DHB (Dihydroboldenone Cypionate)

دی‌اچ‌بی (سیپیونات دی‌هیدروبولدنون) چیست؟

سیپیونات دی‌هیدروبولدنون، که اغلب به عنوان DHB شناخته می‌شود، یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک (AAS) مصنوعی است. نام‌های دیگر آن شامل ۱-تستوسترون و δ۱-دی‌هیدروتستوسترون (δ۱-DHT) است. این ماده مشتق از دی‌هیدروتستوسترون (DHT) است و به استروئید بولدنون (اکویی‌پویز) بسیار نزدیک است. با این حال، بر خلاف بولدنون، یک ترکیب ۵α-کاهش‌یافته نیست. این ماده به دلیل پتانسیل بالای آنابولیک و آندروژنیک خود شناخته شده است. استر سیپیونات متصل به ترکیب دی‌هیدروبولدنون، آن را به یک استروئید تزریقی با اثر طولانی مدت تبدیل می‌کند، به این معنی که به مرور زمان به آرامی در جریان خون آزاد می‌شود.

عوارض جانبی و مزایا

مزایا:

• رشد عضلات (اثرات آنابولیک): DHB به دلیل اثرات آنابولیک قوی خود شناخته شده است، به این معنی که می‌تواند باعث افزایش قابل توجه توده عضلانی و قدرت شود. اغلب توسط بدنسازان به دلیل توانایی آن در تولید افزایش توده عضلانی لاغر و با کیفیت بالا ترجیح داده می‌شود.

• افزایش قدرت: به دلیل خواص آنابولیک قوی آن، کاربران می‌توانند افزایش قابل توجهی در قدرت فیزیکی را تجربه کنند.

• عدم فعالیت استروژنی: یکی از مزایای کلیدی DHB این است که به استروژن تبدیل نمی‌شود (سوبسترای آروماتاز نیست). این بدان معنی است که کمتر احتمال دارد عوارض جانبی مانند ژنیکوماستی (رشد بافت پستان در مردان)، احتباس آب و نفخ را ایجاد کند که در بسیاری از استروئیدهای آنابولیک دیگر رایج است.

• ظاهر سفت و مشخص: عدم احتباس آب می‌تواند منجر به ظاهری "سفت" و مشخص شود که برای بدنسازان، به ویژه در طول دوره‌های کات، مطلوب است.

عوارض جانبی:

• عوارض جانبی آندروژنیک: با وجود نسبت آنابولیک به آندروژنیک مطلوب، DHB هنوز می‌تواند باعث عوارض جانبی آندروژنیک شود. این موارد عبارتند از:

  • آکنه

  • پوست چرب

  • ریزش موی شتاب‌یافته در افرادی که مستعد طاسی با الگوی مردانه هستند

  • افزایش رشد موهای بدن و صورت

• فشار بر سیستم قلبی عروقی: مانند بسیاری از AAS، DHB می‌تواند بر سطح کلسترول تأثیر منفی بگذارد، که می‌تواند منجر به افزایش LDL (کلسترول بد) و کاهش HDL (کلسترول خوب) شود، که خطر بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش می‌دهد.

• سرکوب تستوسترون طبیعی: DHB تولید طبیعی تستوسترون بدن را سرکوب می‌کند. درمان پس از چرخه (PCT) معمولاً برای کمک به بازگرداندن سطح هورمون طبیعی پس از استفاده مورد نیاز است.

• هپاتوتوکسیسیتی: اگرچه به اندازه استروئیدهای خوراکی برای کبد سمی نیست، اما همه استروئیدها می‌توانند به کبد فشار وارد کنند و باید عملکرد کبد را کنترل کرد.

• تغییرات روانی و عاطفی: کاربران ممکن است نوسانات خلقی، تحریک‌پذیری و پرخاشگری را تجربه کنند که اغلب به عنوان "خشم استروئیدی" شناخته می‌شود.

• درد در محل تزریق: به دلیل ساختار شیمیایی آن، برخی از کاربران از درد و تورم قابل توجه در محل تزریق گزارش می‌دهند، پدیده‌ای که گاهی اوقات به عنوان "آنفولانزای DHB" شناخته می‌شود.

مزایا و معایب

مزایا:

• اثرات آنابولیک قوی برای افزایش قابل توجه عضلات و قدرت.

• به استروژن آروماتیزه نمی‌شود، بنابراین خطر ژنیکوماستی و احتباس آب را از بین می‌برد.

• می‌تواند منجر به فیزیک "سفت" و عروقی شود.

معایب:

• پتانسیل بالای عوارض جانبی آندروژنیک.

• درد و التهاب در محل تزریق می‌تواند برای برخی از کاربران مشکل قابل توجهی باشد.

