Durabolin

دورابولین، که با نام شیمیایی ناندرولون نیز شناخته می‌شود، یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک (AAS) است. این ماده یک مشتق مصنوعی تستوسترون است. این ماده معمولاً در دو فرم استریفیه شده یافت می‌شود:

• دکانوات ناندرولون: این نسخه شناخته‌شده‌تر است که با نام‌های تجاری مانند دکا-دورابولین به بازار عرضه می‌شود. استر دکانوات به آن نیمه‌عمر طولانی می‌دهد، به این معنی که برای مدت طولانی در بدن آزاد و فعال است.

• فنيل‌پروپيونات ناندرولون: این فرم، که اغلب فقط دورابولین نامیده می‌شود، نیمه‌عمر کوتاه‌تری نسبت به استر دکانوات دارد.

ساختار ناندرولون شبیه به تستوسترون است، اما فاقد یک اتم کربن در موقعیت نوزدهم است، به همین دلیل است که به عنوان 19-نورتستوسترون نیز شناخته می‌شود.

کاربردها و مزایای پزشکی

دورابولین به دلیل اثرات آنابولیک قوی و اثرات آندروژنیک نسبتاً ضعیف خود، در پزشکی مورد استفاده قرار گرفته است. این مزایا عبارتند از:

• رشد عضلات و قدرت: رشد عضلات را افزایش می‌دهد و با بهبود تعادل نیتروژن، که برای سنتز پروتئین بسیار مهم است، توده بدن بدون چربی را افزایش می‌دهد.

• تراکم استخوان: می‌تواند تراکم مواد معدنی استخوان را افزایش دهد و برای درمان پوکی استخوان، به ویژه در زنان یائسه، استفاده شده است.

• درمان کم‌خونی: تولید گلبول‌های قرمز خون را در مغز استخوان تحریک می‌کند و برای درمان برخی از انواع کم‌خونی، مانند کم‌خونی‌های مرتبط با نارسایی مزمن کلیه، استفاده شده است.

• سندرم‌های تحلیل‌رفتن: برای مبارزه با تحلیل رفتن عضلات (کاشکسی) در بیمارانی که بیماری‌های شدید مانند HIV/AIDS و سرطان دارند، استفاده شده است.

عوارض جانبی و معایب

سوء استفاده از دورابولین، به ویژه برای افزایش عملکرد، می‌تواند منجر به طیف وسیعی از عوارض جانبی جدی شود. این خطرات وابسته به دوز هستند و می‌توانند با استفاده طولانی مدت دائمی شوند.

عوارض جانبی شایع:

• حفظ مایعات و تورم (ادم).

• آکنه و پوست چرب.

• سردرد.

• تغییرات در میل جنسی.

عوارض جانبی جدی‌تر:

• قلبی عروقی: افزایش فشار خون، تغییرات نامطلوب در سطح کلسترول (کاهش HDL "خوب" و افزایش LDL "بد") و پتانسیل آسیب به قلب (کاردیومیوپاتی).

• کبدی (کبد): اگرچه در مقایسه با برخی دیگر از استروئیدهای خوراکی کمتر سمی برای کبد در نظر گرفته می‌شود، اما دوزهای بالا و استفاده طولانی مدت می‌تواند منجر به ناهنجاری‌های کبدی، از جمله هپاتیت کلستاتیک و در موارد نادر، تومورهای کبدی شود.

• غدد درون‌ریز و هورمونی: سرکوب تولید طبیعی تستوسترون بدن، که منجر به آتروفی بیضه و ناباروری در مردان می‌شود. در زنان، می‌تواند باعث ویریلیزاسیون شود، که شامل عمیق شدن صدا (که ممکن است دائمی باشد)، افزایش موهای بدن و صورت، بزرگ شدن کلیتوریس و بی‌نظمی‌های قاعدگی می‌شود.

• روانشناختی: نوسانات خلقی، تحریک‌پذیری، پرخاشگری ("خشم استروئیدی")، افسردگی و اضطراب.

• اسکلتی عضلانی: در کودکان و نوجوانان قبل از بلوغ، می‌تواند باعث بسته شدن زودرس صفحات رشد شود و منجر به کوتاهی قد شود.

خلاصه مزایا و معایب

مزایا:

• اثرات آنابولیک قوی، که منجر به رشد عضلات و استخوان می‌شود.

