Fluoxymesterone (Halotestin)

فیناپلیکس نام تجاری استروئید آنابولیک-آندروژنیک (AAS) ترنبولون استات است که در درجه اول در پزشکی دامپزشکی برای افزایش رشد عضلات و بهبود راندمان خوراک در گاوها استفاده می‌شود. اگرچه برای استفاده در انسان تأیید نشده است، اما به طور گسترده توسط ورزشکاران و بدنسازان برای افزایش عملکرد به طور غیرقانونی استفاده می‌شود.

نام‌های مختلف

ترنبولون استات با نام‌های تجاری دیگری مانند فیناجت و پارابولان (که حاوی استر با اثر طولانی‌تر، ترنبولون هگزاهیدروبنزیل کربنات است) نیز شناخته می‌شود. در بازار سیاه، اغلب به سادگی با نام "ترن" به آن اشاره می‌شود.

فواید و مزایا

• اثرات آنابولیک قوی: ترنبولون به دلیل اثرات آنابولیک قوی خود شناخته شده است که منجر به افزایش قابل توجه و سریع در توده عضلانی و قدرت می‌شود.

• بهبود راندمان خوراک: این هدف اصلی آن در دامداری است. برای کاربران، این به معنای استفاده بهتر از مواد مغذی مصرف شده است که منجر به رشد عضلانی کارآمدتر می‌شود.

• کاهش چربی: ترنبولون اثر لیپولیتیک (چربی‌سوزی) قوی دارد که به کاهش چربی بدن در حین عضله‌سازی کمک می‌کند.

• افزایش تعداد گلبول‌های قرمز خون: می‌تواند تولید گلبول‌های قرمز خون را افزایش دهد که منجر به اکسیژن‌رسانی بهتر خون و بهبود استقامت عضلانی و ریکاوری می‌شود.

• مهار گلوکوکورتیکوئیدها: ترنبولون به مهار گلوکوکورتیکوئیدها مانند کورتیزول کمک می‌کند که هورمون‌هایی هستند که باعث تجزیه بافت عضلانی و افزایش چربی می‌شوند.

عوارض جانبی و معایب

ترنبولون یکی از قوی‌ترین و خشن‌ترین استروئیدهای آنابولیک در نظر گرفته می‌شود که طیف وسیعی از عوارض جانبی بالقوه دارد که بسیاری از آنها شدید هستند.

• عوارض جانبی آندروژنیک: این عوارض شایع هستند و می‌توانند شامل آکنه شدید، پوست چرب، ریزش مو (آلوپسی آندروژنیک) و افزایش رشد موهای بدن باشند.

• مشکلات قلبی عروقی: ترنبولون می‌تواند با افزایش کلسترول LDL "بد" و کاهش کلسترول HDL "خوب" بر سطح کلسترول تأثیر منفی بگذارد. همچنین می‌تواند باعث احتباس مایعات و فشار خون بالا شود و خطر حمله قلبی و نارسایی قلبی را افزایش دهد.

• اثرات روانشناختی و عصبی: بسیاری از کاربران از اختلالات خلقی شدید، از جمله افزایش پرخاشگری (که اغلب "خشم ترن" نامیده می‌شود)، اضطراب، افسردگی و پارانویا گزارش می‌دهند. همچنین با بی‌خوابی، تعریق شبانه و وضعیتی به نام "سرفه ترن" پس از تزریق مرتبط بوده است.

• اختلال هورمونی: استفاده از ترنبولون می‌تواند باعث سرکوب قابل توجه تولید تستوسترون طبیعی شود که منجر به هیپوگونادیسم، کاهش میل جنسی، اختلال نعوظ و ناباروری می‌شود.

• سایر اثرات شدید: استفاده طولانی مدت می‌تواند منجر به آسیب شدید کبد و کلیه شود. همچنین ممکن است خطر ابتلا به سرطان پروستات و سرطان پستان در مردان را افزایش دهد.