• می‌تواند باعث سرکوب قابل توجه تستوسترون طبیعی شود.

• پتانسیل اثرات منفی قلبی عروقی و کبدی.

مقدار مصرف و فراوانی

اطلاعات مربوط به دوزهای خاص برای اهداف افزایش عملکرد به طور رسمی تأیید نشده است و در بین کاربران بسیار متفاوت است. با این حال، بر اساس گزارش‌های غیررسمی از انجمن‌های بدنسازی و مرتبط با استروئید، دوزهای معمول برای سیپیونات دی‌هیدروبولدنون ممکن است از ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلی‌گرم در هفته باشد که از طریق تزریق عضلانی انجام می‌شود.

فراوانی تزریق تحت تأثیر استر سیپیونات است که نیمه‌عمر طولانی را فراهم می‌کند. بنابراین، تزریق‌ها اغلب یک یا دو بار در هفته انجام می‌شود تا سطح پایدار خون حفظ شود.

نیمه‌عمر و زمان تشخیص

• نیمه‌عمر: نیمه‌عمر سیپیونات دی‌هیدروبولدنون در ادبیات پزشکی به طور دقیق مستند نشده است، اما به دلیل استر سیپیونات آن، نیمه‌عمر آن تقریباً مشابه نیمه‌عمر سیپیونات تستوسترون تخمین زده می‌شود که تقریباً ۸ روز است. این بدان معنی است که حدود ۸ روز طول می‌کشد تا نیمی از دوز مصرفی از بدن دفع شود.

• زمان تشخیص: زمان تشخیص استروئیدهای آنابولیک تزریقی می‌تواند بسیار طولانی باشد. در حالی که هیچ اطلاعات قطعی و عمومی برای DHB وجود ندارد، این یک استروئید با استر طولانی است. به دلیل ساختار شیمیایی و وجود استر، می‌تواند برای مدت طولانی، اغلب برای چند ماه پس از آخرین تزریق، در آزمایش‌های تشخیصی مواد مخدر تشخیص داده شود. زمان‌های تشخیص می‌تواند بر اساس متابولیسم فردی، دوز و حساسیت آزمایش مواد مخدر به طور قابل توجهی متفاوت باشد.

اثرات استروژنی، پروژسترونی و پرولاکتین

• اثرات استروژنی: DHB به استروژن تبدیل نمی‌شود، بنابراین هیچ اثر استروژنی ندارد. این دلیل اصلی محبوبیت آن در بین کاربرانی است که می‌خواهند از احتباس آب و ژنیکوماستی جلوگیری کنند.

• اثرات پروژسترونی: DHB مشتق از بولدنون است که خود مشتق از تستوسترون است. این یک پروژستین نیست و بنابراین، شناخته شده نیست که فعالیت پروژسترونی مستقیم داشته باشد.

• اثرات پرولاکتین: در حالی که هیچ مطالعه علمی مستقیمی در مورد اثرات خاص DHB بر پرولاکتین وجود ندارد، برخی از کاربران استروئیدهای آنابولیک، به ویژه آنهایی که فعالیت پروژسترونی دارند، می‌توانند سطح پرولاکتین افزایش یافته را تجربه کنند. از آنجایی که DHB یک پروژستین نیست، انتظار نمی‌رود که مستقیماً باعث افزایش قابل توجه پرولاکتین شود. با این حال، برخی از کاربران علائمی را گزارش می‌دهند که ممکن است با پرولاکتین مرتبط باشد، اما این احتمالاً مربوط به استفاده از ترکیبات دیگر است که با DHB ترکیب شده‌اند. دی‌هیدروتستوسترون (DHT)، که DHB از آن مشتق شده است، در برخی مطالعات نشان داده شده است که اثر بازدارنده‌ای بر آزادسازی پرولاکتین القا شده توسط استروژن دارد.

نسبت آنابولیک-آندروژنیک

نسبت آنابولیک-آندروژنیک معیاری از اثرات آنابولیک (ساخت عضله) در مقابل اثرات آندروژنیک (زنانگی) یک استروئید در مقایسه با تستوسترون است. تستوسترون نسبت استاندارد ۱۰۰:۱۰۰ دارد.

DHB نسبت آنابولیک به آندروژنیک بسیار بالایی دارد. در حالی که ارقام دقیق متفاوت است و اغلب در جامعه بدنسازی مورد بحث قرار می‌گیرد، رتبه‌بندی آنابولیک آن اغلب به عنوان ۱۵۰-۲۰۰ و رتبه‌بندی آندروژنیک آن حدود ۵۰-۸۰، بر اساس مطالعات حیوانی، ذکر می‌شود. این به نسبت تقریبی 150:50 یا 200:80 ترجمه می‌شود.