Epistane

اپيستان، که با نام شيميايي متيل اپيتيواستانول نيز شناخته می‌شود، یک استروئيد آنابوليک-آندروژنيک (AAS) سنتزي و خوراکي است. اين ماده مشتقی از دي هيدروتستوسترون (DHT) است. نام‌های ديگر آن شامل هماپولين، هاوک و اپي پلکس می‌باشد. اپيستان برای اولین بار در دهه 1970 توسعه یافت اما هرگز برای مصارف پزشکی به بازار عرضه نشد. در ایالات متحده، از زمان تصویب قانون کنترل استروئیدهای آنابولیک طراح در سال 2014، یک ماده کنترل شده بوده است. همچنین توسط آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ (WADA) ممنوع است.

فواید

• افزایش توده عضلانی بدون چربی.

• افزایش قدرت و عملکرد ورزشی.

• تقویت کاهش وزن.

عوارض جانبی

• هپاتوتوکسیسیتی: اپيستان یک ترکیب 17$\alpha$-آلکیله شده است، به این معنی که برای فعال شدن خوراکی اصلاح شده است. این اصلاح می‌تواند برای کبد سمی باشد و ممکن است باعث کلستاز شود، وضعیتی که در آن جریان صفرا از کبد کاهش می‌یابد یا مسدود می‌شود.

• عوارض جانبی آندروژنی: این عوارض می‌تواند شامل آکنه، ریزش مو (در افراد مستعد ژنتیکی) و سرکوب تولید طبیعی تستوسترون باشد.

• فشار قلبی عروقی: استفاده از AAS می‌تواند خطر بیماری‌های قلبی، فشار خون بالا و تغییرات منفی در سطح کلسترول را افزایش دهد.

• عوارض جانبی دیگر: اپيستان همچنین می‌تواند باعث افزایش سطح کانژوگه‌های اسید کولیک شود و ممکن است به دلیل سرکوب تستوسترون باعث آتروفی بیضه و کاهش میل جنسی شود.

مزایا و معایب

مزایا:

• اثرات آنابولیک: اپيستان به دلیل توانایی خود در افزایش رشد عضلات و افزایش قدرت شناخته شده است.

• مصرف خوراکی: فعالیت خوراکی آن استفاده از آن را آسان می‌کند.

• خواص ضد استروژنی: بر خلاف برخی دیگر از استروئیدهای آنابولیک که به استروژن تبدیل می‌شوند، اپيستان دارای اثرات ضد استروژنی است که می‌تواند از عوارض جانبی مرتبط با استروژن مانند ژنیکوماستی (بزرگ شدن بافت پستان در مردان) جلوگیری کند.

معایب:

• غیرقانونی بودن: این ماده در بسیاری از کشورها، از جمله ایالات متحده، یک ماده کنترل شده است و در ورزش‌های رقابتی ممنوع است.

• هپاتوتوکسیسیتی: پتانسیل آسیب کبدی یک خطر قابل توجه است.

• کمبود شواهد علمی: تحقیقات علمی محدودی در مورد ایمنی و اثربخشی اپيستان وجود دارد، زیرا هرگز برای مصارف پزشکی توسعه نیافته است. بیشتر اطلاعات، حکایتی یا از مصرف تفریحی است.

• سرکوب تستوسترون: مانند سایر استروئیدهای آنابولیک، می‌تواند تولید طبیعی تستوسترون بدن را متوقف کند، که نیاز به درمان پس از چرخه (PCT) برای بازگرداندن سطح هورمون دارد.

دوز و فراوانی هیچ دوز یا فراوانی پزشکی برای اپيستان وجود ندارد. با این حال، بر اساس گزارش‌های حکایتی از جامعه بدنسازی، دوزهای معمول در محدوده 30 تا 50 میلی‌گرم در روز است. چرخه‌ها معمولاً 4 تا 6 هفته طول می‌کشند.

نیمه عمر و زمان تشخیص نیمه عمر و زمان تشخیص اپيستان به طور قطعی در ادبیات علمی مشخص نشده است. با این حال، مانند سایر استروئیدهای آنابولیک خوراکی، نیمه عمر آن احتمالاً کوتاه (ساعت‌ها) است، اما متابولیت‌های آن می‌توانند برای مدت طولانی در ادرار تشخیص داده شوند. پنجره تشخیص می‌تواند بسته به دوز، مدت زمان استفاده، متابولیسم فردی و حساسیت آزمایش دارو بسیار متفاوت باشد، اما به طور کلی از چند هفته تا چند ماه است.

اثرات استروژنی، پروژسترونی و پرولاکتین اپيستان مشتقی از DHT است و بنابراین، پروژسترونی یا استروژنی نیست. این ماده آروماتیزه نمی‌شود (به استروژن تبدیل نمی‌شود) و در واقع، دارای خواص ضد استروژنی است. شناخته شده نیست که مستقیماً بر سطح پرولاکتین تأثیر بگذارد. با این حال، از آنجایی که یک استروئید آنابولیک-آندروژنی است، استفاده از آن می‌تواند باعث کاهش تستوسترون طبیعی شود که می‌تواند به طور غیرمستقیم بر سایر هورمون‌های بدن تأثیر بگذارد.

نسبت آنابولیک و آندروژنی نسبت آنابولیک-آندروژنی روشی برای اندازه‌گیری اثرات یک استروئید بر ساخت عضله (آنابولیک) در مقابل اثرات آن بر ویژگی‌های مردانه (آندروژنی) است. برای اپيستان، نسبت آنابولیک به آندروژنی گزارش شده تقریباً 1100:91 است که نشان‌دهنده اثر آنابولیک بسیار بالا نسبت به اثر آندروژنی آن است. این نسبت بر اساس مطالعات آزمایشگاهی است و لزوماً به طور مستقیم به اثرات دنیای واقعی ترجمه نمی‌شود.