقی شود.

• خواص محافظت کننده قلبی: پتانسیل مزایای سلامتی قلب یک مزیت منحصر به فرد است.

• هم افزایی با GHRH: برای آزادسازی بیشتر GH، به طور هم افزایی با آنالوگ‌های هورمون آزاد کننده هورمون رشد (GHRH) (مانند CJC-1295) عمل می‌کند.

معایب:

• افزایش کورتیزول و پرولاکتین: پتانسیل افزایش قابل توجه کورتیزول و پرولاکتین یک اشکال عمده است که نیاز به توجه دقیق دارد.

• حساسیت زدایی سریع: استفاده طولانی مدت می‌تواند منجر به تحمل جزئی و برگشت پذیر یا "حساسیت زدایی" گیرنده‌ها شود و در طول زمان اثربخشی آن را کاهش دهد. چرخه دار کردن ماده اغلب برای کاهش این امر توصیه می‌شود.

• نیمه عمر کوتاه: نیمه عمر کوتاه آن نیاز به تزریق مکرر برای حفظ سطوح بالای GH دارد.

• کمبود داده‌های طولانی مدت انسانی: بیشتر تحقیقات کوتاه مدت هستند و اثرات طولانی مدت بر سلامت انسان به خوبی مشخص نشده است.

دوز و فراوانی

هیچ دوز پزشکی جهانی برای هگزارلین برای افزایش عملکرد وجود ندارد. مطالعات تحقیقاتی از دوزهای مختلفی استفاده کرده‌اند، اما دوزهای معمول برای استفاده غیر پزشکی اغلب در این محدوده‌ها قرار می‌گیرند:

• دوز مبتدی: 100 میکروگرم در هر تزریق، 2-3 بار در روز.

• دوز متوسط/پیشرفته: تا 200 میکروگرم در هر تزریق، 2-3 بار در روز.

برای جلوگیری از حساسیت زدایی گیرنده، اغلب توصیه می‌شود که هگزارلین را به صورت چرخه‌ای مصرف کنید، با چرخه‌هایی که حدود 4-6 هفته طول می‌کشد، به دنبال آن استراحتی حداقل 2-4 هفته‌ای داشته باشید. تزریق‌ها معمولاً به صورت زیر جلدی (زیر پوست) و با معده خالی انجام می‌شود تا آزادسازی GH به حداکثر برسد.

نیمه عمر و زمان تشخیص

• نیمه عمر: نیمه عمر حذف هگزارلین در انسان بسیار کوتاه است، تقریباً 55 دقیقه.

• زمان تشخیص: زمان تشخیص هگزارلین در آزمایش‌های ضد دوپینگ می‌تواند متفاوت باشد. به دلیل نیمه عمر کوتاه آن، خود پپتید اغلب ظرف چند ساعت از جریان خون پاک می‌شود. با این حال، با طیف سنجی جرمی پیشرفته، متابولیت‌های آن ممکن است تا 24-36 ساعت پس از تجویز قابل تشخیص باشند و در برخی موارد، بسته به دوز، فراوانی و روش‌های آزمایش، ممکن است طولانی‌تر باشد. برای ورزشکاران، درک این نکته بسیار مهم است که پنجره‌های تشخیص ممکن است طولانی‌تر از نیمه عمر باشد.

اثرات استروژنیک، پروژسترونی و پرولاکتین

• استروژنیک/آندروژنیک: هگزارلین یک استروئید نیست و هیچ اثر آنابولیک یا آندروژنیک مستقیمی مانند استروئیدهای آنابولیک-آندروژنیک ندارد. اثرات عضله سازی آن ثانویه به خواص آزاد کننده GH آن است. نسبت آنابولیک آندروژنیک ندارد.

• پروژسترونی: هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد هگزارلین اثرات پروژسترونی دارد.

• پرولاکتین‌زا: بله، هگزارلین اثر قابل توجهی در آزادسازی پرولاکتین دارد. این یک عارضه جانبی شناخته شده است و یکی از تفاوت‌های کلیدی بین هگزارلین و سایر GHRPها مانند ایپامورلین است که تأثیر کمی بر پرولاکتین دارد. افزایش سطح پرولاکتین می‌تواند منجر به عوارضی مانند ژنیکوماستی شود.

نسبت آنابولیک آندروژنیک

هگزارلین نسبت آنابولیک آندروژنیک ندارد. این نسبت معیاری است که برای مقایسه اثرات آنابولیک (عضله سازی) یک ماده با اثرات آندروژنیک (مانند هورمون مردانه) آن استفاده می‌شود. این مفهوم در مورد استروئیدهای آنابولیک-آندروژنیک قابل استفاده است. از آنجایی که هگزارلین یک پپتید است و نه یک استروئید، این نسبت قابل استفاده نیست. اثرات آنابولیک آن توسط آزادسازی GH و IGF-1 واسطه می‌شود، نه توسط گیرنده‌های آندروژن.