Halotestin (Fluoxymesterone)

هالوتستین (فلوکسی‌مسترون) چیست؟

هالوتستین، که با نام ژنریک فلوکسی‌مسترون نیز شناخته می‌شود، یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک (AAS) مصنوعی قوی است. این دارو مشتق تستوسترون است و به دلیل اثرات آندروژنیک قوی و اثرات آنابولیک متوسط آن شناخته شده است. از نظر پزشکی، برای درمان شرایطی مانند تستوسترون پایین در مردان (هیپوگنادیسم)، بلوغ تأخیری در پسران و برخی از انواع سرطان پستان و کم‌خونی در زنان استفاده شده است.

عوارض جانبی و مزایا

مزایا:

• افزایش قابل توجه قدرت و پرخاشگری: هالوتستین یک استروئید حجم‌دهنده نیست، اما به دلیل توانایی آن در افزایش چشمگیر قدرت و پرخاشگری در مدت زمان بسیار کوتاه، اغلب در عرض 7 تا 10 روز، توسط وزنه‌برداران قدرتی و ورزشکاران قدرتی بسیار ارزشمند است. این امر آن را به انتخابی محبوب برای ورزشکارانی تبدیل می‌کند که به دنبال افزایش عملکرد درست قبل از مسابقه هستند.

• افزایش سختی و تراکم عضلات: همچنین در بدنسازی به دلیل توانایی آن در ایجاد ظاهری "سخت‌تر" و تعریف‌شده‌تر، به‌ویژه در مراحل آماده‌سازی مسابقه، استفاده می‌شود. این احتمالاً به دلیل ماهیت آندروژنیک قوی و عدم آروماتیزاسیون (تبدیل به استروژن) آن است.

عوارض جانبی:

هالوتستین یکی از استروئیدهای خوراکی با سمیت کبدی (کبدی) بالا در نظر گرفته می‌شود. عوارض جانبی آن اغلب شدید و می‌تواند خطرناک باشد، به‌ویژه با استفاده طولانی‌مدت.

• سمیت کبدی شدید: این مهم‌ترین خطر است. می‌تواند باعث یرقان کلستاتیک، پليوزيس هپاتيس (کیست‌های پر از خون در کبد) و تومورهای کبدی شود. آزمایش‌های منظم عملکرد کبد برای هر کسی که از این دارو استفاده می‌کند، بسیار مهم است.

• مشکلات قلبی عروقی: می‌تواند با افزایش فشار خون و سطح کلسترول، به‌ویژه با کاهش کلسترول HDL (خوب) و افزایش کلسترول LDL (بد)، بر سلامت قلبی عروقی تأثیر منفی بگذارد.

• عوارض جانبی آندروژنیک: این عوارض به دلیل رتبه آندروژنیک بالای آن بسیار شایع هستند. این عوارض عبارتند از:

  • آکنه و پوست چرب

  • افزایش رشد موهای بدن و صورت (هیروتیسم)

  • طاسی با الگوی مردانه (در افراد مستعد ژنتیکی)

  • عمیق‌تر شدن صدا

  • بزرگ شدن پروستات (هایپرتروفی خوش‌خیم پروستات)

  • در زنان، می‌تواند باعث ویریلیزاسیون برگشت‌ناپذیر شود که منجر به صدای عمیق، موهای صورت و بزرگ شدن کلیتوریس می‌شود.

• اثرات روانشناختی: کاربران ممکن است پرخاشگری، تحریک‌پذیری، اضطراب و نوسانات خلقی را تجربه کنند.

• سرکوب هورمون‌های طبیعی: مانند سایر استروئیدهای آنابولیک، تولید طبیعی تستوسترون، هورمون لوتئین‌ساز (LH) و هورمون محرک فولیکول (FSH) را در بدن سرکوب می‌کند که می‌تواند منجر به آتروفی بیضه و ناباروری در مردان شود.

مزایا و معایب

مزایا:

• افزایش سریع و قابل توجه قدرت و پرخاشگری.

• به ایجاد ظاهری عضلانی "سخت" و "متراکم" کمک می‌کند.