دوز و فرکانس

هیچ دوز پزشکی تأیید شده‌ای برای استفاده در انسان وجود ندارد. دوزهای مورد استفاده توسط بدنسازان بر اساس شواهد غیرمستقیم است و معمولاً بسیار بیشتر از آنچه که ایمن در نظر گرفته می‌شود، است. برای ترنبولون استات، به دلیل نیمه عمر کوتاه آن، کاربران اغلب آن را به طور مکرر، گاهی اوقات روزانه یا هر روز در میان، تزریق می‌کنند تا سطح پایدار خون را حفظ کنند. دوزهای معمول برای افزایش عملکرد می‌تواند از 50 میلی‌گرم تا 100 میلی‌گرم در هر تزریق باشد.

نیمه عمر و زمان تشخیص

• نیمه عمر: نیمه عمر حذف ترنبولون استات تقریباً 2 تا 3 روز است. به همین دلیل است که تزریق‌های مکرر ضروری است.

• زمان تشخیص: زمان تشخیص ترنبولون و متابولیت‌های آن در ادرار می‌تواند بسته به روش خاص آزمایش دارو بسیار متفاوت باشد. برخی منابع پنجره تشخیص چند روزه را پیشنهاد می‌کنند، در حالی که برخی دیگر نشان می‌دهند که برخی از متابولیت‌ها می‌توانند هفته‌ها یا حتی ماه‌ها (تا 5-6 ماه) پس از آخرین دوز تشخیص داده شوند.

اثرات استروژنی، پروژسترونی و پرولاکتین

• استروژنی: ترنبولون بستر آنزیم آروماتاز نیست، به این معنی که به استروژن تبدیل نمی‌شود. این دلیل اصلی محبوبیت آن است، زیرا خطر احتباس آب و ژنیکوماستی را که مستقیماً توسط سطوح بالای استروژن ایجاد می‌شود، از بین می‌برد.

• پروژسترونی: ترنبولون فعالیت پروژسترونی قوی دارد، به این معنی که به عنوان آگونیست گیرنده پروژسترون عمل می‌کند. این می‌تواند منجر به عوارض جانبی مشابه عوارض جانبی ناشی از استروژن مانند ژنیکوماستی شود. اعتقاد بر این است که ترکیب فعالیت پروژسترونی و آندروژنیک آن نیز در عوارض جانبی روانشناختی شدید نقش دارد.

• پرولاکتین: ترنبولون می‌تواند باعث افزایش سطح پرولاکتین شود. سطوح بالای پرولاکتین، به ویژه هنگامی که با فعالیت بالای پروژستین و استروژن پایین ترکیب شود، می‌تواند منجر به شیردهی (تولید شیر از نوک پستان) و اختلال نعوظ شود.

نسبت آنابولیک آندروژنیک

نسبت آنابولیک-آندروژنیک معیاری است که برای مقایسه اثرات آنابولیک (عضله‌سازی) یک استروئید با اثرات آندروژنیک (مردانه‌سازی) آن استفاده می‌شود. نسبت تستوسترون برای مقایسه 100:100 تعیین شده است.

• ترنبولون (به طور خاص 17بتا-ترنبولون، فرم فعال) اغلب به عنوان دارای نسبت آنابولیک-آندروژنیک 500:500 یا 500:500 ذکر می‌شود. این بر اساس مطالعات اولیه است و همیشه دقیق نیست، و بررسی‌های علمی دیگر نسبت 300:300 را گزارش می‌کنند. صرف نظر از این، قدرت آنابولیک و آندروژنیک آن به طور قابل توجهی بیشتر از تستوسترون در نظر گرفته می‌شود. این بدان معنی است که یک عضله‌ساز فوق‌العاده قوی است، اما همچنین خطر بسیار بالایی از عوارض جانبی آندروژنیک شدید را به همراه دارد.