• اثرات آندروژنیک پایین‌تر در مقایسه با تستوسترون، که خطر عوارض جانبی مانند ریزش مو، آکنه و بزرگ شدن پروستات را کاهش می‌دهد (در دوزهای معادل عضله‌سازی).

• می‌تواند برای طیف وسیعی از شرایط پزشکی مفید باشد.

معایب:

• خطر قابل توجه عوارض جانبی جدی، به ویژه با استفاده غیر پزشکی.

• می‌تواند باعث تغییرات دائمی مانند عمیق شدن صدا در زنان شود.

• تولید هورمون طبیعی را سرکوب می‌کند.

• برای استفاده غیر پزشکی غیرقانونی است و در ورزش‌ها ممنوع است.

دوز و فراوانی

دوز و فراوانی به وضعیت پزشکی در حال درمان و استر خاص مورد استفاده بستگی دارد. این دارو از طریق تزریق عمیق عضلانی تجویز می‌شود. برای اهداف پزشکی، یک دوز معمولی برای زنان یائسه مبتلا به پوکی استخوان 50 میلی‌گرم هر سه هفته است. برای شرایطی مانند کم‌خونی، بیماران مرد ممکن است 100-200 میلی‌گرم در هفته دریافت کنند. لازم به ذکر است که دوزهای مربوط به افزایش عملکرد اغلب بسیار بالاتر و مکررتر هستند و خطر عوارض جانبی را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهند.

نیمه‌عمر و زمان تشخیص

• نیمه‌عمر: نیمه‌عمر دکانوات ناندرولون تقریباً 6 تا 12 روز است. نیمه‌عمر فنيل‌پروپيونات ناندرولون به طور قابل توجهی کوتاه‌تر است، حدود 4.5 روز.

• زمان تشخیص: ناندرولون به دلیل زمان تشخیص بسیار طولانی خود در آزمایش‌های دوپینگ مشهور است. متابولیت‌های ناندرولون می‌توانند برای مدت طولانی در ادرار تشخیص داده شوند، اغلب تا 18 ماه پس از آخرین تزریق. این امر آن را به ماده‌ای پرخطر برای ورزشکاران تحت آزمایش تبدیل می‌کند.

اثرات استروژنیک، پروژسترونی و پرولاکتین

• استروژنیک: این اصطلاح یک طبقه‌بندی داروشناسی استاندارد نیست. اصطلاح صحیح آنابولیک-آندروژنیک است که به توانایی آن در ساخت عضله (آنابولیک) و ارتقاء ویژگی‌های جنسی ثانویه مردانه (آندروژنیک) اشاره دارد.

• پروژسترونی: شناخته شده است که ناندرولون دارای فعالیت پروژسترونی قابل توجهی است. می‌تواند به گیرنده‌های پروژسترون در بدن متصل شود، که می‌تواند خطر عوارض جانبی مانند ژنیکوماستی (رشد بافت پستان در مردان) و سرکوب تولید طبیعی تستوسترون را افزایش دهد.

• پرولاکتین‌زا: فعالیت پروژسترونی ناندرولون می‌تواند به طور غیرمستقیم منجر به افزایش سطح پرولاکتین شود. پرولاکتین بالا می‌تواند باعث علائمی مانند شیردهی (گالاکتوره)، کاهش میل جنسی و اختلال نعوظ در مردان شود. به همین دلیل است که برخی از مصرف‌کنندگان ناندرولون از مهارکننده پرولاکتین (مانند کابرگولین) برای کنترل این عوارض جانبی استفاده می‌کنند.

نسبت آنابولیک-آندروژنیک

نسبت آنابولیک-آندروژنیک روشی برای مقایسه خواص عضله‌سازی یک استروئید با اثرات مردانه‌سازی آن است. اغلب نسبت به تستوسترون اندازه‌گیری می‌شود که نسبت آن 100:100 است.

• نسبت آنابولیک-آندروژنیک ناندرولون تقریباً 125:37 است.

این بدان معنی است که رتبه‌بندی آنابولیک (عضله‌سازی) آن بالاتر از تستوسترون است، در حالی که رتبه‌بندی آندروژنیک (مردانه‌سازی) آن به طور قابل توجهی پایین‌تر است. به همین دلیل است که در یک محیط بالینی به عنوان یک استروئید "ملایم‌تر" با مشخصات خطر مطلوب‌تر در نظر گرفته می‌شود، اما هنوز هم در صورت سوء استفاده خطرات قابل توجهی دارد.