• آروماتیزه نمی‌شود، بنابراین هیچ خطری از عوارض جانبی استروژنی مانند ژنیکوماستی وجود ندارد.

معایب:

• سمیت کبدی بسیار بالا.

• تأثیر منفی شدید بر سلامت قلبی عروقی.

• عوارض جانبی آندروژنیک قوی و بالقوه برگشت‌ناپذیر، به‌ویژه در زنان.

• افزایش قابل توجه توده عضلانی را افزایش نمی‌دهد.

• پتانسیل عوارض جانبی روانشناختی شدید.

دوز و فراوانی

دوزهای هالوتستین به دلیل قدرت و سمیت بالای آن معمولاً بسیار کم است. دوزهای پزشکی برای هیپوگنادیسم یا بلوغ تأخیری در مردان از 5 تا 20 میلی‌گرم در روز متغیر است. برای درمان سرطان پستان تسکینی در زنان، دوزها معمولاً 10 تا 40 میلی‌گرم در روز در دوزهای تقسیم‌شده است.

برای اهداف افزایش عملکرد، دوزهای رایج عبارتند از:

• مبتدیان: 10 میلی‌گرم در روز، به مدت 2 تا 3 هفته.

• کاربران متوسط: 20 میلی‌گرم در روز، به مدت 2 تا 4 هفته.

• کاربران پیشرفته: تا 30 میلی‌گرم در روز، اما به ندرت بیش از 4 هفته.

به دلیل نیمه‌عمر کوتاه آن، اغلب توصیه می‌شود که دوز روزانه را به دو یا سه نوبت تقسیم کنید تا سطح پایدار خون حفظ شود.

نیمه‌عمر و زمان تشخیص

• نیمه‌عمر: نیمه‌عمر حذف فلوکسی‌مسترون تقریباً 9.2 ساعت است.

• زمان تشخیص: زمان تشخیص فلوکسی‌مسترون نسبتاً طولانی است. در حالی که خود دارو نیمه‌عمر کوتاهی دارد، متابولیت‌های آن می‌توانند تا دو ماه (تقریباً 60 روز) پس از آخرین دوز در ادرار تشخیص داده شوند.

اثرات استروژنیک، پروژسترونی و پرولاکتین

• استروژنیک: فلوکسی‌مسترون یک استروئید آندروژنیک و آنابولیک قوی است. دارای رتبه آنابولیک بالایی است اما در عمل بیشتر به دلیل اثرات آندروژنیک آن شناخته شده است. به استروژن تبدیل نمی‌شود که این ویژگی کلیدی است که آن را از بسیاری از استروئیدهای دیگر متمایز می‌کند.

• پروژسترونی: هالوتستین فعالیت پروژسترونی ندارد و بنابراین مستقیماً گیرنده پروژسترون را تحریک نمی‌کند.

• پرولاکتین: هالوتستین مستقیماً باعث افزایش سطح پرولاکتین نمی‌شود. با این حال، برخی از استروئیدهای آنابولیک می‌توانند به‌طور غیرمستقیم از طریق برهم‌کنش با مسیرهای هورمونی دیگر بر پرولاکتین تأثیر بگذارند. نگرانی اصلی در مورد پرولاکتین بالا اغلب با استروئیدهای پروژسترونی مانند ترنبولون و دکا-دورابولین مرتبط است، نه هالوتستین.

نسبت آنابولیک-آندروژنیک

نسبت آنابولیک-آندروژنیک برای فلوکسی‌مسترون اغلب بسیار بالا ذکر می‌شود، برخی از منابع اعدادی تا 1900:850 (آنابولیک:آندروژنیک) را در مقایسه با نسبت تستوسترون 100:100 گزارش می‌دهند. با این حال، این اعداد آزمایشگاهی (in-vitro) اغلب گمراه‌کننده هستند. در یک زمینه واقعی، in-vivo (انسان)، اثرات آنابولیک به اندازه آنچه عدد نشان می‌دهد، برجسته نیستند و این دارو در درجه اول برای خواص آندروژنیک قوی و توانایی آن در افزایش قدرت و پرخاشگری استفاده می‌شود، نه برای ساخت توده عضلانی قابل توجه.