Estandron

استاندون چیست؟

استاندون، که با نام‌های تجاری استاندون پرولونگاتوم، لیناندون پرولونگاتوم و میکسوژن نیز شناخته می‌شود، یک داروی ترکیبی قابل تزریق بود. این دارو حاوی ترکیبی از دو نوع هورمون، استروژن و آندروژن بود.

• استروژن‌ها: بنزوات استرادیول و فنیل‌پروپیونات استرادیول.

• آندروژن‌ها/استروئیدهای آنابولیک: پروپیونات تستوسترون، فنیل‌پروپیونات تستوسترون و ایزوکاپروات تستوسترون.

این ترکیب منحصر به فرد از یک استروژن با اثر طولانی مدت و ترکیبی از استرهای مختلف تستوسترون، برای اثرات طولانی مدت طراحی شده بود. این دارو در درجه اول در درمان جایگزینی هورمون برای زنان و برای سرکوب شیردهی در زنان پس از زایمان استفاده می‌شد. لازم به ذکر است که به نظر می‌رسد استاندون دیگر به صورت تجاری به بازار عرضه نمی‌شود.

عوارض جانبی و مزایا

عوارض جانبی و مزایای استاندون مربوط به اثرات ترکیبی اجزای آن، یعنی استروژن و تستوسترون است.

مزایا

• درمان جایگزینی هورمون: استاندون برای درمان علائم یائسگی در زنان استفاده می‌شد و تعادلی از استروژن و تستوسترون را فراهم می‌کرد. این دارو برای رفع گرگرفتگی و خشکی واژن مرتبط با کمبود استروژن و همچنین مشکلات احتمالی در میل جنسی و انرژی مرتبط با تستوسترون پایین در نظر گرفته شده بود.

• سرکوب شیردهی: همچنین برای سرکوب شیردهی در زنان پس از زایمان استفاده می‌شد.

• اثرات آنابولیک بالقوه: اجزای تستوسترون استاندون می‌توانستند برخی از اثرات آنابولیک (ساخت عضله) داشته باشند که ممکن است دلیل استفاده از آن خارج از نسخه‌های پزشکی باشد.

عوارض جانبی

عوارض جانبی می‌تواند قابل توجه باشد و دلیل اصلی عدم استفاده رایج از چنین محصولات ترکیبی است. این عوارض شامل خطرات مرتبط با استروژن و آندروژن است.

• عوارض جانبی جدی:

  • افزایش خطر حمله قلبی، سکته مغزی و لخته شدن خون (ترومبوز ورید عمقی، آمبولی ریوی).

  • افزایش خطر سرطان پستان.

  • زوال عقل.

• عوارض جانبی شایع (از استروژن و تستوسترون):

  • حبس آب، منجر به تورم دست‌ها، پاها یا ساق پا می‌شود.

  • تهوع، استفراغ و درد معده.

  • سردرد.

  • درد یا حساسیت پستان.

  • تغییرات در وزن و اشتها.

  • رشد مو، به ویژه در صورت (هیپرتریکوز)، از اجزای آندروژنی.

  • تغییرات در میل جنسی.

  • تغییرات خلقی یا افسردگی.

مزایا و معایب

مزایا

• راحتی: به عنوان یک داروی قابل تزریق با اثر طولانی مدت، برنامه درمانی راحت‌تری نسبت به قرص‌های روزانه ارائه می‌داد.

• پروفایل هورمونی متعادل: ترکیب استروژن و تستوسترون هدف قرار دادن طیف وسیع‌تری از علائم در درمان جایگزینی هورمون را نسبت به هر یک از هورمون‌ها به تنهایی هدف قرار می‌داد.

معایب

• خطرات قابل توجه برای سلامتی: پتانسیل عوارض جانبی جدی مانند لخته شدن خون، سکته مغزی و برخی سرطان‌ها یک نقطه ضعف عمده است.

• دوز غیرقابل پیش‌بینی: نیمه عمرهای مختلف استرهای مختلف در ترکیب می‌تواند منجر به نوسان سطح هورمون شود.

• منسوخ شده: استاندون و فرمولاسیون‌های مشابه دیگر استاندارد مراقبت نیستند زیرا درمان‌های هورمونی ایمن‌تر، مؤثرتر و کنترل‌شده‌تر در دسترس هستند.

