Dimethyltrienolone

دی‌متیل‌تری‌انولون یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک (AAS) سنتتیک، بسیار قوی و غیر‌بازاری است که از طریق خوراکی فعال است. این ماده با نام کد توسعه‌ای RU-2420 و نام‌های شیمیایی مانند 7α,17α-dimethyltrenbolone و 7α,17α-dimethylestra-4,9,11-trien-17β-ol-3-one نیز شناخته می‌شود. این ماده مشتق ناندرولون است و به عنوان یکی از قوی‌ترین AASهای ساخته‌شده در نظر گرفته می‌شود.

---

عوارض جانبی و مزایا

مانند تمام استروئیدهای آنابولیک، دی‌متیل‌تری‌انولون طیف وسیعی از خطرات و عوارض جانبی بالقوه را به همراه دارد.

• عوارض جانبی: با توجه به قدرت فوق‌العاده و 17α-آلکیلاسیون آن، این ماده به شدت هپاتوتوکسیک (سمی برای کبد) در نظر گرفته می‌شود. این ماده عوارض جانبی رایج دیگر استروئیدهای آنابولیک را نیز به اشتراک می‌گذارد، از جمله اما نه محدود به:

  • اثرات آندروژنیک: آکنه شدید، طاسی با الگوی مردانه و تحریک پروستات.

  • خطرات قلبی عروقی: تغییرات مضر در سطح کلسترول، فشار خون بالا و هیپرتروفی بطن چپ که می‌تواند منجر به حمله قلبی و سکته مغزی شود.

  • اختلالات هورمونی: سرکوب تولید طبیعی تستوسترون که منجر به کوچک شدن بیضه‌ها و ناباروری در مردان می‌شود. در زنان، می‌تواند باعث ایجاد اثرات مردانه مانند صدای بم‌تر و رشد بیش از حد موهای بدن شود.

  • اثرات روانشناختی: نوسانات خلقی، پرخاشگری ("خشم استروئیدی") و جنون.

• مزایا: دی‌متیل‌تری‌انولون هرگز برای مصارف پزشکی به بازار عرضه نشده است، بنابراین مزایای آن به صورت بالینی ثابت نشده است. با این حال، به عنوان یک استروئید آنابولیک، مزایای بالقوه آن مشابه سایر AASها است:

  • افزایش توده عضلانی و قدرت: این ماده سنتز پروتئین را افزایش می‌دهد که منجر به رشد عضلات می‌شود.

  • بهبود استقامت: می‌تواند تولید گلبول‌های قرمز را تحریک کند که منجر به افزایش رساندن اکسیژن به عضلات می‌شود.

  • درمان سندرم تحلیل رفتن: استروئیدهای آنابولیک می‌توانند برای درمان شرایط تحلیل رفتن عضلات مرتبط با بیماری‌های مزمن مانند سرطان و ایدز استفاده شوند.

---

مزایا و معایب

 

• مزایا: اصلی‌ترین "مزیت" دی‌متیل‌تری‌انولون قدرت فوق‌العاده آن است. این ماده میل ترکیبی بسیار بالایی با گیرنده‌های آندروژن و پروژسترون دارد که آن را به یک ترکیب قدرتمند برای ساخت عضله و افزایش قدرت تبدیل می‌کند. همچنین به استروژن آروماتیزه نمی‌شود، به این معنی که عوارض جانبی استروژنی مانند ژنیکوماستی ایجاد نمی‌کند.

• معایب: مهم‌ترین "عیب" آن هپاتوتوکسیسیته شدید آن است. خطر بالای آسیب کبدی دلیل اصلی عدم تایید آن برای مصارف پزشکی است. این ماده همچنین تمام عوارض جانبی شدید دیگر مرتبط با استروئیدهای آنابولیک را به همراه دارد که می‌تواند غیرقابل برگشت و تهدید کننده زندگی باشد. فقدان داده‌های بالینی در انسان نیز استفاده از آن را بسیار خطرناک می‌کند.

---

دوز، فرکانس، نیمه عمر و زمان تشخیص

هیچ دوز پزشکی تایید شده یا ایمن برای دی‌متیل‌تری‌انولون وجود ندارد زیرا هرگز برای استفاده در انسان تایید نشده است. اطلاعات مربوط به دوز و فرکانس آن از گزارش‌های شخصی و استفاده در بازار سیاه می‌آید که غیرقابل اعتماد و بسیار خطرناک هستند.

• نیمه عمر و زمان تشخیص: اطلاعات مربوط به نیمه عمر و زمان تشخیص این استروئید خاص به طور گسترده در دسترس نیست. با این حال، به عنوان یک استروئید C17α-آلکیله شده خوراکی، احتمالاً نیمه عمر کوتاه‌تری نسبت به ترکیبات تزریقی دارد. زمان تشخیص در آزمایش‌های دارویی تحت تأثیر عوامل بسیاری از جمله دوز، فرکانس استفاده و متابولیسم فردی قرار دارد. استروئیدهای خوراکی معمولاً پنجره تشخیص 3-8 هفته دارند، اما این می‌تواند متفاوت باشد.

---

اثرات استروژنیک، پروژسترونیک و پرولاکتین

• نسبت آنابولیک-آندروژنیک: این نسبت اثرات آنابولیک (ساخت عضله) یک استروئید را در مقایسه با اثرات آندروژنیک (مردانه سازی) آن اندازه‌گیری می‌کند. دی‌متیل‌تری‌انولون یک استروئید آنابولیک فوق‌العاده قوی است، و مطالعات در حیوانات نشان می‌دهد که قدرت آنابولیک آن بیش از 100 برابر متیل‌تستوسترون است. قدرت آندروژنیک آن نیز به طور مشابه بالا است، 100 برابر یا بیشتر از متیل‌تستوسترون. بنابراین، نسبت آنابولیک-آندروژنیک آن در حدود 1:1 است.

• اثرات پروژسترونیک: دی‌متیل‌تری‌انولون یک آگونیست بسیار قوی گیرنده پروژسترون (PR) است. این فعالیت پروژسترونیک می‌تواند منجر به عوارض جانبی شود.

• اثرات پرولاکتین: سطوح بالای فعالیت پروژسترونیک می‌تواند به طور غیرمستقیم سطح پرولاکتین را افزایش دهد، هورمونی که می‌تواند باعث عوارض جانبی مانند ژنیکوماستی (بزرگ شدن سینه‌های مردان) و اختلال عملکرد جنسی شود. در حالی که دی‌متیل‌تری‌انولون به طور مستقیم پرولاکتین را افزایش نمی‌دهد، ماهیت پروژسترونیک قوی آن می‌تواند منجر به افزایش عوارض جانبی مرتبط با پرولاکتین شود، به ویژه هنگامی که با سایر استروئیدها ترکیب شود.