دوز و فرکانس

تعیین دوز و فرکانس خاص برای استاندون دشوار است زیرا دارویی منسوخ شده است. استفاده تاریخی نشان می‌دهد که از طریق تزریق عضلانی عمیق تجویز می‌شده است. برای درمان‌های ترکیبی مشابه، دوزها بسیار فردی بوده و توسط پزشک بر اساس نیازها و پاسخ بیمار تعیین می‌شده است. "پرولونگاتوم" در نام آن نشان‌دهنده اثر طولانی مدت است و نشان می‌دهد که تزریق‌ها با فاصله چند هفته‌ای و نه چند روزه انجام می‌شده است.

نیمه عمر و زمان تشخیص

نیمه عمر و زمان تشخیص استاندون به دلیل ترکیب چندین استر با نیمه عمرهای مختلف پیچیده است.

• استرهای تستوسترون: پروپیونات تستوسترون نیمه عمر بسیار کوتاهی دارد (چند روز)، در حالی که فنیل‌پروپیونات و ایزوکاپروات تستوسترون طولانی‌تر هستند. این ترکیب باعث ایجاد یک افزایش اولیه و سپس آزادسازی پایدار می‌شود. نیمه عمر کلی جزء تستوسترون ترکیبی از این استرهای مختلف خواهد بود که احتمالاً بیش از چند هفته طول می‌کشد.

• استرهای استرادیول: به طور مشابه، بنزوات استرادیول و فنیل‌پروپیونات استرادیول در مقایسه با استرادیول غیر استری‌شده اثر طولانی‌مدت دارند.

• زمان تشخیص: با توجه به ماهیت طولانی مدت استرهای، اجزا می‌توانند برای مدت طولانی در آزمایش‌های دارویی قابل تشخیص باشند، که بسته به آزمایش خاص و متابولیسم کاربر، می‌تواند چند هفته یا حتی چند ماه باشد. استرهای تستوسترون می‌توانند بیش از یک ماه در ادرار قابل تشخیص باشند.

اثرات استروئیدوژنیک، پروژسترونی و پرولاکتین

• اثرات استروئیدوژنیک: استاندون با تأمین آندروژن‌ها و استروژن‌های خارجی، اثر مستقیمی بر استروئیدوژنز خواهد داشت که تولید طبیعی این هورمون‌ها را در بدن از طریق بازخورد منفی بر محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-گناد (HPG) سرکوب می‌کند.

• اثرات پروژسترونی: این دارو به خودی خود پروژستوژن نیست. با این حال، تعادل استروژن و آندروژن می‌تواند به طور غیرمستقیم بر وضعیت هورمونی بدن تأثیر بگذارد. در بسیاری از درمان‌های جایگزینی هورمون حاوی استروژن، پروژستوژن برای محافظت از پوشش رحم در برابر اثرات تکثیری استروژن بدون مخالف اضافه می‌شود. از آنجایی که استاندون حاوی تستوسترون (یک آندروژن) است، جایگزینی برای این پروژستین نخواهد بود و در صورت داشتن رحم سالم، ممکن است نیاز به هم‌زمان تجویز آن داشته باشد.

• اثرات پرولاکتین: استروژن‌ها شناخته شده‌اند که ترشح پرولاکتین را تحریک می‌کنند. جزء استروژن در استاندون می‌تواند منجر به افزایش سطح پرولاکتین شود. برعکس، دوز بالای تستوسترون نیز می‌تواند بر این موضوع تأثیر بگذارد، اما محرک اصلی احتمالاً جزء استروژن خواهد بود. به همین دلیل نیز برای سرکوب شیردهی استفاده می‌شد، زیرا دوز بالای هورمون‌ها سیگنال‌های هورمونی طبیعی برای تولید شیر را نادیده می‌گرفت.

نسبت آنابولیک-آندروژنیک

نسبت آنابولیک-آندروژنیک معیاری از اثرات آنابولیک (ساخت عضله) یک استروئید در مقابل عوارض جانبی آندروژنیک (مردانه شدن) آن است. این نسبت معمولاً برای یک ترکیب واحد ارائه می‌شود.

• تستوسترون: خود تستوسترون پایه است، با نسبت آنابولیک-آندروژنیک 1:1.

• استاندون: از آنجایی که استاندون ترکیبی از استرهای تستوسترون و استروژن است، نسبت ساده و واحدی ندارد. اثرات آن نتیجه تعامل پیچیده هر دو هورمون خواهد بود. وجود تستوسترون اثرات آنابولیک و آندروژنیک را فراهم می‌کند، در حالی که جزء استروژن برخی از اثرات آندروژنیک را خنثی می‌کند و مجموعه عوارض جانبی خاص خود را معرفی می‌کند. این امر آن را به یک فرمولاسیون منحصر به فرد و پیچیده تبدیل می‌کند.